"Kουλου-βάχατα"

00:01 - 13/02/24

Καταθέσεις

Έχοντας αρκετές φορές αναφερθεί στο ζήτημα των καταθέσεων και παράλληλα την αύξηση των εισοδηματικών ανισοτήτων, ενδιαφέρον έχει να δούμε τα όσα έγραψε ο Ο.Τ. σε άρθρο του. Όπως αναφέρονταν, τον Σεπτέμβριο λοιπόν του 2009, οι καταθέσεις των Ελλήνων είχαν φθάσει τα 237 δισ. ευρώ.

Μέσα στη κρίση και συγκεκριμένα το 2017, οι καταθέσεις στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα έπεσαν στα 117 δισ. ευρώ. Περίπου 120 δισ. ευρώ είχαν χαθεί από τις τράπεζες μέσα στην κρίση!

Κάποια από αυτά αποτέλεσαν περιουσίες που εξανεμίστηκαν, άλλα κεφάλαια έφυγαν για το εξωτερικό και δεν γύρισαν ποτέ κι ένας άγνωστος αριθμός ποσών κρύφθηκαν στο στρώμα και ίσως έστω και ελάχιστα να βρίσκονται ακόμη εκεί...

Μπορεί η κρίση της προηγούμενης δεκαετίας να εξανέμισε τις ελληνικές καταθέσεις, ωστόσο οι Έλληνες, όπως δείχνουν και τα στοιχεία της Εurostat προτιμούν τα μετρητά.

Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της Eurostat δείχνουν πως το 58 % των χρηματοπιστωτικών προϊόντων, που έχουν τα νοικοκυριά στην Ελλάδα είναι σε μετρητά και καταθέσεις ενώ το 31,2% είναι σε μετοχές και αμοιβαία κεφάλαια και μόλις το 5,7% των προϊόντων αφορά ασφαλιστικά και τραπεζοασφαλιστικά προϊόντα.

Βέβαια δεν είμαστε οι μόνοι που προτιμούμε τα μετρητά καθώς μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, οι κύριοι τύποι περιουσιακών στοιχείων που κατείχαν τα νοικοκυριά το 2022 ήταν γενικά νόμισμα και καταθέσεις σε μεγαλύτερο ποσοστό, μετοχές και μετοχές επενδυτικών κεφαλαίων, ασφάλειες, συνταξιοδοτικά και τυποποιημένες εγγυήσεις.

Η ακτινογραφία των καταθέσεων

Αν και οι Έλληνες προτιμούν τα μετρητά έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πόσοι και πόσα έχουν στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.

Τα στοιχεία που προκύπτουν από τον τελευταίο απολογισμό του ΤΕΚΕ (Ταμείου Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων ) για το ύψος των καταθέσεων των νοικοκυριών αποκαλύπτουν τη φτώχεια των Ελλήνων, οι οποίοι συνεχίζουν να μην μπορούν να αποταμιεύσουν καθώς μετά τη δεκαετή κρίση, ήρθε ο κορονοϊός και αμέσως μετά ο πληθωρισμός…

Έτσι τα περιθώρια για πολλούς έχουν στενέψει ακόμη περισσότερο για να μείνει κάτι στην άκρη και στον τραπεζικό λογαριασμό ως αποταμίευση.

Σύμφωνα με τον τελευταία έκθεση του ΤΕΚΕ, μόλις το 0,7% των Ελλήνων καταθετών έχει αποταμιεύσεις στις ελληνικές τράπεζες άνω των 100.000 ευρώ και αυτό μάλιστα το 0,7% κατέχει σχεδόν τις μισές καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες

7 στους 10 Έλληνες μέχρι 1.000 ευρώ

Έχοντας άπειρες φορές αναφέρει πως μας εντυπωσιάζουν οι αντοχές που δείχνουνε οι καταθέσεις ειδικά σε μια εποχή ακραίου πληθωρισμού.

