Η SpinLaunch, στο Long Beach, είναι κομμάτι ενός συμπλέγματος επιχειρήσεων «New Space» στο Λος Άντζελες και γύρω από αυτό. Πρόκειται για τους κληρονόμους μιας παλιάς αεροδιαστημικής παράδοσης, η οποία επανεκκινήθηκε το 2002, όταν ένας ελάχιστα γνωστός τότε επιχειρηματίας ονόματι Elon Musk νοίκιασε μια αποθήκη στο El Segundo για μια νεοσύστατη επιχείρηση με την ονομασία SpaceX. Τα ωφέλιμα φορτία των 200 κιλών που θα διαχειρίζεται η SpinLaunch είναι μικροσκοπικά σε σύγκριση με εκείνα που εκτοξεύει η SpaceX, της οποίας οι πύραυλοι Falcon 9 μπορούν να σηκώσουν σχεδόν 23 τόνους, αλλά το μικρό μπορεί να είναι όμορφο. Τα οχήματα εκτόξευσης Electron που κατασκευάζονται από τη Rocket Lab, έναν από τους γείτονες της SpinLaunch, φέρουν μόνο ελαφρώς μεγαλύτερα φορτία – 320 κιλά. Η Rocket Lab είναι, μέχρι στιγμής, η μόνη εταιρεία του New Space εκτός από τη SpaceX, που βγάζει χρήματα εκτοξεύοντας πράγματα σε τροχιά.

Το σύμπλεγμα Angeleno New Space είναι, ωστόσο, κάτι περισσότερο από εκτοξευτές. Πρόκειται για ένα μέρος επιστροφής στο μέλλον, όπου οι φαντασιώσεις από τις ηρωικές πρώτες ημέρες της διαστημικής εποχής γίνονται πραγματικότητα. Εξόρυξη αστεροειδών. Κατασκευή σε τροχιά. Ιδιωτικοί διαστημικοί σταθμοί. Σεληνιακά οχήματα. Εξερεύνηση του Άρη. Όλα υπάρχουν, μαζί με τις πιο βαρετές (αν και πιο αξιόπιστα κερδοφόρες) επιχειρήσεις κατασκευής και συντήρησης δορυφόρων. Το Spin υπάρχει επίσης, σε αφθονία. Όμως, όπως και ο ίδιος ο κ. Musk, οι εμπλεκόμενοι είναι αληθινοί πιστοί-σκαπανείς του διαστήματος που βλέπουν τον κόσμο πέρα από τη Γη όχι απλώς ως κάτι που πρέπει να εξερευνηθεί, αλλά να κατακτηθεί.

Στον χάρτη, η AstroForge βρίσκεται στο Huntington Beach – όπου συναρμολογήθηκαν τα τρίτα στάδια των πυραύλων Saturn V για τη Σελήνη. Εννοιολογικά, ωστόσο, βρίσκεται έξω από αυτόν τον κόσμο. Σκοπός της είναι η εξόρυξη πλατίνας και πέντε συναφών πολύτιμων μετάλλων (ιρίδιο, παλλάδιο, ρουθήνιο, ρόδιο και όσμιο) από αστεροειδείς.

Οι περισσότεροι αστεροειδείς είναι βραχώδη σώματα με μικρό ενδιαφέρον για τους ανθρακωρύχους. Μερικοί, ωστόσο, ήταν κάποτε τμήματα των πυρήνων πλανητών που διαλύθηκαν από συγκρούσεις κατά τη διάρκεια του σχηματισμού του ηλιακού συστήματος. Οι αστεροειδείς αποτελούνται κυρίως από κράματα σιδήρου και νικελίου. Περιέχουν όμως και χρήσιμες ποσότητες των έξι στοιχείων της ομάδας του λευκόχρυσου. Η εξόρυξή τους είναι μια παλιά ιδέα, και οι Matt Gialich και Jose Acain, οι ιδρυτές της AstroForge, πιστεύουν ότι μπορούν να την υλοποιήσουν.

Εντοπίζουν ήδη κατάλληλους στόχους και έχουν πραγματοποιήσει μια αποστολή για να δοκιμάσουν την τεχνολογία τους στο διάστημα. Το σχέδιο είναι να προσγειώσουν ρομποτικούς ανιχνευτές στο λατομείο τους, να εξατμίσουν το κράμα εφαρμόζοντας έντονη θερμότητα σε αυτό, και στη συνέχεια να περάσουν τους ατμούς από έναν μαγνήτη για να διαχωρίσουν τα μη μαγνητικά άτομα της ομάδας της πλατίνας από τα μαγνητικά άτομα σιδήρου και νικελίου. Μετά από αυτό, οι ανιχνευτές θα επιστρέψουν στη Γη μεταφέροντας μέτριες ποσότητες πολύτιμου μετάλλου (περίπου 60 εκατ. δολάρια ανά αποστολή, με τις σημερινές τιμές), οι οποίες ωστόσο θα κάνουν τους μετόχους πλούσιους.

