|
Σε ένα
απόρρητο τηλεγράφημα του πρόξενου της Ελλάδας
στην Κύπρο, Γεώργιου Χριστόπουλου, τον Ιούνιο
του 1959, για τη συνομιλία του με το σερ Χιου
Φουτ για πρακτικά ζητήματα που άπτονταν τη
μεταβίβαση της κυριαρχίας από τη βρετανική
αποικιοκρατική δύναμη στο νέο κράτος, τέθηκε ένα
σοβαρό ζήτημα. Ο Έλληνας διπλωμάτης είπε στον
Βρετανό συνομιλητή του ότι από τουρκικής πλευράς
ασκούνται απαράδεκτοι μέθοδοι και ότι «οι
Τούρκοι απροκαλύπτως προπαγανδίζουν υπέρ της
πλήρους αυτών απομονώσεως και διακοπής πάσης
οικονομικής συνεργασίας και κοινωνικής ακόμη
επαφής με τους Έλληνες».
Επίσης,
σε τουρκικό σχέδιο, ημερομηνίας 14 Σεπτεμβρίου
1963, το οποίο φέρει την υπογραφή του
αντιπροέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δρ. Φαζίλ
Κουτσιούκ και του προέδρου της Τουρκικής
Κοινοτικής Συνέλευσης Ραούφ Ντενκτάς,
προαναγγέλλεται η ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Το
έγγραφο αυτό, σημειώνει πως «όταν αρχίση ο
αγώνας, η τουρκική κοινότης η οποία είναι
διασπαρμένη εις όλην την νήσον, να μαζευθή εις
μιαν ζώνην διά της βίας και να είναι υποχρεωμένη
όπως κρατήση εκείνην την ζώνην, αυτό θα εξαρτηθή
από το στρατηγικόν σχέδιον το οποίον θα
ετοιμάσουν οι ειδικοί». (Αρχείο Υπουργείου
Εξωτερικών, διατηρήθηκε η γραφή της μετάφρασης).
Στις 13
Φεβρουαρίου του 1975, ο Ραούφ Ντενκτάς,
ανακοίνωσε την ανακήρυξη «Τουρκικού Ομόσπονδου
Κράτους της Κύπρου». Ο κατοχικός
ηγέτης επικαλέσθηκε τότε, την οικονομική
ασφυξία της «Βόρειας Κύπρου» και το αμερικανικό
εμπάργκο που είχε επιβληθεί στην Τουρκία από το
Κογκρέσο λόγω της χρήσης αμερικανικού εξοπλισμού
κατά την διάρκεια της εισβολής στην Κύπρο.
Το
επόμενο βήμα ήταν η 15η Νοεμβρίου 1983 όταν
σχεδιάσθηκε και υλοποιήθηκε η ανακήρυξη του
ψευδοκράτους, το οποίο αναγνωρίσθηκε για μερικές
ώρες από το Μπάγκλαντες, που ανακάλεσε την
απόφασή του μετά από παρέμβαση των Αμερικανών.
Έκτοτε το… αναγνωρίζει μόνο η Τουρκία, η
κατοχική δύναμη.
Η κίνηση
εκείνη, της ανακήρυξης
του ψευδοκράτους, σηματοδότησε μια αργή αλλά
σταθερή στροφή προς την βαθμηδόν αναγνώριση των
τετελεσμένων της εισβολής και συνεχιζόμενης
κατοχής. Προς αυτή την κατεύθυνση βοηθούσε η
ατζέντα και των κατά καιρούς διαπραγματεύσεων
αλλά και οι ιδέες που κατέθεταν οι εν δυνάμει
μεσολαβητές. Σε ένα ξεχασμένο πρόβλημα εισβολής
και συνεχιζόμενης κατοχής, το θέμα συζήτησης
ήταν η κυριαρχία που θα… διαμοιραζόταν. Το
ψευδοκράτος, που ανακηρύχθηκε το 1983 και το
οποίο καταδικάσθηκε διά ψηφίσματος από το
Συμβούλιο Ασφαλείας, απέκτησε «δομές» και
«θεσμούς» με τους οποίους συζητούν τα Ηνωμένα
Έθνη και οι διάφοροι τρίτοι. Αυτό γίνεται σε
κάποιο βαθμό κι όταν συζητούν κάποιες εκ
των Τεχνικών Επιτροπών, ειδικά όταν αυτό γίνεται
σε περίοδο κατά την οποία δεν υπάρχει διαδικασία
διαπραγματεύσεων.
Είναι
πρόδηλο ότι η κατοχική Τουρκία οδηγεί τις
συζητήσεις, αξιοποιώντας ως όχημα την
αποσχιστική οντότητα, σε μια συμφωνία δυο
κρατών, την οποία βεβαίως η ελληνική πλευρά δεν
μπορεί να αποδεχθεί. Μόνο εάν έχει
τάσεις αυτοχειρίας μπορεί να αποδεχθεί μια
τέτοια λύση.
Είναι
σαφές πως παρακολουθούμε μια συστηματική
προσπάθεια από τουρκικής πλευράς για κατάργηση
της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Κυπριακή
Δημοκρατία είναι για την κατοχική
Τουρκία «εκλιπούσα». Αυτό που μπορεί να δεχθεί η
Άγκυρα είναι η εξίσωση «δυο οντοτήτων», μέσα από
την λειτουργία «πλάι-πλάι» της Κυπριακής
Δημοκρατίας και της «ΤΔΒΚ».
Εάν τη
σημερινή μέρα πρέπει να αναφερθεί κάτι, είναι
πως ουδέποτε μια συμφωνία μπορεί να περιλαμβάνει
την «ΤΔΒΚ». Και ουδέποτε μια συμφωνία θα
υποβαθμίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ή θα την
εξισώνει με την αποσχιστική οντότητα. Όσοι το
σκέφτονται πρέπει να το ξεχάσουν.
Κώστας
Βενιζέλος (philenews.com) |
