|
Στεγαστικό κόστος και
ανισότητες
Η έκθεση
υπογραμμίζει ότι πολλές
οικογένειες δαπανούν
πάνω από το 45% του
εισοδήματός τους για
έξοδα στέγασης,
ξεπερνώντας κατά πολύ
τον «κανόνα του 30%»,
σύμφωνα με τον οποίο τα
έξοδα στέγασης δεν
πρέπει να υπερβαίνουν το
30% του ακαθάριστου
εισοδήματος. Οι πιο
ευάλωτες ομάδες –μεταξύ
των οποίων οι
ηλικιωμένοι, οι νέοι, οι
μετανάστες, οι
μονογονεϊκές οικογένειες
και οι νεοεισερχόμενοι
στην αγορά εργασίας–
πλήττονται περισσότερο.
Σε
ορισμένες χώρες, όπως η
Εσθονία, η Γαλλία, η
Ισλανδία και η Ιταλία,
το κόστος στέγασης για
φτωχότερα νοικοκυριά
αγγίζει το 60-70% του
εισοδήματός τους, ενώ σε
Ρουμανία και Σερβία
ξεπερνά το 80%.
Η
κατάσταση στην Ελλάδα
Η Ελλάδα
συγκαταλέγεται στις
χώρες με τα υψηλότερα
επίπεδα στεγαστικού
άγχους, ξεπερνώντας το
40%. Παρότι οι Έλληνες
βρίσκονται ψηλά στη
λίστα της ιδιοκατοίκησης
(με ποσοστά άνω του
70%), το υψηλό κόστος
στέγασης επιβαρύνει
σοβαρά τα χαμηλά και
μεσαία εισοδήματα.
Οι
επιπτώσεις της κρίσης
Η
οικονομικά προσιτή
στέγαση είναι θεμελιώδες
ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά
η έλλειψή της ωθεί τα
νοικοκυριά σε
υπερπλήρεις και
υποβαθμισμένες
κατοικίες, περιορίζοντας
την πρόσβασή τους σε
άλλες βασικές ανάγκες,
όπως η ενέργεια, τα
τρόφιμα και η
εκπαίδευση. Η στεγαστική
κρίση όχι μόνο
διαιωνίζει τον κύκλο της
φτώχειας, αλλά αυξάνει
και την αστάθεια των
νοικοκυριών, καθιστώντας
δύσκολη την κοινωνική
ένταξη.
Βέλτιστες πρακτικές και
προτάσεις
Η έκθεση
προτείνει συγκεκριμένες
πολιτικές για την
αντιμετώπιση της
στεγαστικής κρίσης:
Παρακολούθηση και
δεδομένα:
Βελτίωση της συλλογής
δεδομένων για την
κατανόηση των αναγκών.
Αύξηση χρηματοδότησης:
Στήριξη των ευάλωτων
ομάδων με στοχευμένες
οικονομικές ενισχύσεις.
Επένδυση στη στέγαση:
Ενίσχυση της κατασκευής
οικονομικά προσιτών
κατοικιών.
Συνεργασία φορέων:
Προώθηση συντονισμένων
λύσεων μεταξύ
κυβερνήσεων και
ιδιωτικού τομέα.
Προώθηση βιωσιμότητας:
Ανάπτυξη λύσεων στέγασης
που ενσωματώνουν
περιβαλλοντικά βιώσιμες
πρακτικές.
Παραδείγματα βέλτιστων
πρακτικών περιλαμβάνουν
τη Βιέννη, όπου
εφαρμόζονται ζώνες
επιδοτούμενης κατοικίας,
και τη Λετονία, η οποία
προσφέρει δανειακές
εγγυήσεις για
οικογένειες.
Συμπέρασμα
Η
στεγαστική κρίση
αποτελεί σοβαρή πρόκληση
για την Ευρώπη,
απαιτώντας συντονισμένη
δράση σε τοπικό, εθνικό
και περιφερειακό
επίπεδο. Η αντιμετώπιση
της κρίσης δεν αφορά
μόνο τη βελτίωση της
ποιότητας ζωής, αλλά και
τη διασφάλιση της
κοινωνικής συνοχής και
της οικονομικής
σταθερότητας.
|