Πρέπει να κρατήσουμε πως καταθέσεις από 0 έως και 1.000 ευρώ έχει το 72,5% των καταθετών, οι οποίοι είχαν συνολικά καταθέσεις ύψους 2,64 δισ. ευρώ που αναλογούν στο 1,4% των καταθέσεων.
Δηλαδή πάνω από 7 στους δέκα Έλληνες το μέγιστο πόσο που βλέπουν στον τραπεζικό τους λογαριασμό είναι τα 1.000€

Καταθέσεις 1.001 – 5.000 ευρώ έχει το 12,4% των καταθετών, οι οποίοι κατέχουν συνολικά καταθέσεις ύψους 9,63 δισ. ευρώ ή το 5,1% του συνόλου των αποταμιεύσεων.
Εάν αθροίσουμε τα δύο παραπάνω ποσοστά περίπου 8 στους 10 Έλληνες έχουν το πολύ έως 5.000€ ως αποταμίευση!!!!

Καταθέσεις 5.001 – 50.000 ευρώ έχει το 13% των καταθετών, οι οποίοι κατέχουν συνολικά καταθέσεις ύψους 67,381 δισ. ευρώ ή το 35,7% του συνόλου των καταθέσεων.

Καταθέσεις 50.001 – 100.000 ευρώ έχει το 1,4% των καταθετών, οι οποίοι κατέχουν συνολικά καταθέσεις ύψους 29,63 δισ. ευρώ ή το 15,7% του συνόλου των καταθέσεων.

Καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ έχει μόλις το 0,7% των Ελλήνων καταθετών, οι οποίοι ωστόσο κατέχουν συνολικά καταθέσεις ύψους 79,3 δισ. ευρώ ή το 42% του συνόλου των καταθέσεων.

Έμμεσες πληρωμές

Και αφού πιάσαμε τα ζητήματα της οικονομίας. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει και το παρακάτω θέμα, σε μια εποχή μάλιστα που οι τραπεζικές μετ0χές βρίσκονται και στην κορυφή των αποδόσεων (το λέμε αυτό επειδή είμαστε και χρηματιστηριακό site). Παρελθόν θα αποτελούν σε λίγους μήνες τα παραδοσιακά εμβάσματα, η «χρυσοτόκος όρνιθα» για τις τράπεζες, δίνοντας τη σκυτάλη στις άμεσες πληρωμές που υιοθετούνται καθολικά στην Ευρωζώνη ως ο ταχύτερος, ασφαλέστερος αλλά και φθηνότερος τρόπος για τη μεταφορά χρημάτων και πληρωμών στο e-commerce. Οι άμεσες πληρωμές (instant payments) επιτρέπουν τη μεταφορά χρημάτων άμεσα, διασφαλίζοντας ότι τα χρήματα θα πρέπει να φτάνουν στον λογαριασμό του παραλήπτη μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και μάλιστα χωρίς πρόσθετο κόστος σε σχέση με άλλες μορφές πληρωμών.

Όπως έγραφε το Money Review, αυτό προβλέπει ο κανονισμός της Ε.Ε. που ψηφίστηκε την περασμένη εβδομάδα από το Ευρωκοινοβούλιο και τίθεται σε ισχύ έως τα τέλη του χρόνου με καθολική εφαρμογή από όλες τις ευρωπαϊκές τράπεζες, που θα πρέπει να προσαρμόσουν το κόστος αυτών των συναλλαγών σε προσιτά επίπεδα και πάντως κάτω από αυτό των παραδοσιακών εμβασμάτων που στοίχιζαν από 2,5 έως και 20 ευρώ, ανάλογα με την τράπεζα και το ποσό. Οπως ορίζει ο σχετικός κανονισμός, «οι χρεώσεις που επιβάλλονται από παρόχους για άμεσες συναλλαγές σε ευρώ δεν μπορούν να είναι υψηλότερες από τις επιβαρύνσεις που εφαρμόζονται σε ανάλογες μη άμεσες συναλλαγές» και με δεδομένο ότι οι άμεσες πληρωμές δίνονται από τις περισσότερες ευρωπαϊκές τράπεζες δωρεάν μέσα από τα πακέτα συναλλαγών που προσφέρουν στους καταθέτες τους, εκτιμάται ότι το κόστος τους θα μειωθεί και από τις ελληνικές τράπεζες. Ηδη οι άμεσες πληρωμές προσφέρονται δωρεάν μέσω της επιλογής IRIS που έχουν αναπτύξει οι τράπεζες για ποσά έως 500 ευρώ την ημέρα μεταξύ φυσικών προσώπων και η επικράτηση των άμεσων πληρωμών θα συμπιέσει τις τιμές προς τα κάτω και για μεγαλύτερα ποσά. Σύμφωνα με εκτιμήσεις τραπεζικών στελεχών, η εξέλιξη αυτή φέρνει τις τράπεζες ένα βήμα πιο κοντά στην καθιέρωση των πακέτων συναλλαγών, μέσω των οποίων θα δίνεται η δυνατότητα μεταφοράς χρημάτων χωρίς κόστος ανά συναλλαγή.

