Κούτσα-κούτσα

Απελπισμένοι και επιχειρώντας να διορθώσουν τα πράγματα, η κυρία Ριβς και το αφεντικό της, ο πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ, έχουν κάνει συνήθειά τους αυτές τις προσχεδιασμένες «επανεκκινήσεις» των ακολουθούμενων πολιτικών.

Σε αυτή της την εμφάνιση, η κυρία Ριβς υποσχέθηκε να βάλει τέλος στη γραφειοκρατία των διαδικασιών αδειοδότησης που δυσχεραίνει την υλοποίηση οποιασδήποτε επένδυσης στη Βρετανία.

Το εμβληματικό έργο θα είναι ένας τρίτος διάδρομος στο αεροδρόμιο του Χίθροου. Αυτή η λωρίδα ασφαλτοτάπητα που προς το παρόν υφίσταται μόνο ως ιδέα έχει αποτελέσει επί σειρά ετών αντικείμενο συζητήσεων και αντιπαραθέσεων από πολιτικούς όλων των αποχρώσεων και πάντα συναντά την ανένδοτη αντίθεση των περιβαλλοντολόγων κάθε φορά που φτάνει στο στάδιο της τελικής έγκρισης.

Δεν ξέρουμε αν αυτή τη φορά τα πράγματα θα εξελιχθούν διαφορετικά για το Χίθροου, αλλά αυτό που έχει σημασία τώρα είναι το σιωπηρό μήνυμα που έστειλε η κυρία Ριβς με αυτή την ανακοίνωση: Η οικονομική ανάπτυξη, όπως αποτυπώνεται σε ένα κατασκευαστικό έργο για το αεροδρόμιο, είναι πιο σημαντική για την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος του κ. Στάρμερ από τις νευρώσεις για την κλιματική αλλαγή που τόσες φορές στο παρελθόν εμπόδισαν τη δημιουργία του νέου διαδρόμου.

Οργισμένες αντιδράσεις

Αυτός είναι ο λόγος που η πολιτική στροφή της κυρίας Ριβς έχει προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις στα κομμάτια της Αριστεράς που είναι ευαισθητοποιημένα στο θέμα της κλιματικής αλλαγής. Εν τω μεταξύ, στην άλλη πλευρά της Μάγχης, η Ευρωπαϊκή Ενωση προσπαθεί και αυτή από την πλευρά της να ανασυγκροτηθεί στον τομέα της οικονομίας.

Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, παρουσίασε την Τετάρτη ένα νέο πολιτικό σχέδιο με την ονομασία «Πυξίδα Ανταγωνιστικότητας». Το μεγαλύτερο μέρος του, συμπεριλαμβανομένης μιας σύνοψης σε απλά λόγια για τους ψηφοφόρους, θυμίζει τη χαρακτηριστική κενή ρητορική των Βρυξελλών, αλλά στον βαθμό που το σχέδιο καταλήγει κάπου, το τελικό συμπέρασμα είναι το ακόλουθο: Οι πολιτικές της Ευρώπης για το κλίμα καταστρέφουν την οικονομία και κάτι πρέπει να γίνει γι’ αυτό.

Η κυρία Φον ντερ Λάιεν, λίγους μόλις μήνες μετά την έναρξη της δεύτερης θητείας της, φαίνεται να υπόσχεται μια επανεξέταση της «Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας» που αποτέλεσε το κύριο επίτευγμά της στην πρώτη της θητεία.

Η νέα της «πυξίδα» δείχνει προς την κατεύθυνση του περιορισμού των ρυθμιστικών κανόνων και περιλαμβάνει έναν ενθαρρυντικό αν και ανέφικτο αριθμητικό στόχο για την ελάφρυνση των γραφειοκρατικών βαρών για τις επιχειρήσεις. Το πιο σημαντικό είναι ότι η στρατηγική υποδηλώνει επικείμενη χαλάρωση της αυστηρής πολιτικής της ΕΕ για τα ηλεκτρικά οχήματα, η οποία έχει ήδη αρχίσει να οδηγεί προς τη χρεοκοπία την ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία, μια δεκαετία προτού τεθεί σε πλήρη ισχύ.

Μικρής κλίμακας

Ας μην προτρέχουμε, όμως. Οι αλλαγές στην ευρωπαϊκή πολιτική που συζητιούνται αυτή την εβδομάδα είναι μικρής κλίμακας σε σύγκριση με την ολοκληρωτική αναπροσαρμογή που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Αμερική. Η διαφορά είναι εν μέρει διαρθρωτική. Κατέχοντας ένα αξίωμα με ισχυρή εκτελεστική εξουσία σε μια σχετικά ενοποιημένη χώρα, ο κ. Τραμπ απολαμβάνει μεγαλύτερη ελευθερία να αλλάξει την κατεύθυνση των κρατικών πολιτικών.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες αντιμετωπίζουν επίσης ένα πολιτικό πρόβλημα που, σε μεγάλο βαθμό, δημιούργησαν οι ίδιοι. Οι ψηφοφόροι στην Ευρώπη έχουν εκπαιδευτεί, ύστερα από δεκαετίες πολιτικής κατήχησης τόσο από την Αριστερά όσο και από τη Δεξιά, να υποστηρίζουν με μεγαλύτερη θέρμη την ατζέντα για το κλίμα σε σύγκριση με τους αμερικανούς ψηφοφόρους.

Σταδιακή διαδικασία

Οι πρόσφατες εκλογές άρχισαν να αντιστρέφουν αυτή την τάση, αλλά η ευρωπαϊκή πράσινη Αριστερά είναι ακόμα πολιτικά ζωντανή. Ο κ. Τραμπ, αντίθετα, έχει ούριο τον εκλογικό άνεμο όταν βάζει τέλος στις πολιτικές του προκατόχου του στο ζήτημα των ηλεκτρικών οχημάτων και των γεωτρήσεων.

Πρέπει να αναμένουμε ότι η επιστροφή της Ευρώπης στην οικονομική και κλιματική σωφροσύνη, αν όντως πρόκειται περί αυτού, θα είναι μια σταδιακή διαδικασία και όχι ένα «big bang».

Σε μια σταδιακή διαδικασία παραπέμπει σαφώς η στάση της κυρίας Ριβς και της κυρίας Φον ντερ Λάιεν αυτή την εβδομάδα, παρά το σχετικό θόρυβο που προκάλεσαν. Αναπάντητα παραμένουν κρίσιμα ερωτήματα σε σχέση με το κλίμα, όπως τι ρόλο θα παίξουν τα ορυκτά καύσιμα και η πυρηνική ενέργεια στην παραγωγή ενέργειας.

Οφείλουμε όμως να αναγνωρίσουμε στους Ευρωπαίους ότι πήραν την πρώτη και πιο σημαντική μέχρι στιγμής απόφαση: Να ακολουθήσουν τη γραμμή πλεύσης του κ. Τραμπ προς την οικονομική ανάπτυξη, αντί να προσπαθούν να κολυμπήσουν ενάντια στο ρεύμα.

Μια ήπειρος που απολάμβανε να αντιτίθεται σε οτιδήποτε έκανε ο κ. Τραμπ στην πρώτη του θητεία, ανακαλύπτει τώρα ότι δεν έχει την πολυτέλεια να το ξανακάνει εν μέσω της επιταχυνόμενης αποβιομηχάνισης και της επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου των ευρωπαίων ψηφοφόρων. Δεν τον νίκησαν την πρώτη φορά. Αυτό που τους μένει είναι να προσπαθήσουν να τον ακολουθήσουν τη δεύτερη.

Πηγή: The Wall Street Journal