|
Το διεθνές αυτό
προσκλητήριο απηύθυνε εξ
ονόματος της Ελλάδας
δημοσίευμα του Forbes με
βάση λίστα της
International Living. Η
χώρα μας
συμπεριλαμβάνεται στην
πρώτη 10άδα των
προορισμών που
προσφέρονται για
μετακόμιση.
«Ενα ζευγάρι μπορεί να
ζήσει άνετα στην Ελλάδα
ξεκινώντας από 1.900
δολάρια τον μήνα και
ένας single με περίπου
1.600 δολάρια», αναφέρει
χαρακτηριστικά η
συντάκτρια,
ενημερώνοντας τον –εκτός
Ευρωπαϊκής Ενωσης–
αναγνώστη ότι το μόνο
που χρειάζεται είναι μια
ανανεώσιμη βίζα
διαμονής, αφού δείξει
ότι διαθέτει τουλάχιστον
2.000 ευρώ τον μήνα.
Εξάλλου, διεθνής έρευνα
κατέδειξε ότι η Αθήνα
εμφανίζει τη χαμηλότερη
μέση τιμή για την αγορά
κατοικίας, με 1.940 ευρώ
ανά τ.μ. Η αμέσως
φθηνότερη πόλη είναι η
Μαδρίτη, με 3.190 ευρώ
ανά τ.μ. (Νίκος
Ρουσάνογλου,
«Καθημερινή»,
12.1.2023).
Για τον μέσο Ελληνα, η
Ελλάδα γίνεται όλο και
ακριβότερη. Είναι όμως
ακόμα φθηνή για τον μέσο
Αμερικανό. Η υψηλή
ζήτηση από το εξωτερικό
τονώνει την οικονομία
και ενισχύει την
εξωστρέφεια της χώρας.
Ανεβάζει όμως απότομα τα
κόστη για τους ντόπιους
σηματοδοτώντας μια μορφή
παγκοσμιοποίησης η οποία
απαιτεί χειρισμό γιατί
ενέχει ρίσκα, όσο δεν
αυξάνονται με ουσιαστικό
τρόπο τα εισοδήματα στη
χώρα φιλοξενίας. Το
αυξανόμενο κόστος ζωής
συνιστά πηγή ανησυχίας
για το 100% των Ελλήνων,
με τη χώρα μας να
καταγράφει τη χειρότερη
επίδοση σε όλη την
Ευρώπη (Ευρωβαρόμετρο,
φθινόπωρο 2022).
Τα προηγούμενα χρόνια το
πρόβλημα στην Ελλάδα
ήταν πρωτίστως οι
χαμηλοί μισθοί και
λιγότερο τα υψηλά κόστη.
Η χώρα σήμερα κάνει μια
προσπάθεια να
προσελκύσει επενδύσεις
και να δημιουργήσει
δουλειές για να αυξήσει
τα εισοδήματα. Ομως ο
υψηλός πληθωρισμός λόγω
της διεθνούς συγκυρίας
και κυρίως η εκτόξευση
της ζήτησης από το
εξωτερικό σε τομείς όπως
τα ακίνητα δημιουργεί
τον κίνδυνο τα όποια
οφέλη από την αύξηση της
οικονομικής
δραστηριότητας να
εξισωθούν από μια
ξέφρενη ανοδική κούρσα
του κόστους διαβίωσης.
Η άσκηση είναι
απαιτητική, καθώς θα
πρέπει να δοθεί ανάλογο
βάρος και στο μεγάλωμα
της πίτας και στη
συγκράτηση των τιμών. Με
έξυπνες πολιτικές που θα
αυξήσουν την προσφορά σε
κρίσιμους τομείς. Με
υγιή λειτουργία του
ανταγωνισμού, ο οποίος
όταν δουλεύει
αποτελεσματικά μειώνει
τις τιμές χωρίς να
μειώνει τις
–επιχειρηματικές–
ευκαιρίες. Και φυσικά με
ενίσχυση των εισοδημάτων
μέσα από μείωση των
φόρων και διεύρυνση της
παραγωγής· διότι αν οι
μισθοί ανέβουν τεχνητά
με παρέμβαση, απλώς για
να ακολουθήσουν τον
ρυθμό της ακρίβειας,
τότε θα οδηγηθούμε στο
σπιράλ που οι
οικονομολόγοι απεύχονται
σαν έναν φαύλο κύκλο
αυξήσεων σε μισθούς και
τιμές.
Βασίλης Κωστούλας
(Καθημερινή) |
