Τρία διδάγματα από αυτή την εξέλιξη:

Οι εμφανείς κίνδυνοι συχνά επιβραβεύονται.

Οι αόρατοι κίνδυνοι υπάρχουν πάντα.

Οι μεγάλες πολιτικές αλλαγές είναι απρόβλεπτες.

Προφανείς κίνδυνοι και υψηλές αποδόσεις

Η Αργεντινή έχει ιστορικό χρεοκοπιών από το 1816, με αθέτηση πληρωμών περίπου κάθε 20 χρόνια. Παρόλα αυτά, οι επενδυτές συνεχίζουν να της δανείζουν, επειδή τα υψηλά επιτόκια των ομολόγων της μπορούν να αντισταθμίσουν τις απώλειες από τις χρεοκοπίες.

Έρευνες δείχνουν ότι τα κρατικά ομόλογα χωρών με ασταθή οικονομία έχουν συχνά μεγαλύτερες αποδόσεις από τα ομόλογα των ΗΠΑ ή του Ηνωμένου Βασιλείου, παρά τους συχνούς κινδύνους. Όπως και στις μετοχές υψηλού ρίσκου, η ανάληψη κινδύνου μπορεί να αποφέρει μακροπρόθεσμα μεγαλύτερα κέρδη, αν και απαιτείται διαφοροποίηση και αντοχή στη μεταβλητότητα.

Το 100ετές ομόλογο της Αργεντινής, για παράδειγμα, έχασε έως και 75% της αξίας του το 2020, αλλά όσοι το διακράτησαν τελικά αποζημιώθηκαν.

Οι κρυφοί κίνδυνοι (παράδειγμα Ελλάδας)

Μερικές φορές οι κίνδυνοι δεν είναι προφανείς, όπως συνέβη με την Ελλάδα πριν από την κρίση του 2007. Αν και τα ελληνικά ομόλογα θεωρούνταν ασφαλή, η χώρα δεν είχε τον έλεγχο του νομίσματός της. Όταν ξέσπασε η κρίση, οι επενδυτές βρέθηκαν προ εκπλήξεως.

Ακόμη και τα πιο «ασφαλή» κρατικά ομόλογα έγιναν επικίνδυνα όταν τα επιτόκια μειώθηκαν δραστικά. Όταν ο πληθωρισμός επανήλθε, οι αποδόσεις αυξήθηκαν, οδηγώντας σε μεγάλη πτώση των τιμών τους. Για παράδειγμα, τα 40ετή ιαπωνικά κρατικά ομόλογα έχουν χάσει το 50% της αξίας τους, ενώ τα 50ετή βρετανικά σημείωσαν ακόμη μεγαλύτερη πτώση.

Η χειρότερη περίπτωση ήταν το 100ετές μηδενικού κουπονιού της Αυστρίας, που εκδόθηκε το 2019 και έχει χάσει πάνω από 90% της αξίας του. Το ότι ένα ομόλογο δεν κινδυνεύει από χρεοκοπία, δεν σημαίνει πως είναι ασφαλές από ζημιές.

Η πολιτική ως ρίσκο στις επενδύσεις

Η πολιτική είναι συχνά απρόβλεπτη. Ο Μιλέι κατάφερε να διατηρήσει τη στήριξη των ψηφοφόρων, παρότι έλαβε αυστηρά μέτρα λιτότητας για να περιορίσει τον πληθωρισμό.

Οι επενδυτές θα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι πολιτικοί κίνδυνοι δεν περιορίζονται στις αναδυόμενες αγορές, αλλά μπορούν να εμφανιστούν και σε ανεπτυγμένες οικονομίες.