| Ειδήσεις | Ο Κυνηγός | Λεωφόρος Αθηνών | "Κουλου - Βάχατα" | +/- | "Μας ακούνε" | Fundamentalist | Marx - Soros | Start Trading |

 

 

Δευτέρα, 00:01 - 06/03/2023

 

 

Βιωσιμότητα, αειφορία, πράσινη μετάβαση, ψηφιακός μετασχηματισμός, θεσμικός εκσυγχρονισμός. Ουδείς αμφισβητεί την σπουδαιότητα τους. Είναι σημαίνοντα-στόχοι για κάθε τόπο και για κάθε χώρα που σέβεται το περιβάλλον, την ιστορία, τον πολιτισμό αλλά και την πρόοδο.

 

 

Οι δείκτες και οι μετρήσεις γύρω από αυτά τα ζητούμενα συνθέτουν την μικρή και μεγάλη εικόνα, καθώς και την φέρουσα ικανότητα, κάθε τοπικής και εθνικής οικονομίας στο διεθνοποιημένο περιβάλλον.

Ουσιαστικά, μια πόλη, ένα νησί, μια περιφέρεια, ένα κράτος ολόκληρο πρέπει να σχεδιάζουν πλέον το μέλλον με ασφάλιστρα κινδύνου για μακροοικονομικές ανισορροπίες, για την κλιματική αλλαγή, για το οικολογικό και το δημογραφικό πρόβλημα.

Μπορεί αυτά να είναι ζητούμενα και όχι δεδομένα αλλά δεν σας ακούγονται κάπως γνωστά και επαναλαμβανόμενα; Δεν είναι αυτονόητα ζητούμενα μιας ολιστικής αναπτυξιακής πολιτικής, ενός τοπικού και εθνικού master plan; Δεν μοιάζει τελικά σαν να διαβάζουμε βουλωμένο γράμμα ;

Άραγε υπάρχει κάτι ως σιωπηρό προαπαιτούμενο πριν και πίσω από όλα αυτά; Τι θα μπορούσε να προηγείται των μακροασφαλίσεων και των δημοσίων επενδύσεων σε οικολογικά projects, μεγάλες υποδομές και έξυπνες πόλεις;

Και τι χρειάζεται πριν το ιδιωτικό κεφάλαιο κάνει τις επενδύσεις του (πχ. σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, σε mega-servers, logistics και οικοσυστήματα καινοτομίας-έρευνας) ώστε να γίνει καθολικής ωφέλειας η ανάπτυξη με διάχυση στις μάζες του παραγόμενου πλούτου;

Χρειάζεται πρώτα από όλα να ορίσουμε για κάθε τοπική και εθνική οικονομία τα παγκόσμια, τα περιφερειακά και τα εθνική δημόσια αγαθά: υλικά και άυλα( βλ. σχετικό άρθρο: Τ. Γιαννίτσης- Σ.Θωμαδάκης, σελ.20, Καθημερινή, 25-26/2). Και χρειάζεται στρατηγικά να προτεραιοποιήσουμε κλάδους ώστε να κατευθύνουμε τις επενδύσεις από κρατικά, κοινοτικά, ιδιωτικά κεφάλαια.

Θα μου πείτε: και ποιός δεν έχει διαβάσει εδώ και χρόνια ότι οι αγορές και οι κλάδοι του μαζικού τουρισμού, των άυλων υπηρεσιών, της ψηφιακής καινοτομίας και του cloud computing είναι πλέον αναπόσταστο μέρος των οικονομιών κλίμακος της ρομποτικής, της αυτοματοποίησης, της εναλλακτικής ενέργειας και της βιοτεχνολογίας.

Αυτό που αποσιωπάται συστηματικά, αυτό που καλύπτεται μαεστρικά από τους πολλούς δείκτες-στόχους, ώστε οι τοπικές και εθνικές οικονομίες να μετασχηματιστούν σε πράσινες και βιώσιμες (δηλαδή πριν κράτη και επιχειρήσεις δείξουν το οικολογικό, το πολιτισμικό και το κοινωνικό τους πρόσωπο) είναι ότι ο μεγάλος αναγκαίος μετασχηματισμός είναι άλλος.

Και δεν είναι ούτε ανέφικτος ούτε ουτοπικός. Ούτε και εξαντλείται φυσικά με θεωρητικές γενικές αναφορές και μοντέλα περί εταιρικής κοινωνικής ευθύνης για μεγάλη επανεκκίνηση και συμμετοχικό καπιταλισμό (βλ. C. Schwab).

Αναφέρομαι στον μετασχηματισμό της απόδοσης του κεφαλαίου: στο μέρισμα που δικαιούται η υποαμοιβόμενη ανθρώπινη εργασία- εξαρτημένη και μη- από την κερδοφορία του διεθνώς υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου.

Αναφέρομαι στον αυξημένο μισθό που πρέπει να προσφέρει ο μεγάλος κυρίως εργοδότης που κερδίζει από την πρωτοφανή έκρηξη του τουριστικού κλάδου.

