«Αν η παγκόσμια οικονομία μοιάζει με ναρκοπέδιο, η ελληνική έχει και δικές της προκλήσεις. Ο πόλεμος βρήκε μεγάλο μέρος της οικονομίας πληγωμένο από την πανδημία και από υπερχρέωση, χωρίς τα θεμελιώδη μεγέθη της να είναι εύρωστα».

Αυτό τόνισε κατά την παρουσίαση της έκθεσης του ΙΟΒΕ ο καθηγητής Νίκος Βέττας, ο οποίος πριν από δύο χρόνια συνυπέγραψε την έκθεση Πισσαρίδη για την ελληνική οικονομία, γεμάτος αισιοδοξία. Σήμερα όμως διαπιστώνει ότι όλα πλέον έχουν αλλάξει προς το χειρότερο και ότι τα συστατικά για να ξαναβρεθεί η Ευρώπη και εμείς σε μεγάλη κρίση υπάρχουν. Οπως φαίνεται, όλα πια θα εξαρτηθούν από το πόσο θα διαρκέσει αυτός ο πόλεμος, πότε θα σημάνει το τέλος του.

Τι επισημαίνει λοιπόν;

1. Για δεκαετίες, η οικονομία μας κινήθηκε, με επιτυχίες και αποτυχίες, σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο σταθερότητας και ευρύτερης σύγκλισης των οικονομιών. Το πλαίσιο αυτό πλέον αμφισβητείται, γεγονός που καθιστά επιτακτική στη χώρα μας την ανάγκη εφαρμογής πολιτικών που θα στηρίζουν ισχυρή ανάπτυξη μεσοπρόθεσμα.

2. Εντός του δυτικού κόσμου, το πλήγμα θα είναι μεγαλύτερο στην Ευρώπη από ό,τι στις ΗΠΑ, στοιχείο που θα αλλάξει τις ισορροπίες στα εμπορικά ισοζύγια, τις νομισματικές ισοτιμίες και τον κόσμο.

3. Ο συνδυασμός χαμηλότερων ρυθμών επενδύσεων και μεγέθυνσης με υψηλότερο πληθωρισμό και χαμηλή ορατότητα θα μπορούσε να οδηγήσει σε αναταράξεις στις αγορές κεφαλαίου, γεγονός που θα θέσει λιγότερο ανεπτυγμένες οικονομίες παγκοσμίως σε κίνδυνο.

Θα συμφωνήσουμε ότι σε αυτό το πρωτόγνωρο οικονομικό πεδίο ελλοχεύει από τη μία ο κίνδυνος του εφησυχασμού και από την άλλη του ακραίου φόβου. Κι αυτά μπορεί να είναι τα συστατικά μιας πολιτικής κρίσης καθώς ο πόλεμος, εκτός των άλλων, έχει πυροδοτήσει στη χώρα μας αντιπαραθέσεις, γκρεμίζοντας την εθνική ομοψυχία που χρειάστηκαν δεκαετίες για να χτιστεί και είναι απαραίτητη όσο ποτέ για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη νέα βαθιά κρίση.

Ενα είναι βέβαιο: ότι τυχόν παράταση του πολέμου, ακόμη και χωρίς πιο ακραία σενάρια γενίκευσής του, πέραν της 9ης Μαΐου, που στη συνείδηση όλων έχει εντυπωθεί ως η ημέρα του τέλους, θα αυξήσει το κόστος εκθετικά για όλους, δοκιμάζοντας τις αντοχές όλων των οικονομιών και πολύ περισσότερο των ευρωπαϊκών χωρών.

Τσώλης Ζώης (Το Βήμα)