|
Σε
κάποια επίσκεψή του στο Los Angeles, συναντήθηκε
με έναν τραπεζίτη στον τελευταίο όροφο ενός
ουρανοξύστη. Ο Αμερικανός ενημέρωσε τον Γιάννη
ότι: «βρισκόμαστε στο υψηλότερο κτίριο του Los
Angeles, το οποίο κατασκευάστηκε για να αντέχει
σε σεισμό 9,5 Richter»! Τότε, ο Γιάννης εύλογα
ρώτησε: «Τι θα γίνει αν συμβεί σεισμός
μεγαλύτερος από 9,5 Richter;».
Η
απάντηση ήταν ειλικρινής, αλλά μακάβρια: «Τότε,
θα έχουμε το μακρύτερο κτίριο του Los Angeles»!
Η ιστορία είναι χαρακτηριστική. Το Los Angeles
βρίσκεται πάνω στο ρήγμα San Andreas και οι
επιστήμονες περιμένουν κάποιον μεγάλο σεισμό.
Κανένας δεν γνωρίζει το μέγεθός του και πότε θα
συμβεί. Εξακολουθούν όμως να ζουν φυσιολογικά
και έχουν προνοήσει να κτίζουν αντισεισμικά
κτίρια που να αντέχουν κάποιο μέγεθος σεισμού.
Εχουν εκτιμήσει ότι τα 9,5 Richter αποτελούν ένα
πιθανό ανώτατο όριο. Δεν μπορούν να
αντιμετωπίσουν σημαντικά διαφορετικές
καταστάσεις, γιατί το κόστος κατασκευής θα ήταν
απαγορευτικό.
Ελάτε
τώρα να δούμε με νηφαλιότητα τι έγινε. Το
διάγραμμα προέρχεται από το Εθνικό Αστεροσκοπείο
και συγκρίνει τη βροχόπτωση σε διάφορες περιοχές
μεταξύ του «Ιανού» και του «Daniel». Στη Ζαγορά
έριξε 23 φορές περισσότερο νερό από ό,τι στον
«Ιανό». Θυμίζω ότι ο «Ιανός» ήταν επίσης
καταστροφικός με πλημμύρες στην περιοχή. Στον
Βόλο 11 φορές περισσότερο και στην Πορταριά 10
φορές περισσότερο νερό. Οποιος ισχυρίζεται ότι
με την εμπειρία του «Ιανού» έπρεπε να
σχεδιάσουμε αντιπλημμυρικά έργα που να αντέχουν
τα μεγέθη του «Daniel», λυπάμαι που θα το πω
άκομψα, αλλά δεν ξέρει τι του γίνεται.
Για να
γίνω πιο πρακτικός. Αν πήγαινε κάποιος υπουργός
στον πρωθυπουργό, αμέσως μετά τον «Ιανό» και του
έλεγε: «Πρέπει
να
βρούμε χρήματα για να κάνουμε αντιπλημμυρικά
έργα στην περιοχή, τα οποία να αντέχουν 10πλάσιο
έως 20πλάσιο όγκο νερού», είμαι βέβαιος, ότι
οποιοσδήποτε λογικός πρωθυπουργός
θα του
ζητούσε την παραίτησή του και παράλληλα θα
φώναζε και τους τύπους με την άσπρη μπλούζα για
τα περαιτέρω. Ο «Ιανός» ήταν από μόνος του
θεομηνία. Το να υποθέτεις ότι μέσα σε 3 χρόνια
θα έχεις μια 20πλάσια σε μέγεθος θεομηνία και να
προετοιμάζεσαι γι’ αυτήν είναι ουτοπία και δεν
στέκει σε καμία λογική.
Ενα άλλο
στοιχείο που καταδεικνύει το μέγεθος της
θεομηνίας είναι το γεγονός ότι στην περιοχή μέσα
σε μερικές μέρες έπεσαν 800 τόνοι νερού ανά
στρέμμα. Σύμφωνα με τα δεδομένα που υπάρχουν,
αυτό δεν έχει συμβεί σε κανένα μέρος του κόσμου
εδώ και πολλά χρόνια. Κάτι ακόμη. Στην περιοχή
έπεσε μέσα σε ελάχιστες μέρες τόσο νερό όσο
πέφτει στη Γερμανία σε έναν χρόνο. Μόνο η
συγκριτική στατιστική μπορεί να σας δώσει την
πραγματική εικόνα. Η Γερμανία έχει μέγεθος
357.592 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ συνολικά η
Θεσσαλία και η Μαγνησία 16.404 τ.χ.! Δηλαδή, η
Γερμανία είναι 22,8 φορές μεγαλύτερη και μιλάμε
για 365 μέρες αντί για 3 μέρες!
Στην
περιοχή, μέσα σε μερικές μέρες έπεσαν 800 τόνοι
νερού ανά στρέμμα. Επεσε μέσα σε ελάχιστες μέρες
τόσο νερό όσο πέφτει στη Γερμανία σε έναν χρόνο.
