|
Στις
περισσότερες χώρες, κυρίως τις δυτικές τα
τελευταία χρόνια καταγράφεται
μια σημαντική μείωση των γεννήσεων.
Πριν από εκατό χρόνια οι οικογένειες με έξι και
εφτά παιδιά ήταν κάτι συνηθισμένο. Σήμερα
θεωρούμε πολύτεκνους όσους έχουν αποκτήσει τρία
και άνω.
Οι
δημογραφικές αλλαγές έχουν σοβαρό οικονομικό και
πολιτικό αντίκτυπο. Με τα δεδομένα που υπάρχουν
σήμερα το δημογραφικό επηρεάζει την βιωσιμότητα
των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας
και κατά συνέπειες την ίδια την λειτουργία και
αναπαραγωγή των κοινωνικο-οικονομικών
σχηματισμών.
Και έτσι
αναπόφευκτα η συζήτηση στρέφεται στα
μέτρα που πρέπει να παρθούν για να λυθεί το
πρόβλημα. Ακούγονται πολλές ιδέες. Για
αύξηση των επιδομάτων για τα παιδιά, για
βελτίωση των συνθηκών όπως για παράδειγμα δωρεάν
νηπιαγωγεία και χώροι φύλαξης, για μεγαλύτερες
άδειες μητρότητας.
Στον
πυρήνα όλων αυτών των προτάσεων κρύβεται
η αντίληψη πως οι γυναίκες δεν γεννούν
περισσότερα παιδιά λόγω του οικονομικού κόστους. Και
εν μέρει αυτό είναι αλήθεια, το να φέρεις στον
κόσμο σήμερα ένα παιδί και να το αναθρέψεις
μέχρι την στιγμή που θα το δεις να αποκαθίσταται
συνεπάγεται ένα τεράστιο κονδύλι. Το οποίο και
σαφώς αξίζει κάθε παιδί.;
Όμως, αν
η υπογεννητικότητα είχε να κάνει τόσο με τις
παροχές και την οικονομία τότε θα βλέπαμε σε
χώρες όπως οι Σκανδιναβικές ή η Γερμανία να
γεννιούνται πολύ περισσότερα παιδιά. Δεν
συμβαίνει όμως αυτό. Ο αριθμός των γεννήσεων
είναι ίσως καλύτερος από άλλες χώρες, αλλά και
πάλι δεν είναι αρκετός για να συγκρατηθούν οι
αρνητικές συνέπειες.
Επομένως, σήμερα
γεννιούνται λιγότερα παιδιά γιατί οι άνθρωποι
θέλουν να έχουν λιγότερα παιδιά. Είναι
μια συνειδητή απόφαση που έχει να κάνει κυρίως
με τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Ναι, τα παιδιά είναι
ευλογία, ναι φέρνουν χαρές, ναι είναι
συγκλονιστικό να τα βλέπεις να μεγαλώνουν και να
διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους.
Αλλά ας
μην κρυβόμαστε αυτό είναι ένα ειδυλλιακό σκηνικό
που το συναντά κάποιος στις ταινίες. Στην
πραγματικότητα, η ανατροφή ενός παιδιού απαιτεί
ένα τεράστιο ψυχολογικό και σωματικό κόστος.
Είναι ένας εξοντωτικός αγώνας στον οποίο μπαίνει
στην άκρη η προσωπική ζωή και τα θέλω.
Η
κατάσταση είναι μη ανατρέψιμη όχι γιατί δεν
υπάρχουν μέτρα αλλά γιατί δεν υπάρχει θέληση.
Και ίσως η λύση του δημογραφικού να είναι αυτή. Αντί
να ψάχνουμε πως θα αυξηθούν οι γεννήσεις να
δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε το γεγονός πως
πλέον θα είμαστε όλο και μεγαλύτεροι όλο και
λιγότεροι.
Ξένια
Τούρκη (Φιλελεύθερος της Κύπρου) |
