|
Αθάνατη
Ελλάδα …
Μια και
επίσημα η στήλη βρίσκεται σε άδεια. Ένα και μοναδικό θέμα θα
έχουμε σήμερα. Ένα θέμα που επιλέξαμε από τη χθεσινή ημέρα.
Ένα θέμα το οποίο έγραψε και παρουσίασε η Καθημερινή. Ένα
ζήτημα στο οποίο κολλάει η συνηθισμένη μας ατάκα …. “Αθάνατη
Ελλαδάρα” …
Εως 3.000
ευρώ για αγορά πανεπιστημιακής εργασίας
Υποψήφιοι
του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και δημόσιοι υπάλληλοι δίνουν έως
και 3.000 ευρώ για μία πανεπιστημιακή
εργασία που θα τους βοηθήσει στο κυνήγι μιας θέσης
στον δημόσιο
τομέα ή για να αναβαθμίσουν τα ακαδημαϊκά τους
προσόντα για τη διεκδίκηση μιας καλύτερης θέσης στην
υπηρεσία τους. Οι δύο αυτές κατηγορίες «αγοραστών»
πανεπιστημιακών εργασιών έρχονται να προστεθούν σε όσους
φοιτητές προπτυχιακών σπουδών επιδιώκουν να περάσουν με
επιτυχία ένα δύσκολο μάθημα και πληρώνουν μία εργασία σε
κάποιο τρίτο.
Πέριξ
των πανεπιστημίων καθώς
και στο Διαδίκτυο οργανώνονται
από μικρά γραφεία του ενός ή δύο ατόμων έως και εταιρείες
που φτιάχνουν «έτοιμες» μεταπτυχιακές εργασίες. «Τα μικρά
γραφεία δεν διαφημίζονται, όλα γίνονται από στόμα σε στόμα
ανάμεσα σε φοιτητές που έμειναν ικανοποιημένοι από τις
υπηρεσίες τους, δηλαδή πήραν το πτυχίο», λέει
στην «Κ» πανεπιστημιακός. Το φαινόμενο έχει ενταθεί
τα τελευταία χρόνια, καθώς έχουν γίνει πολλοί διορισμοί στον
δημόσιο τομέα, ενώ έχουν επιλεγεί και νέα στελέχη.
Χαρακτηριστικά, στον μεγαλύτερο κλάδο του Δημοσίου, την
εκπαίδευση, έχουν γίνει 25.000 διορισμοί και έχουν αλλάξει
όλα τα στελέχη εκπαίδευσης. Για το θέμα η Διεύθυνση
Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος του υπουργείου
Προστασίας του Πολίτη εξετάζει υποθέσεις ανάληψης επί
πληρωμή και εξ ολοκλήρου συγγραφής
εργασιών για λογαριασμό τρίτων. Στη μεγάλη
βιομηχανία της λογοκλοπής και των αντιγραφών έχουν μπει και
τα εργαλεία της τεχνητής νοημοσύνης.
Ειδικότερα,
η εκτίναξη των μεταπτυχιακών σπουδών τα τελευταία χρόνια
αποδίδεται και στο κυνήγι των μορίων από υποψηφίους του
διαγωνισμού του ΑΣΕΠ αλλά και δημοσίους υπαλλήλους. «Εχουμε
στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα από 25χρονους έως και 55χρονους.
Θυμάμαι έναν κύριο πολύ καταρτισμένο και συνεπή που ήθελε να
βελτιώσει το βιογραφικό του ώστε να διεκδικήσει μία θέση
στελέχους», λέει
στην «Κ» πανεπιστημιακός κεντρικού ΑΕΙ.
Οσοι πουλούν
τέτοιες υπηρεσίες κινούνται υπογείως και στα κρυφά. Ετσι,
όπως ανέφερε
στην «Κ» έμπειρος ιδιοκτήτης πανεπιστημιακού φροντιστηρίου στην
Αττική, «υπάρχουν πολλά νέα παιδιά που νοικιάζουν ένα μικρό
χώρο γύρω από τα πανεπιστήμια και συγγράφουν πανεπιστημιακές
εργασίες. Κινούνται, αναπτύσσονται στις παρυφές των
πανεπιστημιακών φροντιστηρίων, που λειτουργούν νόμιμα».
