"Kουλου-βάχατα"

00:01 - 17/10/24

Κενές θέσεις εργασίας

Αναφερθήκαμε και προσφάτως στο ζήτημα των κενών θέσεων εργασίας. Πάμε να δούμε και τα όσα αναφέρονται σε μια σχετική έρευνα. Οι ελλείψεις στις θέσεις εργασίας παραμένει φλέγον ζήτημα καθώς οι κενές θέσεις αυξάνονται παρά τη μείωση του ποσοστού ανεργίας. Οι αιτίες εντοπίζονται στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων, στην  έλλειψη δεξιοτήτων από την πλευρά των εργαζομένων, αλλά και στη φυγή των νέων στο εξωτερικό.

Σύμφωνα με την έρευνα του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Εξαγωγέων (ΣΕΒΕ), με στοιχεία β’ τριμήνου του τρέχοντος έτους, που καταγράφηκαν και στη Eurostatm oι κενές θέσεις ανέρχονται σε 53.814.

O αριθμός αυτός, είναι κατά 54,4% αυξημένος συγκριτικά με πριν από ένα έτος, με τα μεγαλύτερα προβλήματα να εντοπίζονται στον Τουρισμό (16,4%). Ακολουθούν ο Δημόσιος Τομέας, (Δημόσια Διοίκηση, Άμυνα και Κοινωνική Ασφάλιση) (14,6%) και οι Διοικητικές και Υποστηρικτικές Δραστηριότητες (13,7%).

Σύμφωνα με την ανάλυση που πραγματοποίησε το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής (ΓΠΚΒ) οι κενές θέσεις εργασίας αυξάνονται παρά τη μείωση της ανεργίας, που υπολογίστηκε σε μονοψήφιο ποσοστό 9,6% τον Ιούνιο. Έτσι, διαπιστώνεται ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, παρά το όποιο διαθέσιμο εργατικό δυναμικό υπάρχει ακόμα.

Ειδικότερα, τα αίτια της έλλειψης εργαζομένων με βάση τις απόψεις που εξέφρασαν 1.600 επιχειρήσεις όλων των μεγεθών συνοψίζονται ως εξής:

Νέες θέσεις λόγω ανάπτυξης: Οι περισσότερες επιχειρήσεις (52,4%) αναζητούν προσωπικό για να καλύψουν τακτικές ανάγκες τους λόγω ανάπτυξης (είτε από την αύξηση των πωλήσεων είτε από την επέκτασή τους χάρη στην έγκριση χρηματοδοτήσεων) παρά για την κάλυψη προσωρινών/εποχικών αναγκών. Άρα περισσότερες από μία στις δύο επιχειρήσεις δυσκολεύονται  να βρουν προσωπικό για να καλύψουν τις νέες ανάγκες που προκύπτουν από την ανάπτυξη που επιτυγχάνουν.

Δυσκολία εύρεσης κατάλληλου εργατικού δυναμικού: Το 76,7% των επιχειρήσεων της έρευνας δήλωσε ότι αντιμετωπίζει δυσκολίες στην εύρεση κατάλληλου προσωπικού, με κύριους παράγοντες την απουσία κατάλληλων δεξιοτήτων ή προϋπηρεσίας και την έλλειψη ενδιαφέροντος από τους υποψηφίους. Ουσιαστικά, το συγκεκριμένο εύρημα συνδυάζεται με το αμέσως προηγούμενο. Η σημαντική ανάπτυξη μεγάλης μερίδας επιχειρήσεων, οδηγεί σε αναζήτηση νέων εργαζομένων, που όμως θα ήταν χρήσιμο να έχουν και αναπτυγμένες δεξιότητες ή να διαθέτουν προϋπηρεσία, άρα να είναι πιο έμπειροι ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις καινούργιες συνθήκες που διαμορφώνονται.

Η ζήτηση επικεντρώνεται σε νέους εργαζόμενους: Οι περισσότερες επιχειρήσεις εστιάζουν στην πρόσληψη προσωπικού με μικρή προϋπηρεσία (έως πέντε έτη), πιστοποιημένων γνώσεων (κατάρτιση, εξειδίκευση, εκπαίδευση), ανεξαρτήτως φύλου και προσφέρουν μισθό έως 1.500 ευρώ. Η ζήτηση δεν επικεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο δεξιοτήτων: οι περισσότερες επιχειρήσεις (43,4%) αναζητούν επαγγελματίες υψηλής εξειδίκευσης με τη αναζήτηση ανειδίκευτων εργατών να ακολουθεί (26,6%).

Κίνητρα για νέους εργαζόμενους: Το 52% των επιχειρήσεων αναφέρουν την απόκτηση εμπειρίας και το χτίσιμο του βιογραφικού ως το βασικότερο προσφερόμενο κίνητρο για να γίνουν ελκυστικές στην προσέλκυση προσωπικού. Το 44,5% των επιχειρήσεων θεωρεί τις αυξημένες απολαβές ως το επόμενο πιο βασικό κίνητρο.