Για τη διασφάλιση της ασφάλειας, οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών, δηλαδή οι τράπεζες και τα ιδρύματα πληρωμών, θα πρέπει να εφαρμόζουν μέτρα ανίχνευσης και πρόληψης της απάτης, ώστε να αποφεύγεται η μεταφορά ποσών σε λάθος λογαριασμό λόγω κακόβουλης ενέργειας ή σφάλματος. Οπως προβλέπει ο κανονισμός, για τον σκοπό αυτό οι πάροχοι που δραστηριοποιούνται στην Ε.Ε. θα πρέπει, χωρίς πρόσθετες επιβαρύνσεις ή τέλη, να παρέχουν υπηρεσίες για την επαλήθευση της ταυτότητας του δικαιούχου.
Ως πρόσθετη δικλίδα ασφαλείας οι πάροχοι θα πρέπει να επιτρέπουν στους πελάτες τους να καθορίζουν το μέγιστο ποσό που επιθυμούν για άμεσες μεταφορές ευρώ, το οποίο θα μπορεί να τροποποιηθεί εύκολα πριν από την επόμενη συναλλαγή. Εάν ένας πάροχος δεν εκπληρώσει τα καθήκοντά του για την πρόληψη της απάτης με αποτέλεσμα οικονομική ζημία, ο πελάτης θα μπορεί να ζητήσει αποζημίωση.

Οι άμεσες πληρωμές είναι ένας σχετικά νέος τύπος μεταφοράς πίστωσης, που ανταποκρίνεται στις ανάγκες μιας ολοένα και πιο ψηφιοποιημένης κοινωνίας, καθώς επιτρέπει τη μεταφορά κεφαλαίων μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, οποιαδήποτε στιγμή, μέρα ή νύχτα και οποιαδήποτε ημέρα του χρόνου και «θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν με τα ευρωπαϊκά πορτοφόλια ψηφιακής ταυτότητας για τη διευκόλυνση άμεσων, ασφαλών και εύκολων πληρωμών σε καταστήματα, ηλεκτρονικό εμπόριο ή μεταξύ ιδιωτών».

Σε αντίθεση με το παραδοσιακό έμβασμα που απαιτεί από μία έως τρεις ημέρες για να φτάσουν τα χρήματα στον δικαιούχο, π.χ. έμπορο, η άμεση πληρωμή εκτελείται σε μερικά δευτερόλεπτα και όπως αναφέρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θα απαλλάξει τον κλάδο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από κόστος έως και 200 δισ. ευρώ, που είναι τα χρήματα που παραμένουν «κλειδωμένα» ημερησίως κατά τη λεγόμενη διακίνηση πληρωμών. Τα οφέλη για τις επιχειρήσεις και ιδιαίτερα τις ΜμΕ, είναι ότι θα μπορούν να ελέγχουν περισσότερο τις ταμειακές ροές τους, λαμβάνοντας αμέσως τα κεφάλαια που τους οφείλονται όταν πωλούν αγαθά και υπηρεσίες. Επιπλέον, οι έμποροι μπορούν να επωφεληθούν από νέες ψηφιακές, προσιτές και αποτελεσματικές λύσεις πληρωμών για να δέχονται πληρωμές για τα αγαθά και τις υπηρεσίες τους, γεγονός που θα μειώσει το λειτουργικό τους κόστος. Χρησιμοποιώντας άμεσες πληρωμές, οι έμποροι μπορούν επίσης να παρέχουν καλύτερες υπηρεσίες στους πελάτες τους, προσφέροντας, για παράδειγμα, άμεσες επιστροφές χρημάτων. Με τις άμεσες πληρωμές, οι έμποροι γνωρίζοντας αμέσως ότι πληρώθηκαν μπορούν να αποδεσμεύσουν άμεσα και με ασφάλεια αγαθά και υπηρεσίες, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε ένα πλαίσιο ηλεκτρονικού εμπορίου.

Κλειστά σπίτια ….