Ο βιομήχανος της ενέργειας από τα επίμονα υπερκέρδη του. Η ισχυρή ολιγαρχία στους τεχνολογικούς κολοσσούς από τις κεφαλαιοποιήσεις που ζαλίζουν και τις υπεραποδόσεις σε χρηματοοικονομικά αποτελέσματα (μέρος από τα οποία οδηγούνται εξαγορές άλλων εταιρειών όχι πάντα με αύξηση σε ανθρώπινο δυναμικό).

Οι τραπεζίτες που πλουτίζουν με την δημιουργική λογιστική τους, τις διαφορές επιτοκίων και τις προμήθειες ενώ δεν δίνουν ποτέ αξιοπρεπές επίδομα ισολογισμού (σημ: φανταστείτε τι περιθώριο κέρδους έχουν για να αποζημιώνουν σε κάθε εθελούσια έξοδο 80-100 μισθούς σε όποιον παραιτείται).

Χρειάζονται δηλαδή να θεσπιστούν ρήτρες στοχευμένης επανεπένδυσης και απασχόλησης ενός μεγάλου μέρους των κερδών.

Αντιθέτως, αρχίσαμε να βλέπουμε σε πολλούς κλάδους απολύσεις επειδή εκτινάχθηκαν τα επιτόκια δανεισμού και το ενεργειακό κόστος στην αλυσίδα παραγωγής, οπότε και προβλέπεται ότι θα πέσουν τα κέρδη.

Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το κεφάλαιο προτιμάει τους φθηνούς αλγόριθμους και τα τεχνητής νοημοσύνης λογισμικά από το ανθρώπινο χέρι και μυαλό...

Συμμετοχικός λοιπόν καπιταλισμός για τον εργαζόμενο δεν σημαίνει ότι του δώσαμε μετοχές και έτσι καταργήσαμε ή αποτρέψαμε την υπερσυσσώρευση κερδών: το χρήμα είναι ακόμη παρκαρισμένο ενώ παντού υπάρχουν άνεργοι και εξευτελιστικά μεροκάματα.

Παντού υπάρχουν ανισότητες τόσες όσες οι χρηματιστηριακές αποτιμήσεις από την αληθινή παραγωγή.

Χρειάζεται επειγόντως- χωρίς δικαιολογίες υπερφιλελεύθερου ζήλου και δογματικές προσκολλήσεις περί αυτορρύθμισης- μαζί με τις αυξημένες δημόσιες παραγωγικές επενδύσεις να θεσπιστούν ρήτρες στοχευμένης επανεπένδυσης αλλά και ρήτρες απασχόλησης ενός μεγάλου μέρους των κερδών.

Και φυσικά, χρειάζεται να ξεφύγουμε από την επιδοματική παγίδα του νεοπατερναλισμού και της μη παραγωγικής πιστωτικής επέκτασης ώστε να μην χρεωθούν οι επόμενες γενιές τώρα που το παγκόσμιο χρέος υποθηκεύει συνεχώς ιδρώτα και μόχθο.

Να απαλλαγούμε από εύηχες ψευδαισθήσεις όπως τη δήθεν αποτελεσματική πολιτική μιας δήθεν έκτακτης φορολόγησης υπερκερδών, ενώ ξέρουμε τα λογιστικά τερτίπια που επιστρατεύουν τα διεθνή ολιγοπώλια κυρίως για να μην επανεπενδύουν κέρδη ή να τα μοχλεύουν φθηνά.

Η εντελώς δε αόριστη στην εποχή μας έννοια της αναδιανομής πλούτου με διαμεσολαβητή το κράτος είναι μια επίσης μεγάλη παγίδα εφησυχασμού: οι φόροι δεν καταλήγουν πάντα σε αποτελεσματικές παροχές και σίγουρα δεν καταλήγουν πάντα να κατανέμονται δίκαια και ισομερώς στις κοινωνίες.

Είμαστε στην 4η βιομηχανική επανάσταση. Δεν θα μεταβούμε: είμαστε ήδη. Βιώσιμη πράσινη οικονομία και αειφόρος ανάπτυξη με ψηφιακό μετασχηματισμό και επενδύσεις σε οικοσυστήματα καινοτομίας, ναι γεννάνε θέσεις εργασίας και νέες αμοιβές στις αγορές.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έτσι αυτόματα (ως απλά ευχολόγια που θα πιάσουν τόπο) θα εξισορροπήσουν ικανοποιητικά τις απολύσεις και τους χαμηλούς μισθούς, σε μια εποχή στασιμοπληθωρισμού, ενώ το κέρδος του κεφαλαίου συνεχίζει να εκτινάσσεται...

ΥΓ. Ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που αναρωτιούνται ή αμφισβητούν τα αίτια της μεγάλης παραίτησης από δουλειές...

Ηλίας Καραβόλιας – European Business Review

 

Greek Finance Forum Team

 

 

Σχόλια Αναγνωστών

 

 
 

 

 

 

 

 

 

 

 
   

   

Αποποίηση Ευθύνης.... 

© 2016-2023 Greek Finance Forum