"Kουλου-βάχατα"

00:01 - 05/08/24

Τα κρατάμε

Έχοντας άπειρες φορές ασχοληθεί με το ζήτημα του δημογραφικού προβλήματος της χώρας. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα ανέφερε ο οίκος Moody’s, λέγοντας χαρακτηριστικά πως θεωρεί ως αιτία υποβάθμισης της αξιολόγησης κρατών την επιδεινούμενη εικόνα του δημογραφικού και συγκεκριμένα τον δείκτη εξάρτησης των ηλικιωμένων.

Αναφέρει δε, ότι η Ελλάδα μέσα στην επόμενη 10ετία, θα έχει τον πέμπτο υψηλότερο δείκτη εξάρτησης ανάμεσα σε όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες διεθνώς.

Για τη Moody’s το δημοσιονομικό κόστος αυξάνεται όταν οι άνθρωποι συνταξιοδοτούνται, λόγω των συντάξεων και των υψηλότερων αναγκών περίθαλψης, ενώ τα φορολογικά έσοδα μειώνονται

Ο δείκτης εξάρτησης

Πιο αναλυτικά, η Moody’s, επισημαίνει πως η γήρανση του πληθυσμού συνεχίζει να επιταχύνεται στις ανεπτυγμένες οικονομίες, καθώς οι άνθρωποι ζουν περισσότερο και τα ποσοστά γεννήσεων υποχωρούν.

Ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων, ο οποίος μετρά το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω έναντι του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας (15-64), αναμένεται να αυξηθεί στο 40% την επόμενη δεκαετία, από 32% το 2023. Αυτό σημαίνει ότι ένας μειούμενος αριθμός εργαζομένων θα υποστηρίζει μια διευρυνόμενη ομάδα συνταξιούχων.

Για τη χώρα μας ο δείκτης εξάρτησης θα διαμορφωθεί στο 48% έως το 2035, από περίπου 37% το 2023. Η αύξηση των εξαρτημένων πληθυσμών αποτελεί σημαντική δημοσιονομική πρόκληση για τις κυβερνήσεις και θέτει σοβαρές πιστωτικές πιέσεις στα κράτη, αναφέρει, σύμφωνα με την Καθημερινή, η Moody’s: το δημοσιονομικό κόστος αυξάνεται όταν οι άνθρωποι συνταξιοδοτούνται λόγω της καταβολής των συντάξεων και των υψηλότερων αναγκών υγειονομικής περίθαλψης, ενώ τα φορολογικά έσοδα μειώνονται καθώς το εισόδημα μετατοπίζεται από την απασχόληση στη σύνταξη.

Κατά συνέπεια, ένας ολοένα και πιο γερασμένος πληθυσμός σημαίνει υψηλότερες κατά κεφαλήν κρατικές δαπάνες και χαμηλότερα φορολογικά έσοδα.

Συνολικά για τις χώρες που καλύπτει ο οίκος, οι κρατικές δαπάνες που συνδέονται με τη γήρανση του πληθυσμού είναι ήδη σημαντικές, στο 18% του ΑΕΠ κατά μέσον όρο, ενώ προβλέπεται να αυξηθούν σε μέσο όρο κατά 1,3 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ μεταξύ 2025 και 2035.

Οι πιο έντονες αυξήσεις δαπανών (κατά 1,5%-2,3%) αναμένονται σε χώρες που γερνούν ταχύτερα, όπως η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ισπανία. Στην Ελλάδα οι κρατικές δαπάνες (συντάξεις, υγειονομική περίθαλψη) διαμορφώνονται σήμερα στο 20% του ΑΕΠ, υψηλότερα από τον μέσο όρο, ενώ αναμένεται να αυξηθούν κατά 0,5% τη δεκαετία 2025-2035, σύμφωνα με τη Moody’s.

Τον Σεπτέμβριο τα λέμε ….

Όπως αναφέρονταν σε σχετικό δημοσίευμα, η Moody’s είναι ο μοναδικός διεθνής οίκος αξιολόγησης, ο οποίος διατηρεί την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος σε μη επενδυτική βαθμίδα. Στις αρχές Ιουλίου, ο Κόλιν Έλις, στέλεχος της Moody’s Investors Service, μιλώντας στο συνέδριο του Εconomist, χρησιμοποιώντας προσεκτικές εκφράσεις και αποφεύγοντας να προαναγγείλει ή να δεσμευτεί για το τι θα πράξει, ο οίκος  ανέφερε ότι «στις 13 Σεπτεμβρίου, οπότε είναι προγραμματισμένη η νέα αξιολόγηση, τα πράγματα θα είναι καλύτερα».