Επειδή συνεχίζεται όλη αυτή η συζήτηση για την στεγαστική κρίση και τα κλειστά σπίτια, τα οποία τείνουνε να αναδειχθούνε στο νο 1 πρόβλημα, σχεδόν η εστία του προβλήματος για κάποιους. Εμείς πάντως θα επιμείνουμε σε κάτι. Για την ακρίβεια θα εκφράσουμε τις επιφυλάξεις μας κατά πόσο ο αριθμός των κλειστών σπιτιών είναι αυτός που εμφανίζεται επίσημα και γράφεται, ακόμη και σε αναλύσεις. Έχουμε πει και το επαναλαμβάνουμε πως ξέρουμε τουλάχιστον 10 περιπτώσεις ανθρώπων που νοικιάζουνε (είτε σαν ιδιοκτήτες, είτε ως νοικιαστείς) σπίτια που δε δηλώνονται πουθενά …. Σπίτια που δηλώνονται ως κλειστά. Κυρίως στα πιο μικρά οικήματα (διπλοκατοικίες κτλ) το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο. Και επειδή ξέρουμε πως θα μας πείτε για το ρολόι της ΔΕΗ (ενδεχομένως και το νερό). Σαν πληροφορούμε πως μιλάμε για 1 κοινό ρολόι σε 4 σπίτια, με splitter στο κάθε ένα διαμέρισμα για να μετριούνται οι κιλοβατώρες που καταναλώνονται. Γενικά όλα τα παραπάνω τα έχουμε αναφέρει και άλλες φορές και ο λόγος είναι αφενός γιατί υπάρχει η συζήτηση για τα κλειστά σπίτια και τη στεγαστική κρίση. Αφετέρου γιατί πιστεύουμε πως το ποσό το οποίο χάνει το δημόσιο από αδήλωτα ενοίκια μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι πιστεύουμε.

Έρευνα

Να κλείσουμε και με μια ενδιαφέρουσα έρευνα … Προτεραιότητα στην ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής δίνουν σαφώς οι εργαζόμενοι, σύμφωνα με την ετήσια έρευνα Workmonitor της Randstad. Μάλιστα, διαπιστώνει ότι το κριτήριο αυτό έχει πλέον την ίδια βαρύτητα με τις οικονομικές απολαβές (94%) και ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους παράγοντες που θεωρούνται σημαντικοί για την τρέχουσα και μελλοντική εργασία.

Η εργασιακή ασφάλεια (92%), η ασφάλεια υγείας (90%), η υποστήριξη της ψυχικής υγείας (88%) και η ευελιξία στο ωράριο εργασίας (82%), έρχονται να ακολουθήσουν τις βασικές προτεραιότητες για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, αποτυπώνοντας τη μετατόπιση από τις περισσότερο παραδοσιακές προσδοκίες των εργαζομένων που αφορούν στην επαγγελματική εξέλιξη και ανέλιξη. Στο επίκεντρο των αποφάσεων της καριέρας τους εισέρχονται πλέον έννοιες που αφορούν στην ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, την ευελιξία, την ισότητα και την κατανόηση στον χώρο εργασίας, καθώς και τη δυνατότητα για ανάπτυξη δεξιοτήτων. 

Σημειώνεται ότι η έρευνα έγινε σε συνολικό δείγμα 27.000 εργαζομένων σε 34 αγορές και διεξήχθη το διάστημα 23 Οκτωβρίου – 11 Νοεμβρίου 2023 σε 753 εργαζόμενους στην Ελλάδα, σε πληθυσμό ηλικίας 18-67. Τα στοιχεία της έρευνας αποτυπώνουν μια νέα τάση για την επαγγελματική φιλοδοξία, η οποία δεν ερμηνεύεται πλέον με την παραδοσιακή έννοια της επαγγελματικής προόδου αλλά ενσωματώνει τις προσωπικές και κοινωνικές ανάγκες των εργαζομένων. 

