Το
έχουμε δει να συμβαίνει αμέτρητες φορές. Το
γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα με τον
Γκέρχαρντ Σρέντερ το 2002 έδειχνε χαμένο από
χέρι. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές έβρεξε
καταρρακτωδώς και ο τότε Γερμανός καγκελάριος
κέρδισε επειδή οι συμπατριώτες του εκτίμησαν το
γεγονός πως έβαλε τις γαλότσες του και έτρεξε
μέσα στις λάσπες να βοηθήσει.
Συμβαίνει και το αντίθετο. Στις πρόσφατες
βουλευτικές στη Γαλλία ο ακροδεξιός Εθνικός
Συναγερμός έφτασε στο σημείο να αγοράσει και
σαμπάνιες από νωρίς για να γιορτάσει τη νίκη που
περίμενε. Οι μπουκάλες μπήκαν γρήγορα στο
ψυγείο, όταν νικητής αναδείχτηκε ο αριστερός
συναγερμός.
Οι
ανατροπές με λίγα λόγια είναι δυνατές, όπως
έμαθε πέρσι το καλοκαίρι ο Ρίσι Σούνακ που
προκήρυξε πρόωρες εκλογές για να ενισχύσει όπως
πίστευε το Συντηρητικό Κόμμα στη Βρετανίζ. Μόνο
που το οδήγησε σε μια από τις μεγαλύτερες ήττες
στην ιστορία του.
Το ίδιο
έπαθε o πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σιγκέρου
Ισίμπα μετά την ιστορική συντριβή του
κυβερνώντος συνασπισμού στις προχθεσινές
βουλευτικές εκλογές. Ένα μήνα μετά που εξελέγη
πρόεδρος του κυβερνώντος Φιλελεύθερου
Δημοκρατικού Κόμματος (LDP), προκήρυξε πρόωρες
εκλογές φιλοδοξώντας να εδραιώσει την εξουσία
του.
Αφελώς
πίστεψε πως οι ψηφοφόροι θα έτρεχαν να τον
ανταμείψουν και να του προσφέρουν απλόχερα μια
τετραετή θητεία, αντί για αυτή που είχε να
διανύσει. Έκανε λάθος και όχι μόνο δεν
εξασφάλισε μεγαλύτερη πλειοψηφία αλλά έχασε και
αυτή που είχε, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά
από το 2009. Η θέση του γίνεται ακόμη πιο
δύσκολη αν ληφθεί υπόψη πως ούτε με τη βοήθεια
του νυν εταίρου του στον κυβερνητικό συνασπισμό
δεν καταφέρνει να πετύχει αυτόν τον στόχο.
Οι
επιλογές που έχει ο Ισίμπα στη διάθεσή του είναι
ελάχιστες. Προς το παρόν δήλωσε ότι δεν θα
παραιτηθεί, δεν είναι σίγουρο, όμως ότι θα
αντέξει. Αν το έκανε πάντως, θα έσπαζε το ρεκόρ
της Λιζ Τρας που άντεξε μόλις 44 μέρες στο
νούμερο 10 της Ντάουνινγκ Στριτ.
Η
προσωπική πορεία όμως αυτών των ηγετών είναι το
λιγότερο. Αποχωρούν, προχωρούν με τη ζωή
τους, αφήνοντας τους υπόλοιπους να παλεύουν με
τα «σκουπίδια» που οι ίδιοι αφήνουν πίσω τους. Ο
Ντέιβιντ Κάμερον μετά το δημοψήφισμα του 2016
πήγε στην οικογένειά του, η Βρετανία ακόμη
παλεύει με τα απόνερα του Brexit. Με ή χωρίς τον
Ισίμπα το LPD θα ψάχνει να βρει εταίρους να
κυβερνήσει είτε να σχηματίσει κυβέρνηση
μειοψηφίας.
Οι
εκλογές είναι ζόρικη υπόθεση. Ευτυχώς γιατί
ακριβώς μπορεί να φέρουν και ανατροπές.
Ξένια
Τούρκη (Φιλελεύθερος της Κύπρου)
|