Το στέλεχος της Moody’s στάθηκε στους δείκτες και έκανε λόγο για υψηλό επίπεδο πλούτου στην Ελλάδα, ωστόσο πρόσθεσε πως μολονότι έχουν γίνει πολλές μεταρρυθμίσεις, υπάρχουν αρκετές ακόμα που παρουσιάζουν υστέρηση, όπως π.χ. η απόδοση δικαιοσύνης, συμπληρώνοντας, πάντως, ότι η διάθεση να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα υπάρχει…Επιπλέον αφού είπε πως δεν αντιμετωπίζει πιστοληπτικό κίνδυνο η χώρα, πρόσθεσε ότι για να ανέβει στην κλίμακα αξιολόγησης και να πάρει τη βαθμίδα baa1 θέλει ακόμα δρόμο.

Μπράβο μας για ακόμη μια φορά

Σημαντική υστέρηση έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου καταγράφουν οι ελληνικές επιχειρήσεις στην υιοθέτηση της παραγωγικής τεχνητής νοημοσύνης (generative artificial intelligence -Gen AI). Η διείσδυση των συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης στις ελληνικές εταιρείες, αλλά και του ίδιου του ψηφιακού μετασχηματισμού ο οποίος αποτελεί σε μεγάλο βαθμό προϋπόθεσή της, εξακολουθεί να υστερεί κατά περίπου 50% σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, σε όλες τις επιχειρήσεις ανεξαρτήτως μεγέθους.

Εντούτοις, το ποσοστό των εταιρειών που εξετάζουν την υιοθέτηση συστημάτων Τεχνητής Νοημοσύνης διπλασιάστηκε από το 2021 μέχρι το 2023. Την παραπάνω εικόνα αποτυπώνει η μελέτη “State of AI in early 2024: Gen AI adoption spikes and starts to generate value” της QuantumBlack, AI by McKinsey.

Εντούτοις, το ποσοστό των εταιρειών που εξετάζουν την υιοθέτηση συστημάτων ΑΙ διπλασιάστηκε μεταξύ 2021 και 2023

Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, οι ελληνικές επιχειρήσεις πλήττονται σήμερα από το «ΑΙ brain drain». Σε σχέση με αυτές τις επιχειρήσεις υψηλών επιδόσεων στην τεχνητή νοημοσύνη, οι ελληνικές φαίνεται ότι λειτουργούν σε ένα λιγότερο φιλικό περιβάλλον για τη συγκεκριμένη τεχνολογία.

Πρακτικά, στη χώρα μας υπάρχει έλλειψη σχετικών τεχνικών υποδομών (με την Ελλάδα να έρχεται 58η από 62 χώρες στην σχετική έρευνα της Tortoise Global AI index) και έλλειψη πλαισίου διακυβέρνησης, οργανωτικού  και λειτουργικού μοντέλου (51η από 62 χώρες).

Brain drain στο ΑΙ

Στο μεταξύ, οι ελληνικές επιχειρήσεις δυσκολεύονται επίσης να βρουν ανθρώπινο δυναμικό με την κατάλληλη κατάρτιση. Και αυτό παρότι σε χώρους επαγγελματικής δικτύωσης, όπως το LinkedIn, η διείσδυση των δεξιοτήτων Ελλήνων επαγγελματιών σε Τεχνητή Νοημοσύνη και Επιστήμη Δεδομένων παρουσιάζεται υψηλότατη.

«Σε δεύτερη ανάγνωση αυτό δεν αποτελεί παράδοξο, καθώς η Ελλάδα είναι επίσης ένας από τους μεγαλύτερους (ποσοστιαία) εξαγωγείς ταλέντου στο συγκεκριμένο τομέα, πράγμα που υποδηλώνει πως το ΑΙ brain drain αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας» αναφέρει η σχετική μελέτη.

Τι απασχολεί τις επιχειρήσεις

Η μελέτη είναι αποκαλυπτική σχετικά με τις ανησυχίες των επιχειρήσεων, παγκοσμίως, για τα ρίσκα της Τεχνητής Νοημοσύνης. Κάποιοι από τους κινδύνους που απασχολούν τις επιχειρήσεις παγκοσμίως είναι η ασφαλής διαχείριση δεδομένων, η παραβίαση πνευματικής ιδιοκτησίας, ιδιωτικότητας, η ασφάλεια και η ηθική χρήση, αλλά και η ανακριβής ή αναληθής παραγωγή περιεχομένου.