Ένα άλλο όνειρο που αναβιώνει είναι η κατασκευές σε μηδενική βαρύτητα, βασισμένες στο γεγονός ότι ορισμένα υλικά στερεοποιούνται διαφορετικά σε τροχιά από ό,τι στο έδαφος. Ο Jason Dunn διευθύνει την Outpost Space, μια εταιρεία με έδρα τη Σάντα Μόνικα. Ενδιαφέρεται για το ZBLAN, ένα μείγμα φθοριόντων του ζιρκονίου, του βαρίου, του λανθανίου, του αλουμινίου και του νατρίου (χημικό σύμβολο, Na). Οι οπτικές ίνες που κατασκευάζονται από αυτό θα πρέπει θεωρητικά να είναι ανώτερες από τις συμβατικές, διότι το ZBLAN είναι πιο καθαρό και μεταδίδει ένα ευρύτερο φάσμα συχνοτήτων. Αυτό το πλεονέκτημα, ωστόσο, αντισταθμίζεται από την τάση του υλικού, όταν τραβιέται σε ίνες, να κρυσταλλώνεται αντί να γίνεται γυαλί, οπότε οι ιδιότητές του καταστρέφονται.

Αυτό δεν συμβαίνει σε τροχιά. Η Outpost Space αναπτύσσει λοιπόν μια συσκευή με την ονομασία Carryall, η οποία μπορεί να μεταφέρει ένα ρομποτικό εργοστάσιο στο διάστημα και να το επιστρέψει στη Γη χρησιμοποιώντας μια πτυσσόμενη θερμική ασπίδα και ένα αλεξίπτωτο πλαγιάς. Αυτό το εργοστάσιο θα είναι σε θέση να μετατρέψει ένα φορτίο πέντε τόνων ZBLAN σε ίνες.

Ο Will Bruey ενδιαφέρεται περισσότερο για τα φάρμακα παρά για τα υλικά. Έχοντας εργαστεί προηγουμένως για την SpaceX, το 2021 ίδρυσε την Varda Space Industries, με έδρα το El Segundo. Σχεδιάζει να βελτιώσει ορισμένα φάρμακα με την κρυστάλλωση των συστατικών τους σε τροχιά. Οι διαφορετικές κρυσταλλικές δομές συχνά διαφέρουν ως προς τη διαλυτότητα, τον ρυθμό διάλυσης και τη σταθερότητα, τα οποία επηρεάζουν τη βιοδιαθεσιμότητά τους. Εκείνα με τις καλύτερες ιδιότητες μπορεί να είναι ευκολότερο να κατασκευαστούν στο διάστημα απ’ ό,τι στη Γη. Το 2023, χρησιμοποιώντας ένα όχημα επανεισόδου που σχεδιάστηκε από το Rocket Lab, η Varda δοκίμασε το κόλπο με επιτυχία με τη ριτοναβίρη, ένα φάρμακο κατά του HIV. Σχεδιάζει άλλη μια εκτόξευση το επόμενο έτος.
Προς το παρόν, ο κ. Bruey φαίνεται ικανοποιημένος με το να παραμείνει στην παραγωγή. Ο κ. Dunn, ωστόσο, έχει ευρύτερες φιλοδοξίες -διότι το Carryall, όπως υποδηλώνει το όνομά του, μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα από το να μεταφέρει εργοστάσια. Το μέγιστο ωφέλιμο φορτίο του είναι δέκα τόνοι. Αυτό παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ένοπλες δυνάμεις, διότι μπορεί να τους επιτρέψει να αποθηκεύσουν εξαρτήματα σε τροχιά μέχρι να έρθει η εντολή να τα παραδώσουν σε κάποιο απρόσιτο μέρος του κόσμου. Η αμερικανική πολεμική αεροπορία πληρώνει για τις τέσσερις πρώτες εκτοξεύσεις μιας μικρότερης δοκιμαστικής έκδοσης, του Ferryall.

Τα Carryall και Ferryall (χωρητικότητα 100kg) μπορούν επίσης να βοηθήσουν να διατηρηθεί το διάστημα σε τάξη χωρίς να μολύνεται η ατμόσφαιρα. Ο κ. Dunn εκτιμά ότι η επαναφορά στην ατμόσφαιρα των υπεραιωνόβιων δορυφόρων (όπως απαιτούν ήδη οι κανονισμοί) θα σημαίνει σύντομα ότι δέκα τόνοι υλικού την ημέρα θα καίγονται κατά την επανείσοδο. Αυτό, πιστεύει, θα δημιουργήσει τόση τοξική σκόνη ώστε τέτοιου είδους φλεγόμενες επαναφορές να μην είναι πλέον αποδεκτές. Το Outpost θα είναι έτοιμο να παρέχει μη φλεγόμενες.
Εξόρυξη αστεροειδών, ναι. Εργοστάσια στο διάστημα, ναι. Θέλετε να μείνετε σε ιδιωτικό διαστημικό σταθμό; Ο Jed McCaleb, ένας δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας, προσέλαβε τον Max Haot, έναν ακόμα πρώην SpaceXer, για να το κάνει πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα, η Vast Space, βρίσκεται επίσης στο Long Beach. Το Haven-1, το πρώτο της προϊόν, θα είναι ένας κύλινδρος μήκους 10,4 μέτρων και διαμέτρου 4,4 μέτρων, με ηλιακούς συλλέκτες που μοιάζουν με φτερά, μια αποβάθρα επιβίβασης στο ένα άκρο για αφίξεις και αναχωρήσεις και ένα παράθυρο στο άλλο για αποκατάσταση της πνευματικής και σωματικής ισορροπίας από την τροχιά.

