"Kουλου-βάχατα"

00:01 - 05/09/24

Στατιστικό που προβληματίζει

Το 75% των εργοδοτών δεν έχουν πλήρως αναπτύξει λειτουργίες κινητικότητας που είναι κρίσιμες για την ικανοποίηση των σύγχρονων απαιτήσεων των επιχειρήσεων και των ανθρώπων τους, σύμφωνα με την παγκόσμια έρευνα της EY, 2024 Mobility Reimagined. Μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα που δείχνει θα λέγαμε τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, έχοντας ως στήλη πάρα πολλές φορές αναφερθεί στα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Και τον λάθος τρόπος που προσεγγίζουμε θέμα ανταγωνιστικότητας  …

Η έρευνα επισημαίνει ότι οι επιχειρήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο δεν κατορθώνουν να ενισχύσουν την κινητικότητα των ανθρώπων τους και να δημιουργήσουν ευκαιρίες για ευέλικτες εργασιακές εμπειρίες, κινδυνεύοντας να χάσουν τη μάχη της προσέλκυσης και διακράτησης ταλέντου. Η έρευνα κατέγραψε τις απόψεις 1.059 επαγγελματιών – τόσο εργοδοτών, όσο και εργαζόμενων – σε 21 χώρες, σχετικά με τα οφέλη και τις προκλήσεις που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν οι οργανισμοί κατά την ανάπτυξη στρατηγικών και λειτουργιών κινητικότητας ανθρώπινου δυναμικού.

Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι μόνο μία στις τέσσερις επιχειρήσεις που συμμετείχαν στην έρευνα (25%) έχει πλήρως ανεπτυγμένη λειτουργία κινητικότητας, με τα τρία τέταρτα (75%) να μην μπορούν να επωφεληθούν από ένα πραγματικά ευκίνητο και ευέλικτο εργατικό δυναμικό.

Η στρατηγική κινητικότητας αποτελεί πλέον κεντρικό στοιχείο για την προσέλκυση και διακράτηση ταλέντου

Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι σχεδόν τα δύο τρίτα (64%) των ερωτηθέντων εργαζόμενων σε όλο τον κόσμο δηλώνουν ότι είναι πιο πιθανό να παραμείνουν στην επιχείρηση που εργάζονται σήμερα, μετά από μακροπρόθεσμη τοποθέτηση εργασίας εκτός συνόρων, ενώ 92% πιστεύουν ότι τέτοιες εμπειρίες μπορούν να «αλλάξουν τη ζωή τους». Συγχρόνως, 89% των ερωτηθέντων, από 74% πέρυσι, θεωρούν ότι η διεθνής κινητικότητα είναι απαραίτητη για την επιχειρησιακή ανθεκτικότητα και συνέχεια.

Απροετοίμαστοι οι οργανισμοί στη διαχείριση διασυνοριακών κινδύνων

Παρά τα σημαντικά οφέλη που αποφέρουν τα προγράμματα κινητικότητας τους επιχειρήσεις, αυτές αντιμετωπίζουν έναν αυξανόμενο αριθμό κινδύνων και προκλήσεων κατά τη ανάπτυξη λειτουργιών διεθνούς κινητικότητας. Επτά στους δέκα ερωτηθέντες (71%) δηλώνουν ότι οι κίνδυνοι διασυνοριακής κινητικότητας – συμπεριλαμβανομένων των φορολογικών/ρυθμιστικών κινδύνων και των κινδύνων προσωπικών δεδομένων – έχουν αυξηθεί τα τελευταία δύο χρόνια, κυρίως εξαιτίας της πανδημίας και των συνεχιζόμενων γεωπολιτικών και οικονομικών προκλήσεων. Έτσι, αυξάνεται η έκθεση των επιχειρήσεων σε κινδύνους που σχετίζονται με το φορολογικό και ρυθμιστικό πλαίσιο, αλλά και με τις διαφορετικές εργατικές νομοθεσίες. 

