|
Αν οι
φωτογραφίες θυμίζουν σκηνές από ταινίες
επιστημονικής φαντασίας, η πνιγηρή ατμόσφαιρα
στην Ουάσιγκτον, όπου επίσης έφτασε το νέφος,
ξύπνησε τα πολιτικά αντανακλαστικά των δύο
κομμάτων στο θολά διακρινόμενο Κογκρέσο. Οι
Δημοκρατικοί έσπευσαν να συνδέσουν τις ιστορικές
πυρκαγιές με την κλιματική αλλαγή, και ο Λευκός
Οίκος έστειλε 600 Αμερικανούς πυροσβέστες στη
γειτονική χώρα. Κάποιοι νομοθέτες άδραξαν την
ευκαιρία ώστε να ζητήσουν ριζοσπαστικότερα μέτρα
για τη μείωση των εκπομπών αερίων.
Οι
Ρεπουμπλικανοί όμως απέφυγαν κάθε αναφορά στην
κλιματική αλλαγή ως παράγοντα που εντείνει τη
σφοδρότητα των πυρκαγιών, ενώ κάποιοι
κατηγόρησαν τον Καναδά για ανεπαρκή πολιτική
κατάσβεσης και ζήτησαν μέτρα για την καλύτερη
αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών.
Αυτό,
βέβαια, είναι μία κουβέντα. Με 895 εκατ.
εκτάρια, ο Καναδάς έχει μεγαλύτερη επιφάνεια
δασών από σχεδόν κάθε άλλη χώρα στον κόσμο, και
η ευρεία γεωγραφική τους κατανομή στα βορειότερα
και πλέον απομονωμένα σημεία της χώρας καθιστούν
δύσκολη την κατάσβεση των πυρκαγιών. Από τον
συνδυασμό των υψηλών θερμοκρασιών του τελευταίου
μήνα με τη χαμηλή φετινή χιονόπτωση, που είχε
αποτέλεσμα να στεγνώσει γρήγορα το έδαφος, έχουν
ήδη καεί 12 εκατ. εκτάρια σε 2.300 πυρκαγιές,
περισσότερα από κάθε άλλη χρονιά πλην τριών. Και
το καλοκαίρι δεν έχει καν αρχίσει.
Το
γεγονός ότι το φαινόμενο ήταν πρωτόγνωρο δεν
σημαίνει ότι δεν θα επαναληφθεί. Αν κάτι
δείχνουν οι ιστορικές φωτιές στον Καναδά και η
εξάπλωση του καπνού τους στις ΗΠΑ, είναι ότι δεν
υπάρχει καταφύγιο από την κλιματική αλλαγή.
Μάλιστα, επιστήμονες όπως ο Βέρνερ Κουρτς της
Υπηρεσίας Εθνικών Πόρων του Καναδά απορρίπτουν
τη λογική ότι αυτό είναι το νέο φυσιολογικό:
Οπως προειδοποιεί, «δεν υπάρχει νέο φυσιολογικό.
Το μόνο φυσιολογικό τώρα, είναι ότι με την
κλιματική αλλαγή η κατάσταση θα γίνεται όλο και
χειρότερη».
Η
κατανόηση ότι τα σύνορα δεν προστατεύουν από τις
συνέπειες των φυσικών φαινομένων θα μπορούσε να
δημιουργήσει τις συνθήκες για μεγαλύτερη διεθνή
συνεργασία – κάτι για το οποίο ήδη πιέζει το
Κογκρέσο. Και οι πολιτικές ισορροπίες επίσης
μπορεί να αλλάξουν. Οπως το έθεσε ένας
Αμερικανός επιστήμονας στην Washington Post, «οι
άνθρωποι τείνουν να αντιδρούν σε πράγματα που
μπορούν να δουν». Το ίδιο συνέβη τη δεκαετία του
’60, θύμισε, όταν η βιομηχανική ρύπανση είχε
φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ και η νομοθεσία για τον
καθαρό αέρα πέρασε με διακομματική στήριξη…
* Η κ.
Κατερίνα Σώκου είναι Nonresident Senior Fellow
στο Atlantic Council και ερευνήτρια Εξωτερικού
στο ΕΛΙΑΜΕΠ, Εδρα Θεοδώρου Κουλουμπή για τις
Ελληνοαμερικανικές Σχέσεις.
Πρώτη
δημοσίευση στην Καθημερινή |