Το τελευταίο αυτό ζήτημα θεωρείται το πιο φλέγον με το 23% συνολικά των ερωτηθέντων να δηλώνουν ότι τους επηρέασε αρνητικά. Εντούτοις, μόνο το 1/3 κρίνει πως η επίγνωση των κινδύνων αυτών αποτελεί απαραίτητη δεξιότητα για το ανθρώπινο δυναμικό που είναι τεχνικά υπεύθυνο για την δημιουργία και συντήρηση τέτοιων συστημάτων.

Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί επίσης το ενδεχόμενο μαζικής αντικατάστασης ανθρώπινου δυναμικού από την αυτοματοποίηση που επιτρέπουν τα συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης. Σε σχετική μελέτη, η McKinsey ανέδειξε πως η χρονική στιγμή στην οποία αναμένουμε η αυτοματοποίηση να φτάσει το 50% του συνολικού χρόνου εργασίας πιθανόν να έχει μετατεθεί δέκα χρόνια νωρίτερα λόγω της άφιξης της παραγωγικής Τεχνητής Νοημοσύνης (gen AI), από το ~2055 στο 2045.

Το εργατικό δυναμικό της Ελλάδας δηλώνει ιδιαίτερα ανήσυχο ως προς αυτό το ενδεχόμενο, δηλώνοντας σε ποσοστό ~24% πως φοβάται για την ανεργία που δύναται να προκαλέσει η άφιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης, παρουσιάζει όμως ταυτόχρονα και ένα από τα μεγαλύτερα ελλείμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης σε θέματα Τεχνητής Νοημοσύνης.

Επισιτιστική κρίση

Σε ένα διαφορετικό θέμα τώρα, με τον πληθωρισμό στα τρόφιμα να χτυπάει κόκκινα και όλα να δείχνουνε, λόγω και κλιματικής αλλαγής, πως τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ δύσκολα στο ζήτημα της επισιτισμού. Όλα όσα ξέρουμε για τα τρόφιμα, το φαγητό, και το πώς ψωνίζουμε στο σουπερμάρκετ, σύντομα θα αλλάξουν, μας λένε οι New York Times.

Όλα όσα νομίζουμε ότι ισχύουν στην παγκόσμια αλυσίδα τροφίμων, σύντομα θα είναι παρελθόν, προειδοποιούσε προσφάτως ο αρθρογράφος της εφημερίδας Ντέιβιντ Γουάλας Γουέλς, συγγραφέας του βιβλίου «The Uninhabitable Earth» ( Η μη κατοικήσιμη Γη).

Ο ίδιος αρθρογραφεί επί σειρά ετών για τις κρίσεις στα τρόφιμα,  εξηγώντας πώς η κλιματική αλλαγή και οι γεωπολιτικές συγκρούσεις ξαναγράφουν και το χάρτη της διατροφής.

Αυτή τη φορά όμως, πηγαίνει την ανάλυσή του ένα βήμα παραπέρα. Αυτό που ζούμε σήμερα, μας λέει,  είναι μια «επισιτιστική πολυκρίση» – η οποία έχει διεθνείς διαστάσεις και έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια.

Επισιτιστική πολυκρίση

Η πατρότητα του όρου «επισιτιστική πολυκρίση» ανήκει στον οικονομολόγο του Πανεπιστημίου Κορνέλ Κρις Μπάρετ, ο οποίος ειδικεύεται σε θέματα αγροτικής οικονομίας.

Ως τα βασικότερα συμπτώματα της παγκόσμιας επισιτιστικής «πολυκρίσης» ξεχωρίζει τα εξής:

Το μοτίβο σταδιακής μείωσης της παγκόσμιας πείνας, έχει πλέον αντιστραφεί. Τα ποσοστά υποσιτισμού έχουν αυξηθεί κατά 21% από το 2017.

Οι αποδόσεις στις καλλιέργειες εξακολουθούν να αυξάνονται, αλλά όχι τόσο γρήγορα όσο παλαιότερα και όχι τόσο γρήγορα όσο αυξάνεται η ζήτηση.

Η παχυσαρκία συνεχίζει να αυξάνεται και η μέση περιεκτικότητα σε μικροθρεπτικά συστατικά δεκάδων δημοφιλών λαχανικών συνεχίζει να μειώνεται.