Είναι ανησυχητικό ότι πολλοί οργανισμοί δεν είναι πλήρως προετοιμασμένοι να διαχειριστούν όλους τους κινδύνους. Για παράδειγμα, ενώ το 84% ερωτηθέντων εργοδοτών αναγνωρίζουν τους κινδύνους απορρήτου δεδομένων που απορρέουν από τις ρυθμίσεις υβριδικής κινητικότητας, μόλις 55% έχουν εφαρμόσει πολιτικές για τον μετριασμό τους — μία μικρή βελτίωση από το 47% του περασμένου έτους. Ομοίως, παρότι 87% των ερωτηθέντων εργοδοτών γνωρίζουν τους κινδύνους κυβερνοασφάλειας, μόλις 46% – από 51% πέρυσι – διαθέτουν πολιτικές για την αντιμετώπισή τους.

Επιπλέον, 46% των επιχειρήσεων που συμμετείχαν στην έρευνα διαχειρίζονται κεντρικά τη λειτουργία κινητικότητά τους, η οποία συχνά λειτουργεί απομονωμένα από την υπόλοιπη επιχείρηση, δημιουργώντας μια σειρά από προκλήσεις στην επικοινωνία, τη συνεργασία, αλλά και την κοινή χρήση τεχνολογιών.

Οι επιτυχημένοι οργανισμοί επιταχύνουν την κινητικότητα με πέντε βασικές κινήσεις

Ωστόσο, οι επιχειρήσεις αναλαμβάνουν δράση όπου χρειάζεται. Περισσότεροι από οκτώ στους 10 ερωτηθέντες εργοδότες (82%), από 76% το 2023, έχουν αναπτύξει μία πολιτική ή μία προσέγγιση για την υβριδική κινητικότητα.

Υπάρχει σαφής αναγνώριση της αυξανόμενης σημασίας της κινητικότητας. Οκτώ στους 10 ερωτηθέντες εργοδότες (80%) δηλώνουν ότι σχεδιάζουν να αυξήσουν τις επενδύσεις στην τεχνολογία κινητικότητας τα επόμενα πέντε χρόνια, έναντι 67% το 2023. Τα δύο τρίτα (66%) των ερωτηθέντων πιστεύουν ότι το εύρος αρμοδιοτήτων της λειτουργίας κινητικότητας θα αυξηθεί τα επόμενα τρία χρόνια.

Η έρευνα προσδιορίζει πέντε βασικούς παράγοντες που είναι κρίσιμοι για την ανάπτυξη μιας επιτυχημένης λειτουργίας κινητικότητας:

⦁ Στρατηγική ευθυγράμμιση: Οι οργανισμοί πρέπει να ευθυγραμμίσουν τη στρατηγική κινητικότητάς τους με την ευρύτερη στρατηγική του οργανισμού.

⦁ Διασύνδεση ταλέντων: Η στρατηγική κινητικότητας του οργανισμού πρέπει να αξιοποιείται για την προσέλκυση και την ανάπτυξη ταλέντων.

⦁ Έμφαση στην ψηφιοποίηση: Οι οργανισμοί πρέπει να επενδύουν στην ωρίμανση, την αυτοματοποίηση και την ψηφιοποίηση των διαδικασιών κινητικότητας.
⦁ Ευελιξία: Οι οργανισμοί θα πρέπει να εξασφαλίζουν ευελιξία στην επιλογή των παροχών του προγράμματος κινητικότητας.
⦁ Εξωτερική εμπειρογνωμοσύνη: Για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, οι οργανισμοί θα πρέπει να αναθέτουν, εν μέρει ή στο σύνολό τους, σε εξωτερικούς συνεργάτες, επιλεγμένες διαδικασίες κινητικότητας. 

Σχολιάζοντας την έρευνα, η κυρία Ευτυχία Κασελάκη, Εταίρος, Συμβουλευτικές Υπηρεσίες, Επικεφαλής Συμβουλευτικών Υπηρεσιών Ανθρώπινου Δυναμικού της ΕΥ Ελλάδος, δήλωσε: «Η δυνατότητα των εργαζόμενων μιας επιχείρησης να κινηθούν και να εργαστούν ελεύθερα σε όλο τον κόσμο, ενισχύει την ανθεκτικότητά της, αλλά συγχρόνως, προσφέρει σημαντικές ευκαιρίες στους ανθρώπους της, διευκολύνοντας την προσέλκυση και τη διακράτηση ταλέντων, σε μια εποχή εντεινόμενων ελλείψεων ανθρώπινου δυναμικού. Ωστόσο, ακόμη και οι επιχειρήσεις που συνειδητοποιούν τη σημασία της κινητικότητας, δεν αντιλαμβάνονται πλήρως τις σύνθετες προκλήσεις που συνδέονται ιδιαίτερα με θέματα φορολογίας, ρυθμιστικού πλαισίου και προσωπικών δεδομένων. Οι επιχειρήσεις θα πρέπει να οικοδομήσουν αποτελεσματικές και σύγχρονες λειτουργίες κινητικότητας, απόλυτα ευθυγραμμισμένες με τη γενικότερη στρατηγική τους, με έμφαση, πρωταρχικά, στις ανάγκες των ανθρώπων τους και, δευτερευόντως, στην ψηφιακή τεχνολογία».