Η ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής υπερτερεί της επαγγελματικής εξέλιξης

Η έννοια της επαγγελματικής φιλοδοξίας αναδεικνύεται σήμερα ως μια πολυδιάστατη έννοια για τους εργαζόμενους, η οποία μάλιστα υπερβαίνει την επαγγελματική ανέλιξη και την προαγωγή. Το 53% των εργαζομένων στην Ελλάδα δηλώνει ότι αισθάνεται φιλόδοξο για την καριέρα του, το 49% εκφράζει επιθυμία να αναλάβει περισσότερες διοικητικές ευθύνες στην εργασία του και το 36% θα προτιμούσε να αποχωρήσει από αυτή αν δεν προσφέρονταν προοπτικές εξέλιξης. Το 50% των Ελλήνων εργαζομένων έχει τη θέληση να παραμείνει σε μια θέση εργασίας που του αρέσει, ακόμη και αν δεν υπάρχουν προοπτικές εξέλιξης και το 46% ανησυχεί για ενδεχόμενη απώλεια της εργασίας του. Το 55% των εργαζομένων δηλώνει ότι δεν θα δεχόταν μια δουλειά που θα επηρέαζε αρνητικά την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, ενώ το 46% δηλώνει ότι θα αποχωρούσε εάν η εργασία του στεκόταν εμπόδιο στο να απολαύσει τη ζωή του, υπογραμμίζοντας τη σημασία της ισορροπίας και της ευχαρίστησης στον τομέα της απασχόλησης.

Η εκπαίδευση αποτελεί προτεραιότητα για τους εργαζόμενους 

Η ανάπτυξη νέων και η ενίσχυση υφιστάμενων δεξιοτήτων αναδεικνύεται ως κεντρική προτεραιότητα για τους εργαζόμενους, με το 73% από αυτούς να εκτιμά την αξία της εκπαίδευσης και της ανάπτυξης, τόσο στη σημερινή του εργασία όσο και για τη μελλοντική του απασχόληση. Με το ένα τρίτο των εργαζομένων (33%) να δηλώνει ότι δεν θα δεχόταν μια θέση εργασίας, εάν αυτή δεν προσέφερε ευκαιρίες για μάθηση και εξέλιξη, γίνεται εμφανές ότι η διασφάλιση της ανθεκτικότητας των δεξιοτήτων για το μέλλον είναι μη διαπραγματεύσιμη για τους εργαζόμενους.

Το υψηλότερο ενδιαφέρον για την εκπαίδευση στην εργασία εκφράζεται από τη γενιά των Millennials (79%), τους εργαζόμενους στον τομέα της πληροφορικής (88%), τους εργαζόμενους στους τομείς των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών και των επικοινωνιών (83%), καθώς και στον κατασκευαστικό κλάδο (94%). Η εκπαίδευση στην τεχνητή νοημοσύνη και την πληροφορική/τεχνολογία αποτελεί το 71% των κορυφαίων δεξιοτήτων που επιθυμούν να αναπτύξουν οι εργαζόμενοι, με το ποσοστό 31% και 40% αντίστοιχα.

Τα ταλέντα αναζητούν ένα ισότιμο εργασιακό περιβάλλον

Το αίσθημα του «ανήκειν» παραμένει μια ισχυρή ανάγκη, με σχεδόν επτά στους δέκα εργαζόμενους (68%) να θεωρούν ότι οι αξίες και ο σκοπός του εργοδότη τους, είναι σημαντικοί και για τους ίδιους, με δύο γενιές εργαζομένων, την Gen Z (75%) και τους Millennials (72%), να καταγράφουν τα υψηλότερα ποσοστά σχετικά. 

Περισσότερο από το ένα τρίτο των εργαζομένων δεν θα εργαζόταν σε μια εταιρεία που δεν κάνει προσπάθειες για τη βελτίωση και την ενδυνάμωση της διαφορετικότητας και της ισότητας (35%), όπως και της βιωσιμότητας (35%), ποσοστά εντούτοις που καταγράφουν πτωτική τάση σε σχέση με το προηγούμενο έτος.

Οι εργοδότες καλούνται σήμερα να κατανοήσουν τα κίνητρα των διαφορετικών γενεών και ομάδων εργαζομένων για την αποτελεσματική προσέλκυση και διατήρηση ταλέντων, καθώς το 38% δεν θα δεχόταν μια θέση εργασίας αν δεν συμφωνούσε με τις απόψεις της διοίκησης, ενώ σε ίδιο ποσοστό (38%) δεν θα εργαζόταν σε μια εταιρεία που δεν ευθυγραμμίζεται με τις αξίες του σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα. 