Το σύστημα διατροφής, όπως είναι δομημένο σήμερα, συνδέέται με ασθένειες όπως ο διαβήτης και οι καρδιακές παθήσεις, αλλά και με τη μετάδοση μολυσματικών ασθενειών από τα ζώα στους ανθρώπους.

Αυξάνονται διεθνώς οι τιμές στα τρόφιμα

Πλάι σε όλα αυτά υπάρχει το μείζον πρόβλημα με τις τιμές των τροφίμων. Παγκοσμίως, οι χονδρικές τιμές των τροφίμων, προσαρμοσμένες στον πληθωρισμό, έχουν αυξηθεί κατά περίπου 50% από το 1999. Εξίσου σημαντικό πρόβλημα είναι ότι οι τιμές αυτές γίνονται όλο και πιο ευμετάβλητες –δυναμιτίζοντας όχι μόνο την αξιοπιστία των αγορών, αλλά και την ίδια τη λειτουργία του αγροδιατροφικού συστήματος.

Μεταξύ του 2020 και του 2023, η παγκόσμια χονδρική τιμή του ελαιολάδου τριπλασιάστηκε. Σε λιγότερο από δυο χρόνια η τιμή του κακάο υπερ-τετραπλασιάστηκε. Οικονομολόγοι προτείνουν πλέον οι χώρες να διατηρούν «στρατηγικά αποθέματα τροφίμων» για να θωρακίζονται από διεθνείς κρίσεις, όπως αντίστοιχα διατηρούν στρατηγικά αποθέματα πετρελαίου.

Τεκτονικές αλλαγές

Οι διακυμάνσεις στις τιμές των τροφίμων, είναι σαν σεισμογράφος. Καταγράφουν τις δονήσεις σε ένα παγκόσμιο διατροφικό σύστημα, οι οποίες μπορεί να κρύβουν πολύ σημαντικότερες αλλαγές και τεκτονικές μετατοπίσεις.

Αυτή τη στιγμή, τα δύο τρίτα του πληθυσμού της Αφρικής, που έχει ήδη ξεπεράσει το ένα δισεκατομμύριο, αδυνατούν να αντέξουν το κόστος για μια υγιεινή διατροφή. Ενώ στην Αφρική αναμένεται να υπάρξει η μεγαλύτερη αύξηση του πληθυσμού τα επόμενα χρόνια, εδώ και μια 20ετία η γεωργική παραγωγή αυξάνεται με πολύ χαμηλούς ρυθμούς.

Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ, 282 εκατομμύρια άνθρωποι σε 59 χώρες πείνασαν πέρυσι, 24 εκατομμύρια περισσότεροι από το προηγούμενο έτος.

Ήδη, σημειώνει ο οικονομολόγος του Κορνέλ, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής έχουν μειώσει την αύξηση της συνολικής παγκόσμιας γεωργικής παραγωγικότητας κατά 30 έως 35 τοις εκατό. Οι κλιματικές απειλές που θα προκύψουν είναι ακόμη μεγαλύτερες.

Σενάρια Δυστοπίας

Αν συνεχιστεί η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, τότε μπαίνουν στο τραπέζι ακόμα πιο δυστοπικά σενάρια: Όχι μόνο μειωμένες σοδειές, αλλά και πλήρως αποτυχημένες καλλιέργειες. Όχι μόνο αυξήσεις τιμών, αλλά παγκόσμιες ελλείψεις τροφίμων

Η ασφαλιστική εταιρεία Lloyd’s εκτίμησε πρόσφατα ότι τα επόμενα 30 χρόνια η πιθανότητα ενός «μεγάλου» παγκόσμιου επισιτιστικού σοκ, όπως το χαρακτήρισε, είναι 50%.

Όμως υπάρχουν και τα σενάρια προσαρμογής. Η διατροφή θα πρέπει να αλλάξει, και μαζί της να αλλάξουν οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις που σήμερα παράγουν βασικές καλλιέργειες:  καλαμπόκι, σιτάρι, σόγια, ρύζι, υποστηρίζουν οι NYTimes.

Kάντο όπως με τις ΑΠΕ;

Τα τελευταία χρόνια, καθώς ο κόσμος έχει αρχίσει ένα καθυστερημένο σπριντ προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, έχουμε αποκτήσει μια αρκετά σαφή εικόνα αυτού που συχνά αποκαλείται ενεργειακή μετάβαση. Θα έχουμε καθαρή ενέργεια, κυρίως από τον άνεμο και την ηλιακή ενέργεια, η οποία θα είναι τόσο φθηνή και άφθονη που οι «βρώμικες» παλιές πηγές δεν θα μπορούν να την ανταγωνιστούν.

