|
Στην
προχθεσινή συνάντηση των 27 μετά τις ευρωεκλογές
έγινε ένα πρώτο ξεκαθάρισμα και μια άτυπη
αναμέτρηση δυνάμεων αλλά και προθέσεων.
Η
εικόνα, πάντως άρχισε να ξεκαθαρίζει. Εκτός
μεγάλου απροόπτου η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν θα
κερδίσει μια δεύτερη θητεία επικεφαλής της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Πορτογάλος Αντόνιο Κόστα
θα διαδεχθεί τον άοσμο Σαρλ Μισέλ στο Ευρωπαϊκό
Συμβούλιο, η Ρομπέρτα Μετσόλα θα παραμείνει
πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και η
Εσθονή, Κάγια Κάλας προορίζεται για επικεφαλής
της εξωτερικής πολιτικής.
Την
επόμενη βδομάδα στη σύνοδο κορυφής θα παρθούν οι
τελικές αποφάσεις. Τα παζάρια θα
εντατικοποιηθούν και εύκολα ή δύσκολα το παζλ θα
ολοκληρωθεί. Και αυτό ενδεχομένως, να αποδειχθεί
το εύκολο κομμάτι.
Η ΕΕ
βρίσκεται ενώπιον δύσκολων προκλήσεων σε
κρίσιμους τομείς όπως είναι η άμυνα, η
μετανάστευση και το άσυλο, η κλιματική αλλαγή, η
οικονομική διακυβέρνηση και η άνοδος του κόστους
ζωής. Πρόκειται για καυτά πεδία άσκησης
πολιτικής, τα οποία απαιτούν επείγουσες λύσεις.
Λύσεις αποτελεσματικές που να απαντούν
πραγματικά στις ανησυχίες των Ευρωπαίων και όχι
απλά μέτρα που θα παρθούν για το θεαθήναι.
Όπως
έδειξαν και οι ευρωεκλογές οι πολίτες της ΕΕ
νιώθουν ανασφάλεια, φόβο και θυμό. Πράγμα καθόλα
δικαιολογημένο αν σκεφτεί κανείς πόσες κρίσεις
βίωσαν τα τελευταία χρόνια και πόσο τα δεδομένα
τους έχουν διαφοροποιηθεί. Τίποτα δεν θεωρείται
βέβαιο και λίγα είναι εκείνα που δημιουργούν
αισιοδοξία πως έρχεται ένα καλύτερο μέλλον.
Ένας
μύθος που κυριαρχεί στις Βρυξέλλες είναι πως
μετά από κάθε κρίση η ΕΕ βγαίνει πιο δυνατή. Η
αλήθεια είναι πως αυτό δεν ισχύει και ότι απλώς
τα κουτσοκαταφέρνει. Υπήρξαν φορές όπως η
πανδημία που αποδείχτηκε αποτελεσματική και
υπήρξαν φορές όπως το μεταναστευτικό που οι
αποφάσεις που πάρθηκαν μπάζουν νερά.
Πλέον,
όμως, τα προβλήματα είναι τέτοια που για να τα
καταφέρει πρέπει να πάρει μεγάλες και δύσκολες
αποφάσεις. Εύλογα, κάποιος διερωτάται αν πρώτο
υπάρχει θέληση για κάτι τέτοιο και δεύτερο αν
υπάρχουν όντως λύσεις που να καλύπτουν τις
ανησυχίες και τις ανάγκες ενός τόσο
κατακερματισμένου σκηνικού, όπως είναι η ΕΕ, μια
οικονομική αλλά όχι πολιτική ένωση.
Οι
Ευρωπαίοι ελάχιστα νοιάζονται για το ποιος θα
είναι ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν ή του
Ευρωκοινοβουλίου. Αυτό που ζητούν είναι
απαντήσεις στα προβλήματα που
αντιμετωπίζουν. Που θα βρουν φθηνή στέγη, αν θα
έχουν δουλειά αύριο, αν θα μπορούν να
κυκλοφορούν ασφαλείς στις γειτονιές τους.
Ξένια
Τούρκη (Φιλελεύθερος της Κύπρου) |