Πληθωρισμός

Πάμε τώρα στο καυτό πρόβλημα του πληθωρισμού και επίσης μια αρκετά ενδιαφέρουσα έρευνα.

Σχεδόν εφτά στους δέκα Έλληνες έχουν επηρεαστεί πολύ από την ακρίβεια τον τελευταίο χρόνο, ενώ το 83% δηλώνουν από πολύ κακή έως μέτρια οικονομική κατάσταση. Αυτό έδειξε διαδικτυακή έρευνα που διεξήχθη από το Ινστιτούτο Καταναλωτών (ΙΝΚΑ) με σκοπό την καταγραφή της επίδρασης της ακρίβειας στα νοικοκυριά.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, το μεγαλύτερο πρόβλημα για τα νοικοκυριά σε σχέση με τις τιμές παραμένουν τα τρόφιμα καθώς εκεί γίνονται πιο αισθητές.

Για τα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, σχεδόν οκτώ στους δέκα απαντούν ότι δεν είναι «καθόλου ικανοποιημένοι» και «μη ικανοποιημένοι» ένα 13,8%.

Μετά τα τρόφιμα για τα οποία ένα 97,2% δηλώνει ότι έχει παρατηρήσει τις μεγαλύτερες αυξήσεις, ακολουθεί η ενέργεια, ενώ ένα 96% δηλώνει πως έχει αναγκαστεί να αλλάξει τις αγοραστικές του συνήθειες εξαιτίας της ακρίβειας. Οι αλλαγές αφορούν μείωση αγορών (69,7%), φθηνότερων προϊόντων (71,5%), προσφορές και εκπτώσεις (77%) και περιορισμό εξόδων για ψυχαχωγία (81,4%).

Στις ενδεδειγμένες ενέργειες που βλέπουν οι ερωτώμενοι ότι θα βοηθούσαν την αντιμετώπιση της ακρίβειας, κυριαρχούν ο έλεγχος τιμών (87,5%), η αύξηση μισθών και συντάξεων (80,3%) και η μείωση φόρων (76,7%). Σε διευκρινιστική ερώτηση, απαντούν ότι από την κυβέρνηση θα ήθελαν να δουν ρύθμιση τιμών βασικών αγαθών και μείωση του ΦΠΑ (87,3% και 84% αντιστοίχως).

Όσον αφορά το πώς έχει επηρεάσει η ακρίβεια την ποιότητα της ζωής τους, ένα συντριπτικό ποσοστό που αγγίζει το 92,7% απαντά «αρνητικά» και «πολύ αρνητικά». Η πλειοψηφία των καταναλωτών απαντά επίσης ότι έχει συμμετάσχει σε κοινωνικές ή πολιτικές δράσεις κατά της ακρίβειας (62,7%).

Για το αν πιστεύουν ότι ορισμένες κοινωνικές ομάδες επηρεάζονται περισσότερο από την ακρίβεια, οι θετικές απαντήσεις ήταν συντριπιτικές (95,9%).

Ιδιαιτέρως απαισιόδοξοι εμφανίζονται οι ερωτώμενοι για το θέμα της ακρίβειας τη χρονιά που έρχεται. Στο ερώτημα «πώς πιστεύεται ότι θα εξελιχθεί η ακρίβεια στην Ελλάδα του επόμενους 12 μήνες, οι συμμετέχοντες στην έρευνα απαντούν σε ποσοστό 85,4% θα αυξηθεί, ενώ ένα 6,4% ότι θα παραμείνει σταθερή.

Οι καταναλωτές, επίσης, δεν φαίνονται καθόλου αισιόδοξοι για την εξέλιξη του οικονομικού τους επιπέδου στο μέλλον. Το 52,3% απαντά ότι θα χειροτερέψει, το 18,2% ότι θα μειωθεί, το 15,6 ότι θα παραμείνει το ίδιο και μόνο ένα 5,5% ότι θα βελτιωθεί.