Είναι αρκετά πιο δύσκολο να φανταστούμε το αντίστοιχο για το σύστημα διατροφής: μια σωστή μετάβαση στα τρόφιμα, που θα παρέχει καλύτερη διατροφή πιο δίκαια και πιο οικονομικά σε περισσότερους ανθρώπους, και όλα αυτά χωρίς να καταστρέφει τα οικοσυστήματα ή να μολύνει το τοπικό περιβάλλον ή να ωθεί τον πλανήτη σε μεγαλύτερη κλιματική αναταραχή.

Το 1/3 του πλανήτη για να παράγουμε τρόφιμα

Περισσότερο από το ένα τρίτο της γης του πλανήτη χρησιμοποιείται για την παραγωγή τροφίμων. Το 70% του συνόλου του γλυκού νερού χρησιμοποιείται για την άρδευση των γεωργικών εκτάσεων.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, το ισοδύναμο της Νότιας Αμερικής χρησιμοποιείται σήμερα για αγροτικές καλλιέργειες και το ισοδύναμο της Αφρικής χρησιμοποιείται για τη βόσκηση ζώων. Επίσης, σύμφωνα με το  Ινστιτούτο Παγκόσμιων Πόρων (World Resources Institute), μπορεί να χρειαστεί να προσθέσουμε σχεδόν δύο Ινδίες στις υπάρχουσες καλλιεργήσιμες εκτάσεις του κόσμου για να καλύψουμε τις ανάγκες σε τρόφιμα στο δεύτερο μισό αυτού του αιώνα. Oμως η προσθήκη αυτής της γεωργικής γης σημαίνει την κοπή των δασών, τα οποία αποθηκεύουν άνθρακα, προκειμένου να βόσκονται περισσότερα ζώα, τα οποία παράγουν άνθρακα.

Μια εκτίμηση είναι ότι η παραγωγή τροφίμων είναι άμεσα υπεύθυνη για σχεδόν το ένα τέταρτο όλων των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

Υπάρχουν λύσεις;

Σύμφωνα με το επιστήμονα της NASA Γιόνας Γιάγκερμαϊρ, περίπου τα τρία τέταρτα του συνόλου της παγκόσμιας γεωργικής γης είναι ευάλωτα σε κλιματικές διαταραχές. «Οπότε, όπου κι αν κοιτάξετε, τα πράγματα θα αλλάξουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και αυτό πιθανώς σημαίνει και το φαγητό που τρώτε», λέει χαρακτηριστικά.

«Τα καλά νέα είναι ότι έχουμε ξαναδεί αυτό το σόου – έχουμε αντιμετωπίσει κρίσεις στο παρελθόν», λέει ο οικονομολόγος Κρις Μπάρετ.

Ως λύσεις αναφέρει: βιοενισχυμένες καλλιέργειες- νέες τεχνικές για τη δέσμευση αζώτου από τον αέρα, περιορίζοντας τη χρήση λιπασμάτων που βασίζονται σε ορυκτά καύσιμα. Ανθεκτικές ποικιλίες, όπως το ανθεκτικό στις πλημμύρες ρύζι, που ήδη μεταμορφώνουν τους ορυζώνες της Νότιας Ασίας. Αλλά δεν υπάρχει καμία μαγική λύση, λέει: Χρειαζόμαστε μια δέσμη καινοτομιών και παρεμβάσεων.

Ο κ. Γιάγκερμάιρ  της NASA το αποκαλεί «την πρόκληση της γενιάς μας» – πώς να σώσουμε το σύστημα διατροφής από αυτό που αποκαλεί «τετραπλή συμπίεση». Πρώτον, το πρόβλημα της παραγωγικότητας και της πείνας. Δεύτερον, ο κίνδυνος για τα οικοσυστήματα, που απειλούνται από την απορροή λιπασμάτων, την αποψίλωση των δασών και άλλη ρύπανση. Τρίτον, την πρόκληση της διατροφικής ανεπάρκειας, καθώς τα τρόφιμα που καλλιεργούμε σε μεγαλύτερες ποσότητες γίνονται όλο και χειρότερα για την υγεία μας, με την πάροδο του χρόνου. Και τέλος το κλίμα, το οποίο οδηγεί σε μια «θεμελιώδη αλλαγή στο καλάθι του νοικοκυριού όλου του πλανήτη», λέει. «Είναι αρκετά περίπλοκο», παραδέχεται. «Και το τρομακτικό είναι ότι πρέπει να τα λύσουμε όλα».