Είμαι
βέβαιος ότι κάποιοι θα λένε ότι μπροστά στην
ανεκτίμητη ανθρώπινη ζωή, τα χρήματα δεν έχουν
καμιά σημασία. Σύμφωνοι. Πόσοι σκοτώνονται
καθημερινά σε αυτοκινητικά δυστυχήματα; Πάρα
πολλοί. Κανένας όμως δεν εισηγήθηκε να
κυκλοφορούμε με τεθωρακισμένα οχήματα ώστε να
περιορίσουμε τους θανάτους. Γιατί; Μα γιατί
είναι ασύμφορο οικονομικά και έτσι αποδεχόμαστε
τον καθημερινό κίνδυνο του δυστυχήματος. Μπορεί
να ακούγομαι κυνικός, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η
πραγματικότητα. Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω
κανέναν, αλλά μόνο να βάλω στην εικόνα αυτό που
επιχειρηματικά λέμε «Sanity check».
Ακούστηκαν πολλά για τα έργα που δεν έγιναν. Ο
έγκριτος δημοσιογράφος και συνεργάτης της «Κ»
για πολλά χρόνια, Σεραφείμ Κωνσταντινίδης, στην
«Κ» της 9.9.2023 σε κείμενο που τιτλοφορείται
«Γιατί ξαναβλέπουμε τις ίδιες καταστροφές»,
γράφει μεταξύ άλλων: «[…] Το… “πρόβλημα” είναι
μια γέφυρα στη Θεσσαλία. Είχε καταστραφεί το
2000, αποκαταστάθηκε με τις σχετικές διαδικασίες
και διαγωνισμούς, εγκαινιάσθηκε πρόσφατα με
όλους τους παράγοντες χαρούμενους, αλλά χθες
καταστράφηκε πάλι. Τι φταίει; Πριν από τρία
χρόνια τα μέτρα που υλοποιήθηκαν κάλυψαν ευρύ
πεδίο αναγκών. Εργα αντιπλημμυρικής θωράκισης
και προστασίας ύψους 85 εκατ. ευρώ. Εργα
αντιπλημμυρικής θωράκισης και προστασίας με την
επέκταση κατά 250.000.000 ευρώ του αρχικού
σχεδίου για αντιπλημμυρικά έργα. Αποκατάσταση
υποδομών, δικτύων και αντιπλημμυρικών έργων 300
εκατ. ευρώ. […]». Με απλά λόγια. Και έργα έγιναν
και νέα γέφυρα έγινε με σύγχρονες τεχνικές, αλλά
μπροστά στη θεομηνία δεν άντεξαν και ούτε θα
μπορούσαν να αντέξουν. Αυτή είναι η πικρή
αλήθεια. Δεν το λέω εγώ, αλλά ο καθηγητής
Γεωλογίας κ. Λέκκας: «150.000.000 κυβικά μέτρα
νερού: κανένα τεχνικό έργο δεν θα άντεχε»!
Πάμε
στην τηλεοπτική κάλυψη. Επαγγελματικά διετέλεσα
πρόεδρος της AGB (προκάτοχος της Nielsen), που
μετράει την τηλεθέαση και έτσι έχω κάποια γνώση
σχετικά με τον αγώνα των καναλιών, αλλά και των
δημοσιογράφων για τηλεθέαση. Αυτό όμως που έγινε
με τις πλημμύρες αλλά και με τις φωτιές είναι
απαράδεκτο. Σε οποιαδήποτε καταστροφή, αυτός ή
αυτοί που χάνουν τις περιουσίες τους και βλέπουν
τους κόπους μιας ζωής πηγαίνουν χαμένοι, είναι
εύλογα αγανακτισμένοι και απόλυτα
δικαιολογημένοι να κατηγορούν τους πάντες και τα
πάντα. Ποιο, λοιπόν, είναι το νόημα να βγάζεις
συνεχώς στον αέρα αγανακτισμένους, που
επαναλαμβάνουν στερεότυπα τα ίδια και τα ίδια;
Αλλά και
στα ρεπορτάζ η κάλυψη ήταν απαράδεκτη. Κάθε
εικόνα έπρεπε να έχει χρονοσήμανση (ημέρα και
ώρα) και το ακριβές στίγμα (από το Google Maps),
ώστε ο τηλεθεατής να έχει σαφή αντίληψη για τι
και πού είναι αυτό που βλέπει. Ασε που οι
περιγραφές διαγωνίζονται στη δραματοποίηση και
στην υπερβολή. Βλέπεις 50 εκατοστά νερό και τον
ρεπόρτερ να περιγράφει τον κίνδυνο πνιγμού.
Καταλαβαίνω την καταστροφή των ισογείων και των
υπογείων, αλλά παρά τη θεομηνία και τις
ασύλληπτες ποσότητες νερού, ο κίνδυνος πνιγμού
δεν ήταν σημαντικός. Μετά, έχουμε και τη
μελλοντολογία, η οποία συνοψίζεται με την
επανάληψη:
«Τι θα
γίνει αν συμβεί…». Εκεί συμπληρώνετε ό,τι
θέλετε, από το να φουσκώσει ο Πηνειός ή να
σπάσει το φράγμα τάδε ή αν νυχτώσει, ή… Αυτή δεν
είναι ενημερωτική εκπομπή, αλλά ανάλυση «What
if…».