Επαναπατρισμός νέων εργαζομένων: Το 14,9% των επιχειρήσεων δήλωσε ότι έχει προσλάβει άτομα που επαναπατρίστηκαν κατά την τελευταία τριετία, δείχνοντας μία μικρή τάση για σταδιακή επιστροφή Ελλήνων από το εξωτερικό. Με δεδομένο όμως ότι κατά την προηγούμενη δεκαετία, υπολογίζεται ότι η απώλεια εργαζομένων που κατέφυγαν στο εξωτερικό ήταν πολύ μεγάλη (από 700.000 έως 1 εκατ.), γίνεται αντιληπτό ότι υπάρχουν πολλά ακόμα περιθώρια βελτίωσης.

Ο ρόλος της εκπαίδευσης και των μισθών: Το 56,7% των επιχειρήσεων εκτιμούν ότι χρειάζεται καλύτερη και αποτελεσματικότερη σύνδεση εκπαιδευτικών φορέων και επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις εκτιμούν ότι παρεμβάσεις τόσο στον τομέα της εκπαίδευσης όσο και οικονομικής φύσεως αναμένεται να βελτιώσουν το πλαίσιο απασχόλησης. Πρόκειται για ένα πεδίο που έχει εντοπιστεί και από τις αρμόδιες υπηρεσίες της ΔΥΠΑ, καθώς διαπιστώνεται ότι δεν έχει επιτευχθεί ικανοποιητική σύζευξη των επιχειρήσεων με τους διάφορους εκπαιδευτικούς φορείς (πχ Πανεπιστήμια).

Ανάλυση – Συνταξιοδότηση

Πάμε τώρα σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση της UBS. Μια ανάλυση που κακά τα ψέματα πρέπει να διαβάσουμε όλοι. Όσο λοιπόν πιο πρόωρη είναι η συνταξιοδότηση των Ελλήνων, τόσο περισσότερο θα έχουν ανάγκη τις αποταμιεύσεις τους ώστε να διατηρήσουν τον τρόπο ζωής τους σταθερό. Αυτό είναι το συμπέρασμα της UBS από την έρευνα για τον δείκτη International Pension Gap, στην οποία περιέλαβε και την Ελλάδα.

Σύμφωνα με την έρευνα, οι ιδιωτικές αποταμιεύσεις είναι απαραίτητες για την εξασφάλιση ενός δεδομένου επιπέδου διαβίωσης μετά τη συνταξιοδότηση στις περισσότερες πόλεις σε όλο τον κόσμο. Το πόσες αποταμιεύσεις χρειάζονται εξαρτάται από τον σχεδιασμό του εκάστοτε συνταξιοδοτικού συστήματος.

Ενώ ορισμένα απαιτούν χαμηλή προσωπική δέσμευση από τους συμμετέχοντές τους, άλλα δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην προσωπική ευθύνη – δηλαδή, δεν στοχεύουν στη διατήρηση ενός συνηθισμένου βιοτικού επιπέδου.

Τι είναι ο δείκτης International Pension Gap

Ο International Pension Gap Index, που δημοσιεύεται από το Chief Investment Office της UBS Global Wealth Management, αναλύει το υποχρεωτικό μέρος 25 συνταξιοδοτικών συστημάτων, εστιάζοντας στα οφέλη που μπορεί να περιμένει ένας εργαζόμενος και στις πρόσθετες οικονομίες που απαιτούνται για τη διατήρηση ενός συνηθισμένου βιοτικού επιπέδου κατά τη συνταξιοδότηση.

Συγκεκριμένα, η μελέτη αξιολογεί τα συστήματα συνταξιοδότησης με βάση την προσπάθεια αποταμίευσης που απαιτείται από έναν φανταστικό χαρακτήρα, στην προκειμένη περίπτωση την Jane, μετρούμενη με το μερίδιο του τρέχοντος εισοδήματος μετά από φόρους που πρέπει να αποταμιεύει μια γυναίκα εργαζόμενη κάθε χρόνο από την ηλικία των 50 έως τη συνταξιοδότηση, υποθέτοντας ότι δεν έχει καμία προηγούμενη αποταμίευση.

Τα αποτελέσματα διαφέρουν πολύ από πόλη σε πόλη. Για παράδειγμα, δεν απαιτούνται ιδιωτικές αποταμιεύσεις στο Άμστερνταμ, ενώ ανέρχονται στο αδύνατο 93% των μισθών στο Τόκιο. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι το ιαπωνικό σύστημα δεν στοχεύει να αντικαταστήσει ένα υψηλό μερίδιο του εισοδήματος από την εργασία, ενώ το ολλανδικό έχει – κάτι που αντικατοπτρίζεται επίσης στα σχετικά υψηλά ποσοστά συνταξιοδοτικών εισφορών. Επίσης, οι Ιάπωνες περνούν 50% περισσότερο χρόνο στη σύνταξη από τους Ολλανδούς συνομηλίκους τους, καθώς συνταξιοδοτούνται νωρίτερα και ζουν περισσότερο.