Το δείγμα της έρευνας του ΙΝΚΑ

Στην έρευνα συμμετείχαν 2.675 καταναλωτές. Σύμφωνα με τα δημογραφικά στοιχεία της έρευνας, ποσοστό 51% ήταν άνδρες, ποσοστό 48,3% ήταν γυναίκες, ποσοστό 0,1% προσδιορίστηκαν ως άλλο, και τέλος ποσοστό 0,7% δεν έδωσαν απάντηση.

Ηλικιακά ποσοστό 0,4% δήλωσαν ότι ανήκουν σε ηλικιακή ομάδα 18-24, ποσοστό 4,9% δήλωσαν ότι ανήκουν σε ηλικιακή ομάδα 25-34, ποσοστό 19,6% δήλωσαν ότι ανήκουν σε ηλικιακή ομάδα 35-44, ποσοστό 31% δήλωσαν ότι ανήκουν σε ηλικιακή ομάδα 45-54, ποσοστό 31,1% δήλωσαν ότι ανήκουν σε ηλικιακή ομάδα 55-64.

Τέλος, ποσοστό 13% δήλωσαν ότι ανήκουν σε ηλικιακή ομάδα 65+.

Τρόφιμα

Είναι κάτι που το έχουμε γράψει αρκετές φορές … Και σχετικές αναλύσεις  διεθνών οίκων υπάρχουνε … Αλλά όσον αφορά τον πληθωρισμό στα τρόφιμα δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι … Αλλά καθόλου αισιόδοξοι … Γιατί ανάμεσα σε όλα, περιμένουμε μια μόνιμα δύσκολη κατάσταση και λόγω κλιματικής κρίσης … Μια κλιματική κρίση που κάνει όλο και πιο ακριβή την παραγωγή παγκοσμίως, με τις καλλιεργούμενες εκτάσεις να μειώνονται συνεχώς …. Στους περισσότερους μάλλον το πρόβλημα αυτό φαντάζει μακρινό, αλλά μόνο έτσι και δεν είναι … Είναι ένα πρόβλημα που είναι ήδη υπαρκτό και θα λογικά θα γίνεται μεγαλύτερο…

Στεγαστική κρίση

Με τη στεγαστική κρίση διεθνώς να χτυπάει κόκκινο. Έχει ενδιαφέρον το παρακάτω άρθρο, αναφορικά με τα μαθήματα από τη μακρινή Σιγκαπούρη για τη στεγαστική κρίση. Σε μια εποχή που η απόκτηση κατοικίας φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός για τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα στις περισσότερες προηγμένες οικονομίες, η Σιγκαπούρη -από τις πιο ακριβές χώρες για να ζει κανείς- έχει γίνει success story στην οικονομικά προσιτή στέγη.

Πριν από έξι δεκαετίες, στη μικρή πόλη-κράτος της Νοτιανατολικής Ασίας μόνο ένας στους τέσσερις κατοίκους της είχε το δικό του σπίτι.

Σήμερα η αναλογία είναι εννιά στους δέκα.

Αυτά σε μια νησιωτική χώρα σχεδόν έξι εκατομμυρίων κατοίκων, με έκταση μόλις 735,6 τετραγωνικών χιλιομέτρων (συγκριτικά η χώρα μας είναι 132.049 τ.χλμ.) και με την τρίτη υψηλότερη πυκνότητα πληθυσμού στον πλανήτη.

Πώς λοιπόν η Σιγκαπούρη -ένας -διεθνής οικονομικός και εμπορικός κόμβος- κατάφερε να κερδίσει το «στοίχημα» της προσιτής στέγης, παρά την ακραία έλλειψη γης;

Δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι έχει από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν ΑΕΠ στον κόσμο, πιστοληπτική αξιολόγηση ΑΑΑ και ζηλευτά επίπεδα σε βασικούς κοινωνικούς δείκτες.

Είναι αποτέλεσμα μιας ολόκληρης σειράς λύσεων πολεοδομικού σχεδιασμού, κρατικής παρέμβασης και μακροπρόθεσμης πολιτικής.

Χρονολογούνται από τη δεκαετία του ‘60, με την εισαγωγή του προγράμματος «Ιδιοκτησία Κατοικίας για τον Λαό».

Έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής για δημόσια στέγαση στη Σιγκαπούρη.

Κατά τον ιδρυτή της και πρώτο πρωθυπουργό της, Λι Κουάν Γιου -που οδήγησε την πρώην μικρή αποικία στην ανεξαρτησία από τη Μεγάλη Βρετανία και κυβέρνησε με σιδηρά πυγμή για τρεις δεκαετίες- η ιδιοκατοίκηση θα αποτελούσε οιονεί ένα εθνικό «μερίδιο» για τους πολίτες μιας χώρας μεταναστών, χωρίς κοινή ιστορία.

Πλέον το 89,7% των μόνιμων κατοίκων της ζουν σε διαμερίσματα δημόσιας κατοικίας, τα οποία κατασκευάζονται, πωλούνται και επιδοτούνται από την κυβέρνηση.

«Όχημα» αποτελεί το Συμβούλιο Οικιστικής Ανάπτυξης (HDB) της χώρας.

Ζητούμενο ήταν η παροχή κινήτρων δημόσιας στέγασης προς ενθάρρυνση της δημογραφικής ανάπτυξης και της φυλετικής ενσωμάτωσης, σε μια χώρα όπου ακόμη και σήμερα το 30% των κατοίκων της είναι αλλοδαποί.

Στέγη με κρατική παρέμβαση

Η Σιγκαπούρη δημιουργήθηκε ως βρετανικός εμπορικός σταθμός το 1819.

Της παραχωρήθηκε καθεστώς αυτοδιοίκησης το 1959.

Απέκτησε την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο το 1965.

Στις πρώτες ελεύθερες εκλογές στη de jure πολυκομματική δημοκρατία, το συντηρητικό Κόμμα Λαϊκής Δράσης κατήγαγε συντριπτική νίκη με ένα εκλογικό μανιφέστο για βελτιώσεις στη στέγαση, στην εκπαίδευση και στην απασχόληση.

Ίδρυσε το Συμβούλιο Οικιστικής Ανάπτυξης (HDB): μια ισχυρή δημόσια στεγαστική αρχή, η οποία έγινε υπεύθυνη για την παροχή ακινήτων.

Στο φόντο ήταν η επίγνωση ότι, με την έλλειψη γης στη Σιγκαπούρη, ένας ταχύς οικονομικός μετασχηματισμός θα συνοδευόταν από εκτίναξη των τιμών.

Έτσι το HDB ανέλαβε να ανοιδοκομήσει τις φτωχογειτονιές και να χτίσει νέες κατοικίες.

Μέσα στα πρώτα πέντε χρόνια, κατασκεύασε περισσότερες από 50.000 οικιστικές μονάδες.

Η πολιτική αυτή συνεχίστηκε, εξασφαλίζοντας σε σημαντικό βαθμό την παραμονή του Κόμματος Λαϊκής Δράσης στην εξουσία μέχρι και τώρα.

Η προσπάθεια για την παροχή προσιτής στέγης συνδέθηκε με ένα ιδιότυπο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, βάσει του οποίου οι πολίτες έχουν πρόσβαση στις αποταμιεύσεις συνταξιοδότησης και υγειονομικής περίθαλψης για τη χρηματοδότηση στεγαστικών δανείων.

Παρέχονται μέσω του HDB με επιτόκιο 2,6%, βάσει κριτηρίων, ενώ η κυβέρνηση χρηματοδοτεί τα ελλείμματα της δημόσιας στεγαστικής αρχής.

Πρακτικά, με αυτόν τον τρόπο, η πλειονότητα των νοικοκυριών που ζουν σε δημόσιες κατοικίες εξυπηρετούν τις πληρωμές του στεγαστικού τους δανείου.

Η δε ιδιοκατοίκηση γίνεται προεπιλεγμένη λύση.

Γενικά, οι τιμές των ακινήτων που παρέχει ο κρατικός φορέας HDB είναι 4-5 φορές το μέσο ετήσιο εισόδημα των αγοραστών, με πρόσθετες κρατικές επιχορηγήσεις για οικογένειες χαμηλού εισοδήματος στην αγορά πρώτης κατοικίας.