Αν και μόνο οι εύποροι τουρίστες και οι καλά χρηματοδοτημένοι επιστήμονες μπορούν να υποβάλουν αίτηση, το check-in θα είναι σύντομα εφικτό. Η πρόθεση είναι να εκτοξευθεί προς το τέλος του 2025 -πάνω στην ώρα για να εντυπωσιάσει τους κριτές του προγράμματος Commercial Low-Earth-Orbit Destinations της NASA, οι οποίοι λίγο αργότερα θα επιλέξουν τον αντικαταστάτη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, όταν αυτός θα επιστρέψει κάποια στιγμή μετά το 2030.

Όμως, ακόμα και η τροχιά γύρω από τη Γη μπορεί να φαίνεται λίγο περιορισμένη. Η περιπλάνηση γύρω από τη Σελήνη της κλέβει τη δόξα. Γι’ αυτό, η Venturi Astrolab, που ιδρύθηκε στο Hawthorne από τον Jaret Matthews, επίσης πρώην SpaceX, έχει την κατάλληλη προσφορά. Το FLEX (Flexible Logistics & Exploration) έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει δύο επιβάτες σε διαδρομές έως και 70 χιλιομέτρων στη σεληνιακή επιφάνεια. Ένα πρωτότυπο υπάρχει ήδη και η Astrolab είναι μία από τις τρεις εταιρείες που έχουν αναλάβει την ανάπτυξη επιφανειακών μεταφορών για το πρόγραμμα Artemis της NASA για την επιστροφή στη Σελήνη.

Βέβαια, υπάρχει και ο Άρης. Ο κ. Musk ισχυρίστηκε κάποτε ότι σχεδίαζε «να πεθάνει στον Άρη, αλλά όχι κατά την πρόσκρουση». Δεδομένου ότι είναι μόλις 53 ετών, αυτή η μέρα, ελπίζουμε, ότι είναι ακόμα μακριά. Όμως ο αγώνας των ιδιωτικών εταιρειών για προσεδάφιση εκεί έχει πλέον ξεκινήσει.

Ο κ. Musk πρότεινε το 2023 ότι η SpaceX, που τώρα εδρεύει στο Τέξας, θα μπορούσε να το καταφέρει με ένα μη επανδρωμένο σκάφος σε τρία ή τέσσερα χρόνια. Ο Tom Mueller, ο πρώτος υπάλληλος που προσέλαβε ο κ. Musk στη SpaceX, ελπίζει να τον νικήσει. Η εταιρεία του κ. Mueller, η Impulse Space, στο Redondo Beach, κατασκευάζει μικρούς πυραύλους που μετακινούν δορυφόρους στο διάστημα. Συνεργάστηκε με την Relativity Space, μια φιλόδοξη εταιρεία εκτόξευσης που ιδρύθηκε στο Long Beach. Το σχέδιο προβλέπει ότι η Relativity θα παρέχει τον εκτοξευτή και η Impulse το στάδιο κρουαζιέρας, την κάψουλα εισόδου και την προσεδάφιση για ένα ταξίδι στον Άρη. Η αναχώρηση έχει προγραμματιστεί για το 2026 – ένας φιλόδοξος στόχος, δεδομένου ότι η Relativity δεν έχει πραγματοποιήσει ακόμη επιτυχή εκτόξευση.

Όπως και στην πρώιμη εποχή του διαστήματος, ο Άρης παραμένει το όνειρο των ονείρων – το μοναδικό μέρος πέρα από τη Γη όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζήσουν. Ο κ. Mueller κάνει λόγο για έναν οικισμό ενός εκατομμυρίου ψυχών εκεί. Ο κ. Musk έχει κάνει παρόμοια πρόταση. Τα εμπόδια θα είναι τρομερά, ακόμα και για τον λιγότερο φιλόδοξο στόχο της δημιουργίας ενός γηροκομείου για δισεκατομμυριούχους συνταξιούχους. Ωστόσο το τρομερό δεν είναι ανυπέρβλητο. Όσο για το όνομα του νέου οικισμού, το Los Nuevos Angeles ακούγεται ωραίο.

Πηγή: The Economist