Την ίδια
στιγμή, έχουν πολλαπλασιαστεί οι εταιρείες που ειδικεύονται
στη συγγραφή των εργασιών. «Πλασάρονται ως δήθεν
“συμβουλευτικές”, αλλά επί της ουσίας συγγράφουν από την
αρχή μέχρι το τέλος τις εργασίες των “πονηρών” πελατών»,
αναφέρει η Ομοσπονδία
Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος (ΟΙΕΛΕ),
με τον πρόεδρό της κ. Γεώργιο
Χριστόπουλο να κάνει λόγο στην «Κ» για ένα
φαινόμενο τόσο εκτεταμένο που θα πρέπει να χαρτογραφηθεί
αρχικά το πεδίο ώστε να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα. Μάλιστα,
πέρυσι η ηγεσία του ΕΜΠ κατέθεσε μήνυση στον αρμόδιο
εισαγγελέα καθώς υπήρξε ανακοίνωση σε χώρους του ΑΕΙ που
έλεγε ότι γραφεία-εταιρείες που εκπονούν εργασίες
συνεργάζονται με προσωπικό του ιδρύματος. Υπονοούσε ότι
καθηγητές «στέλνουν» φοιτητές-πελάτες στις εταιρείες αυτές.
Διαβάθμιση
τιμών
Ο τζίρος των
εταιρειών δεν μπορεί να εκτιμηθεί, αλλά θεωρείται ότι είναι
υψηλός, καθώς το φαινόμενο εντοπίζεται τόσο στα προπτυχιακά
προγράμματα όσο και στις μεταπτυχιακές σπουδές. Οι τιμές δεν
μπορούν να προσδιοριστούν με ακρίβεια διότι η δραστηριότητα
αυτή κινείται στο πλαίσιο της παραοικονομίας και η πληρωμή
γίνεται χωρίς απόδειξη. Πάντως αναφορές
φοιτητών και καθηγητών στην «Κ» μιλούν για εργασίες
από 100 ευρώ έως και 3.000 ευρώ. Η διαβάθμιση των τιμών
εξαρτάται από την έκταση κάθε εργασίας και τον βαθμό
δυσκολίας της αλλά και τον φοιτητή. Αλλη τιμή ισχύει για τις
εργασίες που δίνονται στο πλαίσιο ενός προπτυχιακού
μαθήματος, για πτυχίο ή στο πλαίσιο ενός μεταπτυχιακού
προγράμματος, χαμηλότερη είναι η αμοιβή των προπτυχιακών
φοιτητών που γράφουν εργασίες για νεότερους.
Ερωτήματα
ανακύπτουν και για τα μεταπτυχιακά προγράμματα σε
πανεπιστήμια του εξωτερικού εξ αποστάσεως και πώς αποκτώνται
οι τίτλοι τους. Ενδεικτικό είναι ότι το υπουργείο Παιδείας
όρισε οι υποψήφιοι για θέσεις στελεχών εκπαίδευσης οι οποίοι
κατέχουν τίτλο ξένου ΑΕΙ για να μοριοδοτηθούν για αυτό καθώς
και για τη γνώση της ξένης γλώσσας στην οποία αποκτήθηκε ο
τίτλος πρέπει να εξεταστούν στην ξένη γλώσσα. Τελικά, πολλοί
είχαν καταθέσει μεταπτυχιακά από ξένα ΑΕΙ αλλά πολύ
λιγότεροι προσήλθαν στις σχετικές προφορικές εξετάσεις.
Επίσης,
πολλοί εστιάζουν και στις εξ αποστάσεως μεταπτυχιακές
σπουδές –πολλοί Ελληνες τις επιλέγουν αφού τους εξυπηρετούν
καθώς εργάζονται παράλληλα– και στο κατά πόσο γίνονται
ουσιαστικά ή… επί τροχάδην και χωρίς ακαδημαϊκούς όρους.
Οπως τονίζει
η ΟΙΕΛΕ, «η μοριοδότηση των ακαδημαϊκών προσόντων στους
πίνακες του ΑΣΕΠ γιγάντωσε στη χώρα μας το ντροπιαστικό
φαινόμενο της συγγραφής διατριβών, τόσο για μεταπτυχιακά όσο
και για διδακτορικά, από εταιρείες που πλασάρονται ως δήθεν
“συμβουλευτικές” αλλά επί της ουσίας συγγράφουν από την αρχή
μέχρι το τέλος τις εργασίες των “πονηρών” πελατών. Με τον
τρόπο αυτό δεκάδες παραβατικοί υποψήφιοι εκπαιδευτικοί
μοριοδοτούνται για τον πίνακα του ΑΣΕΠ και θα καταλάβουν τη
θέση άλλων που μόχθησαν για να λάβουν τον τίτλο τους».
Μπορεί το
πρόβλημα να αντιμετωπιστεί; Στην περίπτωση που όσοι γράφουν
τις εργασίες λογοκλέπτουν κείμενα είναι πιο εύκολο. Και αυτό
γιατί υπάρχει εγκατεστημένο σε όλες τις βιβλιοθήκες
λογισμικό που ανακαλύπτει τη λογοκλοπή. Αντίθετα, είναι
δύσκολο ο καθηγητής να αντιληφθεί την απάτη όταν οι «πωλητές
εργασιών» συντάσσουν εργασίες, χωρίς συρραφές άλλων κειμένων
και λογοκλοπές. |