Περίπου το 94% των κατοικιών του HDB έχει πωληθεί σε νοικοκυριά με 99ετη διάρκεια και δικαίωμα μεταπώλησης με την πάροδο ενός χρονικού διαστήματος που -ανάλογα τον τύπο και τους όρους απόκτησης του ακινήτου- κυμαίνεται από πέντε έως 20 χρόνια.

Δημόσια στέγη χωρίς γκετοποίηση, αλλά υπό όρους

Βάσει της στεγαστικής πολιτικής και του πολεοδομικού σχεδιασμού της Σιγκαπούρης -που συμπληρώνει ένα εκτεταμένο δίκτυο συγκοινωνιών- «μικρές νέες πόλεις» ξεπηδούν μέσα στην πόλη.

Στόχος δεν είναι η γκετοποίηση, αλλά η δημιουργία αυτόνομων συνοικιών με εστιατόρια, καταστήματα, σχολεία, κλινική, σταθμό μετρό και αστικών λεωφορείων.

Σε καθεμία από αυτές το HDB κατασκευάζει και πωλεί μια ποικιλία διαμερισμάτων, που ανταποκρίνονται σε διαφορετικές οικιστικές ανάγκες και προϋπολογισμούς.

Σε εμβαδόν κυμαίνονται από 32 έως 130 τετραγωνικά μέτρα. Λόγω της αυξημένης ζήτησης σε διαμερίσματα με κατασκευή κατά παραγγελία (BTO) – σε τοποθεσία και διαρρύθμιση- η προσφορά γίνεται πλέον μέσω κλήρωσης, με μέσο χρόνο αναμονής για την παράδοση τα 3-4 χρόνια.

Επιλέξιμοι υποψήφιοι αγοραστές είναι ετεροφυλόφιλα ζευγάρια -παντρεμένα, αρραβωνιασμένα- ζευγάρια με παιδιά, ζευγάρια που θέλουν να ζήσουν με τους γονείς τους και ορφανά αδέρφια.

Σχετικά πρόσφατα, στη λίστα προστέθηκαν άγαμοι 35 ετών και άνω για BTO γκαρσονιέρες.

Από το 1989, δε, έχουν θεσπιστεί όρια σε κάθε συνοικία για τις κύριες εθνοτικές ομάδες -Κινέζους, Μαλαισιανούς και Ινδούς.

Στο ισόγειο κάθε οικοδομικού τετραγώνου υπάρχει ένας ανοιχτός χώρος, όπου τα παιδιά μπορούν να παίξουν και οι κάτοικοι να αλληλεπιδράσουν με τους γείτονές τους.

Στα παλαιότερα κτήρια γίνονται ανακαινίσεις.

«Γι’ αυτό και σε αντίθεση με τα έργα δημόσιας στέγασης αλλού στον κόσμο, τα κτίσματα του HDB δεν μετατρέπονται ποτέ σε φτωχογειτονιές ή γκέτο», είπε στην τελευταία ομιλία του προς το έθνος, τον Μάιο, ο Λι Σιέν Λουνγκ: γιός του ιδρυτή της Σιγκαπούρης και επί 20 χρόνια πρωθυπουργός της, που τελικά παραιτήθηκε από τον αξίωμα την περασμένη άνοιξη, σε ηλικία 72 ετών.

Καθώς όμως η χώρα οδεύει προς τις κρίσιμες βουλευτικές εκλογές του φθινοπώρου -εν μέσω αυξανόμενου κόστους ζωής, διεύρυνσης των ανισοτήτων και γεωπολιτικής αστάθειας- αναφέρεται ότι ζητήματα οικιστικών αναβαθμίσεων έχουν μπει στο προεκλογικό παιχνίδι, σε μια χώρα όπου ο προβληματισμός πια περισσεύει για το μονοπώλιο εξουσίας του Κόμματος Λαϊκής Δράσης.

Δημόσια μεν, πλην όμως… όλο και πιο ακριβή

Μετρώντας πάνω από έξι δεκαετίες, η πολιτική προσιτής στέγης του κράτους της Σιγκαπούρης βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με νέες προκλήσεις.

Μοιραία λόγω της έλλειψης γης, της μεταπανδημικής ανακατεύθυνσης πολιτικής στην πώληση νέων διαμερισμάτων κατά παραγγελία και του μεγάλου χρόνου αναμονής για την παράδοσή τους, η δευτερογενής αγορά κατοικιών έχει πάρει «φωτιά».