Και
αισίως φτάνουμε στο κρίσιμο ζήτημα: «πού είναι
το κράτος;». Απολύτως δικαιολογημένη η
κατακραυγή από τους νομοταγείς πολίτες, που
περιμένουν τη συνδρομή του κράτους σε δύσκολες
στιγμές. Εξάλλου αυτός είναι ο πρωταρχικός ρόλος
του κράτους και ακριβώς για τον λόγο αυτό
αποδεχόμαστε να πληρώνουμε φόρους, ώστε να
έχουμε δωρεάν παιδεία, υγεία, ασφάλεια και
συνδρομή στις δυσκολίες. Τι γίνεται όμως με
αυτούς που συνειδητά δεν πληρώνουν αυτά που τους
αναλογούν και εντούτοις απαιτούν να έχουν την
ίδια αντιμετώπιση με τους νομοταγείς; Θυμηθείτε
τι έγινε με την πανδημία. Ο Αδωνις Γεωργιάδης
έδινε αποζημιώσεις σε κλειστά εστιατόρια ανάλογα
με τον τζίρο που είχαν δηλώσει τον προηγούμενο
χρόνο. Εκεί λοιπόν αποκαλύφθηκαν πολλά και πολύ
σωστά δεν αποζημιώθηκαν οι φοροφυγάδες.
Είναι
εύλογο και δίκαιο οι αποζημιώσεις να βασίζονται
σε στοιχεία που διαθέτει το κράτος και όχι σε
στοιχεία που θα δώσουν εκ των υστέρων οι
πληγέντες. Αν αυτά υπολείπονται, δεν τους φταίει
κανένας άλλος. Βλέπετε, ο σοφός λαός το λέει
ξεκάθαρα: «Αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αλλά
αγαπάει και τον νοικοκύρη».
Και εκεί
που το κράτος μπορεί να μην ήταν αρκετό, φάνηκε
η αυταπάρνηση των εθελοντών, οι οποίοι
πραγματικά συνέβαλαν καθοριστικά στη διάσωση
πολλών συνανθρώπων μας. Η συμβολή του στρατού
μας ήταν καθοριστική και πολύτιμη. Σε αντίθεση,
χάθηκαν όλες αυτές οι περίφημες ΜΚΟ, που
νοιάζονται και θυσιάζονται για «τον άνθρωπο»,
αρκεί ο «άνθρωπος» να είναι το εργαλείο της
κονόμας. Στην περίπτωση των πλημμυρών δεν
υπάρχει κονόμα κι έτσι αποφεύγουν την
απασχόληση. Για άλλη μια φορά πέσαν οι μάσκες
του ψεύτικου ανθρωπισμού.
Θέλω να
κλείσω εκφράζοντας την ειλικρινή συμπαράστασή
μου στους πληγέντες. Κατανοώ την αγωνία τους και
την αγανάκτησή τους. Δεν προσπαθώ να απαλλάξω
την κυβέρνηση από τις ευθύνες της, αλλά επιδιώκω
να παρουσιάσω μια διαφορετική εικόνα από αυτή
που είδαμε στα κανάλια. Μόνο η σωστή γνώση των
γεγονότων μάς βοηθά.
Τελικά,
όλα τα θέματα είναι πολιτικά. Την απόλυτη γκάφα
των ημερών έκανε ο κραταιός Νικόλαος του ΠΑΣΟΚ,
ο οποίος δήλωσε τα εξής απίθανα: «Οι συνεχείς
βιβλικές καταστροφές αποδεικνύουν ότι η
κυβέρνηση έχει αποτύχει να προσαρμόσει το κράτος
σε αυτές τις νέες συνθήκες».
Δεν
βρήκα στη Βίβλο κανένα κράτος που να γλίτωσε από
βιβλικές καταστροφές. Η απόλυτη αντίφαση.
Χαρακτηρίζοντας την πλημμύρα «βιβλική», απάλλαξε
την κυβέρνηση από τυχόν ευθύνες της. Αυτός ο
κραταιός φιλοδοξεί να μας σώσει! Από ποιον;
ΥΓ. 1
Από στοιχεία των ασφαλιστικών εταιρειών, μόνο το
15% των σπιτιών στην Ελλάδα είναι ασφαλισμένα
για φυσικές καταστροφές και αυτό γιατί οι
ιδιοκτήτες ήταν υποχρεωμένοι να τα ασφαλίσουν
λόγω δανεισμού.
ΥΓ. 2
Φαίνεται όμως ότι το ίδιο συμβαίνει και με τα
αυτοκίνητα που καταστράφηκαν. Μόλις 10% είναι
ασφαλισμένα για φυσικές καταστροφές (Γιάννης
Χατζηθεοδοσίου – πρόεδρος Επαγγελματικού
Επιμελητηρίου Αθηνών). Το ανέδειξε κανένας αυτό
το θέμα; Μήπως φταίμε κι εμείς, που τα
περιμένουμε όλα από το κράτος;
* O κ.
Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
** Το
άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στην Καθημερινή της
Κυριακής. |