Το debate της επιστροφής στο γραφείο παραμένει 

Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την υιοθέτηση της απομακρυσμένης εργασίας, έχουν διαμορφωθεί δύο σημαντικά αντίρροπες τάσεις, με τους εργαζόμενους να επιθυμούν τη διατήρηση της ευελιξίας και οι επιχειρήσεις την επιστροφή στο γραφείο. 

Το 25% των εργαζομένων δηλώνει ότι ο εργοδότης του επιθυμεί να εργάζεται περισσότερες ημέρες στο γραφείο, σε σχέση με το προηγούμενο εξάμηνο, ενώ το 29% θα σκεφτόταν να παραιτηθεί, εάν ο εργοδότης του ζητούσε να εργαστεί περισσότερο από το γραφείο και το 30% θεωρεί μη διαπραγματεύσιμη την εργασία από το σπίτι, καταγράφοντας σε μεγάλο βαθμό την προσαρμογή των εργαζομένων σε μια επαγγελματική ζωή που ενσωματώνει το απομακρυσμένο και το υβριδικό μοντέλο εργασίας.

Ο διάλογος για την εργασιακή ευελιξία συνεχίζεται και το 2024

Παρά τις πιέσεις των εργοδοτών και την ανασφάλεια που δημιουργεί το ασταθές οικονομικό περιβάλλον, η ικανοποίηση των απαιτήσεων για ευελιξία θα είναι κρίσιμη για τις εταιρείες που επιθυμούν να προσελκύσουν και να διατηρήσουν κορυφαία ταλέντα. 

H ευελιξία στο ωράριο και την τοποθεσία της εργασίας αναδεικνύονται ως κυρίαρχη παράμετρος στις αποφάσεις της Gen Z για την επαγγελματική σταδιοδρομία, με το 36% να προτιμά την ευέλικτη τοποθεσία και το 47% το ευέλικτο ωράριο όταν αναζητούν εργασία, ενώ ένα σημαντικό ποσοστό των Millennials (35%) θεωρεί την τηλεργασία ως αδιαπραγμάτευτη παροχή. Αναφορικά με τις μεγαλύτερες γενιές εργαζομένων, το 22% της Gen Χ θα απέρριπτε μια θέση εργασίας που δεν προσφέρει ευελιξία στην τοποθεσία, ενώ το 26% δίνει ιδιαίτερη σημασία στο ευέλικτο ωράριο. Στους Baby Boomers τα νούμερα παραμένουν πιο χαμηλά, με το 21% να δίνει προτεραιότητα στην ευέλικτη τοποθεσία και το 25% στο ωράριο εργασίας. 

Κατανόηση και διαφορετικές γενιές

Με βάση την έρευνα Workmonitor, το 27% των εργαζομένων δήλωσε ότι ο εργοδότης του δεν καταλαβαίνει τη γενιά του, με τη Gen Z να βρίσκεται στην κορυφή της καταγραφής, με ποσοστό 35% και τους Millennials να ακολουθούν με 32%. Περισσότεροι από τους μισούς (53%), αισθάνονται ότι κρύβουν πτυχές του εαυτού τους στο εργασιακό τους περιβάλλον, μια τάση που μπορεί να οφείλεται στην έλλειψη ελευθερίας που νιώθουν, αφού το 29% δεν αισθάνεται άνετα να εκφράζει ανοιχτά τις απόψεις του στην εργασιακή κοινότητα, φοβούμενο την αρνητική κριτική. 

Η Leigh Ostergard, Διευθύνουσα Σύμβουλος της Randstad Ελλάδας, αναφέρει σχετικά με τα ευρήματα της έρευνας Workmonitor: «Σε έναν κόσμο εργασίας που υφίσταται συνεχείς μετασχηματισμούς, είναι υψίστης σημασίας για τους εργοδότες να προκαλέσουν τη σύνδεση και την επικοινωνία με τους εργαζομένους ώστε να μπορέσουν να κατανοήσουν τις επιθυμίες, τις προσδοκίες και τις ανάγκες τους – είτε πρόκειται για ευελιξία στην εργασία είτε για ευκαιρίες μάθησης, προοπτικές ανάπτυξης και εξέλιξης. Και κατανοώντας πραγματικά τα κίνητρα και τις φιλοδοξίες του ανθρώπινου δυναμικού τους, οι οργανισμοί θα μπορέσουν να ξεχωρίσουν ως εργοδότες επιλογής, καθώς και να διαμορφώσουν μακροπρόθεσμες στρατηγικές για τα ταλέντα τους».