Η ελληνική περίπτωση

Το ελληνικό συνταξιοδοτικό σύστημα έχει τρία συστήματα που διαχειρίζονται κρατικοί φορείς και καλύπτουν σχεδόν όλους τους εργαζόμενους. Η ηλικία συνταξιοδότησης είναι 67 ετών σε όλα τα συστήματα και συνδέεται με το προσδόκιμο ζωής.

Το πρώτο σύστημα είναι η γενική εθνική σύνταξη που χρηματοδοτείται από φόρους, η οποία πληρώνει μια κατ’ αποκοπή σύνταξη προσαρμοσμένη στον πληθωρισμό, αξίας περίπου 30% του μέσου μισθού.

Το δεύτερο καθεστώς είναι η ανταποδοτική σύνταξη: ένα σύστημα καθορισμένων παροχών που χρηματοδοτείται με τις εισφορές.

Το τρίτο καθεστώς είναι η επικουρική σύνταξη, δηλαδή ένα σύστημα καθορισμένων εισφορών (DC) που καταβάλλει ισόβια πρόσοδο και καλύπτει κυρίως όσους άρχισαν να εργάζονται το 2022. 

Η πρόωρη συνταξιοδότηση είναι μια επιλογή

Η UBS υποθέτει ότι η Jane συνταξιοδοτείται στα 64 – που είναι πιθανό να είναι η ελάχιστη ηλικία πρόωρης συνταξιοδότησης μέχρι τότε – με περισσότερα από 40 χρόνια εισφοράς. Το καθαρό ποσοστό αντικατάστασής της θα είναι 93%.

Θα χρειαστεί δηλαδή να αφήσει στην άκρη το 10% του καθαρού μισθού της. Το ποσοστό αποταμίευσής της θα έπεφτε στο μηδέν εάν δουλέψει μερικά χρόνια περισσότερο. 

Οι 7 Τούρκοι στη Βουλή, το γεράκι …

Όπως τώρα σχολίαζε ο Βηματοδότης. Ποιος αλήθεια θα μπορούσε να το φανταστεί; Οτι μερικά χρόνια αργότερα από την κρίση του 2000, αυτή με το Oruc Reis, όπου Ελλάδα και Τουρκία βρέθηκαν μια ανάσα πριν από τον πόλεμο, η ελληνική Βουλή θα φιλοξενούσε 7 τούρκους κοινοβουλευτικούς της Συνέλευσης του ΝΑΤΟ, ότι θα κάθονταν μαζί με τους έλληνες βουλευτές και με άλλους 38 βουλευτές, γερουσιαστές αλλά και… λόρδους (αφού μετέχουν και οι Βρετανοί) στα έδρανα κερνώντας στο Κοινοβούλιο… μπακλαβάδες;

Και να ‘ταν μονάχα αυτό; Να ακούσουν από τους εκπροσώπους των χωρών μελών του ΝΑΤΟ ότι δεν μπορεί να υπερασπίζονται «τρομοκράτες» (έτσι ονόμαζαν την Χαμάς), αλλά ούτε να έχουν σχέση με τον Πούτιν στον πόλεμο της Ουκρανίας; Ξεναγήθηκαν βεβαίως και οι 7 Τούρκοι μαζί με τα άλλα μέλη της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ, στην έκθεση της Βουλής για το ΄21 και τους εξήγησαν πώς άρχισε η Επανάσταση, για την ορμή και το πάθος των Ελλήνων για ελευθερία, τότε που ξεσηκώθηκαν με το σύνθημα «Λευτεριά ή Θάνατος».

Ήταν μια ωραία ξενάγηση την οποία όμως έχασε ο επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπείας Μελβέτ Τσαβούσογλου που δεν ήρθε, αλλά δεν πειράζει. Ακολούθησε ξενάγηση (από τον Πρόεδρο της Επιτροπής Δημήτρη Καιρίδη) στην Σούδα, όπου είδαν από κοντά τις απο-προσγειώσεις των ελληνικών F-16 Viper και πραγματικά εντυπωσιάστηκαν για τον τρόπο εκπαίδευσης στρατιωτικών από πολλές χώρες, για τα συστήματα αεραμύνης.

Τους μίλησε η Ντόρα Μπακογιάννη λέγοντας τους ότι δεν μπορεί να έχουν την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, να είναι δηλαδή μέλη του ΝΑΤΟ και να συνεργάζονται ενεργειακά και οικονομικά με τον Πούτιν. Είπε ακόμα ότι το ΝΑΤΟ είναι ισχυρό για όλα τα μέλη του. Μόλις τελείωσε την ομιλία της η Ντόρα την πλησίασε μια βουλευτής από τον Καναδά και της είπε ότι τόσα χρόνια στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ, ποτέ δεν ζήτησε ομιλία να την πάρει μαζί της, ζητώντας την ομιλία της Ντόρας.