Την τελευταία 15ετία οι τιμές μεταπώλησης κατοικιών έχουν εκτοξευτεί κατά 80%.

Μόνο μέσα στο πρώτο εξάμηνο του έτους αυξήθηκαν πάνω από 4%, λόγω της ισχυρής ζήτησης και της περιορισμένης προσφοράς.

Από τις αρχές Μαΐου, 54 διαμερίσματα έχουν μεταπωληθεί έναντι 1 εκατομμυρίου δολαρίων και άνω.

Είναι περιζήτητα επειδή είναι ευρύχωρα, σε καλές τοποθεσίες και φθηνότερα από την αγορά κατοικίας από ιδιώτες κατασκευαστές.

Αν και αποτελούν ένα μικρό κλάσμα στην εγχώρια αγορά ακινήτων, οι φόβοι εντείνονται ότι θα συμπαρασύρουν εν γένει τις τιμές, προβάλλοντας νέα εμπόδια στην οικονομική προσιτότητα της στέγασης σε μια από τις πιο ακριβές πόλεις του κόσμου.

Αντιστρόφως ανάλογα, την τάση μεταπωλήσεων τροφοδοτούν οι ανησυχίες των παλαιών ιδιοκτητών ότι τα σπίτια τους θα χάσουν σε αξία, καθώς μετά τη λήξη της 99ετούς μίσθωσης θα πρέπει να επιστραφούν στο δημόσιο.

Με μια σειρά μέτρων και περιορισμών, η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης παρενέβη προ ημερών εκ νέου για να αποτρέψει την «υπερθέρμανση» της δευτερογενούς αγοράς κατοικιών.

Ανάλογες κινήσεις σε τρεις γύρους, που έχει εφαρμόσει από το 2021, είχαν ως αποτέλεσμα την επιβράδυνση της αύξησης των τιμών μεταπώλησης στο 4,9% πέρυσι, από 10,4% το 2022.

Κατά το Συμβούλιο Οικιστικής Ανάπτυξης (HDB), η αγορά κατοικίας «θα συνεχίσει να σταθεροποιείται το επόμενο έτος».

Ως λόγους μνημόνευσε τη σημαντική προσφορά νέων κατοικιών, αλλά και τα νέα μέτρα, τα οποία περιλαμβάνουν χαμηλότερο όριο δανείου (75% από 80%) ως προς την αξία αγοράς του ακινήτου.

Στόχος, κατά την κυβέρνηση, είναι η στήριξη μιας «σταθερής και βιώσιμης» αγοράς ακινήτων.

Το θέμα, ωστόσο, απειλεί να βάλει φωτιά στο προεκλογικό σκηνικό.

Ο μαγικός τρόπος που ο ΣΥΡΙΖΑ εξαφανίζει τις… διαγραφές

Όπως τώρα σχολίαζε ο Βηματοδότης, πάντοτε ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν… μάγος στις διαγραφές. Όπως τους παλαιούς ταχυδακτυλουργούς που έλεγαν το γνωστό όταν ήθελαν να εξαφανίσουν κάποιο… κουνέλι « Now You See It, Now You Don’t» (δηλαδή τώρα την βλέπετε τη διαγραφή, τώρα όχι), Έτσι και τη διαγραφή, την είδατε πριν από 38 ημέρες, τώρα όμως δεν την βλέπετε, επειδή επαναφέρει τον Πολάκη στο κόμμα. Με αυτόν τον τρόπο διέγραφε ο ΣΥΡΙΖΑ τους «ατακτούντες», αλλά τους διέγραφε προσωρινά, με προοπτική κάποια στιγμή να επιστρέψουν στο μαντρί, δηλαδή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Κάτι τέτοιο έγινε παλιά με τον Κουρουμπλή, κάτι παρόμοιο γίνεται τώρα με τον Πολάκη.

Σας θυμίζω ότι η διαγραφή του Πολάκη που έγινε στις 25 Ιουλίου για την άθλια επίθεσή του σε βάρος συνεργάτη του Άδωνι Γεωργιάδη, και μετά βεβαίως τα κλάματα που είχε βάλει η Αθηνά Λινού. Η μόνη που την πλήρωσε φαίνεται να είναι η Αθηνά Λινού, η οποία μάλλον θα είναι και η μόνη που διαγράφηκε και της ζητήθηκε και η έδρα πίσω. Σιγά που θα την δώσει.