|
Είναι
μέτρα που απευθύνονται σε πολίτες, στην
προκειμένη περίπτωση στους Τουρκοκύπριους και
στόχο θα πρέπει να έχουν την ενσωμάτωσή τους
στο κράτος. Αυτό θα πρέπει να γινόταν και πριν
το 1974 αλλά και μετά. Δηλαδή, να είναι με το
κράτος και όχι απέναντι σε αυτό.
Μέτρα
δεν προωθούνται και εφαρμόζονται για να
ενισχυθεί το κατοχικό καθεστώς, ούτε ασφαλώς και
για να υπάρξει βαθμηδόν ομαλοποίηση με
την κατοχή. Πρόκειται για μια κίνηση που δείχνει
τις προθέσεις της Λευκωσίας ενόψει και της νέας
προσπάθειας των Ηνωμένων Εθνών στο Κυπριακό.
Προφανώς και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το
πακέτο δημοσιοποιήθηκε λόγω και της άφιξης της
απεσταλμένης του ΟΗΕ, Μαρία Άνχελ Ολγκίν
Κουεγιάρ, στο νησί. Όλες οι ενέργειες λαμβάνουν
υπόψη συγκυρίες και εξελίξεις.
Την ίδια
ώρα, οι αποδέκτες των μέτρων, οι Τουρκοκύπριοι,
θα πρέπει να επιλέξουν. Είτε την Κυπριακή
Δημοκρατία με όλα τα οφέλη, κυρίως τα ευρωπαϊκά,
σε μια ενιαία πατρίδα, είτε την… ακανθώδη
αγκαλιά της κατοχικής Τουρκίας και
το ψευδοκράτος. Γιατί δίνεται η εντύπωση ότι οι
Τουρκοκύπριοι- κάποιοι εξ αυτών- θέλουν την
Τουρκία για την οικονομική ενίσχυση και τη δήθεν
ασφάλεια, το «κράτος» τους, αλλά και την
Κυπριακή Δημοκρατία για τα ωφελήματα, που τους
προσφέρει υπό την ιδιότητά της ως κράτος-μέλος
της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι γνωστό, ότι τα
τελευταία χρόνια αναπτύσσεται κι ένα αφήγημα στα
κατεχόμενα, που εκφράζει έναν τουρκοκυπριακό
εθνικισμό. Αυτή η τάση δεν θέλει ούτε την
Τουρκία, ούτε την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά το
ψευδοκράτος τους.
Στα
μέτρα, το πρώτο στη σειρά, είναι το θέμα με
τους μικτούς γάμους ( Τουρκοκυπρίων με εποίκους)
σε σχέση με την παραχώρηση υπηκοότητας της
Κυπριακής Δημοκρατίας στα παιδιά. Επί του
θέματος αυτού καθορίστηκαν κριτήρια από το
υπουργικό συμβούλιο, τον Φεβρουάριο του 2007 και
στη βάση αυτή θα εξετάζονται αιτήσεις. Στο
ζήτημα τούτο, ωστόσο, πρέπει να τοποθετηθεί στην
εξίσωση του εποικισμού, που είναι έγκλημα
πολέμου. Δεν μπορεί όταν πρόκειται για άλλους το
ζήτημα να είναι ανθρωπιστικό, αλλά όταν αφορά
τους Ελληνοκύπριους να υποδεικνύεται ότι «κάναμε
και εμείς πολλά». Την ίδια ώρα, οι αιτούντες θα
πρέπει να αναγνωρίσουν την Κυπριακή
Δημοκρατία και να αποποιηθούν της «υπηκοότητας»
του ψευδοκράτους. Προφανώς και δεν μπορούν να τα
έχουν όλα. Η παραχώρηση υπηκοότητας, λένε, ο
Σύνδεσμος και πολιτικοί στα κατεχόμενα, είναι
«δικαίωμα». Προσθέτοντας ότι η παραχώρηση
υπηκοοτήτων είναι «υποχρέωση» της Κυπριακής
Δημοκρατίας. Κι εμείς έχουμε πολλά δικαιώματα,
που βρίσκονται στον πάγο λόγω της συνεχιζόμενης
κατοχής, κι όταν αυτά εγείρονται
είναι… εθνικισμός. Οι διακρίσεις προφανώς και
δεν είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής πολιτικής
της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά
της συνεχιζόμενης κατοχής. Οι διακρίσεις θα
διαιωνιστούν και θα «νομιμοποιηθούν» εάν δεν
ανατραπούν τα κατοχικά δεδομένα ή αυτά
νομιμοποιηθούν μέσω μιας συμφωνίας.
Ακόμη
και με ιδιοτελή κριτήρια, η μόνο οδός που
προσφέρει διέξοδο και προοπτική για τους
Τουρκοκύπριους είναι αυτή που περνά από την
Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι η Κυπριακή Δημοκρατία
το μέλλον. Και το μόνο μέλλον στο οποίο μπορούν
να επενδύσουν είναι αυτό του ενός κράτους χωρίς
εγγυητές και ξένους στρατούς, εποίκους. Δεν
μπορούν να κρατούν όλα τα σχοινιά. Και την
Τουρκία παρούσα και το ψευδοκράτος να θέλει
αναβάθμιση και να αναγνωριστεί και υπηκοότητα
της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κώστας
Βενιζέλος (Φιλελεύθερος της Κύπρου) |
