|
Στο
επίκεντρο των επαφών των δύο ηγετών βρέθηκε ο
πόλεμος στην Ουκρανία και άλλα διεθνή ζητήματα,
η στρατηγική εταιρική τους σχέση, οικονομικά
αλλά και εμπορικά θέματα. Οι συνομιλίες των δύο
ηγετών ήταν θερμές και εποικοδομητικές. Κάτι που
έρχεται σε αντίθεση με την περιοδεία στην Ευρώπη
που πραγματοποίησε πρόσφατα ο Κινέζος πρόεδρος
και που αντιμετώπισε δύσκολα ερωτήματα σχετικά
με την οικονομική και πολιτική συμπεριφορά της
χώρας του.
Οι δύο
ηγέτες έκαναν, επίσης, λόγο για μια συνεργασία
και μια φιλία χωρίς όρια. Όλοι, όμως, γνωρίζουμε
πολύ καλά πως στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν
φιλίες και αγάπες, υπάρχουν συμφέροντα. Και αυτά
ακριβώς είναι που φέρνουν Κίνα και Ρωσία πιο
κοντά.
Ο
ασιατικός γίγαντας είναι σανίδα οικονομικής
σωτηρίας για τη Ρωσία, που υφίσταται τιμωρητικές
κυρώσεις από τη Δύση για την εισβολή της στην
Ουκρανία. Οι κινεζικές εταιρείες παρέχουν
υποστήριξη στη Μόσχα, η οποία με τη σειρά της
προμηθεύει το Πεκίνο με άφθονη ενέργεια και
μάλιστα σε προνομιακές τιμές. Επίσης, οι ρωσικές
εξαγωγές πλέον εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από
την Κίνα καθώς οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ
τους έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.
Η ρωσική
εξάρτηση από το Πεκίνο δένει ακόμη περισσότερο
μία σχέση, που θα αποδειχθεί κάθε άλλο παρά
ευκαιριακή. Την ίδια στιγμή, όμως είναι φανερό
ποιος έχει το πάνω χέρι και ποιος κυρίως
επωφελείται.
Ο
πόλεμος στην Ουρανία διατάραξε σε μεγάλο βαθμό
και με βίαιο τρόπο τις σχέσεις της Δύσης με τη
Ρωσία. Το κενό που δημιουργήθηκε έσπευσε να το
καλύψει η Κίνα, που βρήκε την ευκαιρία να δέσει
ακόμη πιο σφικτά την Ρωσία στο άρμα της. Και
αυτό είναι κάτι που ενισχύει τις γεωπολιτικές
φιλοδοξίες του Πεκίνου.
Η Κίνα
συνεργάζεται και βοηθά μια χώρα που δεν αποτελεί
απειλή για την εγχώρια σταθερότητά της και που
έχει παρόμοια άποψη για τον τρόπο με τον οποίο
πρέπει να είναι οργανωμένος ο κόσμος. Επιπλέον,
δεν κάνει ερωτήσεις και δεν νοιάζεται ποσώς για
ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατία.
Σε
αντάλλαγμα, το Πεκίνο κερδίζει πολύτιμη πρόσβαση
σε φυσικούς πόρους και εσωτερικές εμπορικές
οδούς μακριά από τους θαλάσσιους διαδρόμους του
Ινδοειρηνικού, που είναι πιο ευάλωτοι στις
πιέσεις των ΗΠΑ. Παράλληλα, έχει μαζί του τον
εχθρό του εχθρού του. Και ως γνωστό στις
διεθνείς σχέσεις πολλές φορές αυτό είναι αρκετό
για να στηθούν δυνατές συμμαχίες, έστω και αν
στην ουσία πρόκειται για λυκοφιλίες.
Ξένια
Τούρκη (philenews.com) |
