Χωρίς καμιά σοβινιστική διάθεση, προχωρώ σε κάτι πιο τολμηρό: Στο εργατο-αγροτικό δυναμικό της πατρίδας μου αναγνωρίζω τη θυμοσοφία, που πολλές φορές υπερσκέλιζε τους δαιδάλους των πολύπλοκων και εν μέρει αναποτελεσματικών προσπαθειών του αξιόλογου επιστημονικού δυναμικού της πατρίδας μου, να επιλύσουν σοβαρές υποθέσεις.

Διαλέγω λοιπόν το λαϊκό γνωμικό: «Δυο γάιδαροι τσακώνονται σε ξένον αχυρώνα», που ταιριάζει, κυριολεκτικά «πέφτει γάντι», στο ανεπίλυτο πρόβλημα της Ουκρανίας. Τα αντιμαχόμενα μεγέθη σε όλους μας γνωστά: ΝΑΤΟ και ΗΠΑ από τη μια πλευρά, Ρωσική Ομοσπονδία από την άλλη. Και ας μη με παρεξηγήσουν όσοι ενοχλούνται από την επιλογή των πεντακάθαρων και υπομονετικών υποζυγίων, που ακούνε στο όνομα γάιδαρος, για τον συσχετισμό των όνων με τις αντιμαχόμενες μεγάλες δυνάμεις. Διότι ας μη ξεχνάμε ότι οι Αισώπειοι μύθοι έχουν ως συμβολικούς πρωταγωνιστές τετράποδα και άλλα όντα της υπέροχης Φύσης. Και ας μη υποτιμάμε και τους βάρδους του λαϊκο-ρεμπέτικου τραγουδιού με τον ανεπανάληπτο μουσικό μύθο της «καβουρίνας» ή της άπιστης μυλωνούς Μπιρμπίλως που είναι ύμνος και ταυτόχρονα θρήνος στις συζυγικές απιστίες…

Το εξιλαστήριο θύμα

Ας αφήσουμε όμως τα ευτράπελα, και ας εγκύψουμε στα σοβαρά: Ευρισκόμενοι λοιπόν στα πρόθυρα ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου και αφού στο μεταξύ η Ουκρανία, το εξιλαστήριο θύμα της ρωσο-ουκρανικής και αμερικανο-ρωσικής αναμέτρησης, καλείται εκ των πραγμάτων να ακολουθήσει το δικό της στρατόπεδο της ουδετερότητας, τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα, με σχεδιαζόμενες υποχωρήσεις ίσως ετοιμάζονται να «καθίσουν στα αυγά τους».

Όμως οι μόνοι χαμένοι σε όλην αυτή τη μέθη των αιματηρών αναμετρήσεων είναι:

– Η ίδια η Ουκρανία που κυριολεκτικά έγινε ρημαδιό.

– Οι χώρες της ΕΕ και οι ΗΠΑ, οι οποίες με μεγάλη καθυστέρηση το αντιλήφθηκαν, ότι ο φαύλος κύκλος των οικονομικών κυρώσεων με τα θερμοπολεμικά αντίποινα ήδη έχουν οδηγήσει τον μισό πλανήτη σε τεράστια και ολέθρια αδιέξοδα. Η απομόνωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας σχεδόν μηδένισε την τροφοδοσία της «ελεύθερης Δύσης» με πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Έτσι, οι «τιμωροί» της προμηθεύτριας  των ενεργειακών πόρων Ρωσίας έγιναν ικέτες του ανεκδιήγητου βενεζουελάνου Μαδούρο και του ιεροκρατικού Ιράν. Και το  κωμικοτραγικότερο: Ο μάλλον πολιτικά αστάθμητος Μπάιντεν, κατά το «πενία τέχνας κατεργάζεται», που αποδίδονται στον Θεόφραστο, σχεδιάζει να καλύψει τα ενεργειακά κενά με … μπουκάλες υγραερίου χωρίς να παραλείπει να διακοσμήσει την απερίγραπτη τούρτα της απερισκεψίας με ένα άγουρο κερασάκι ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. (Δηλαδή ζήσε Μάη να φας τριφύλλι)…

Και αυτό το πανέμορφο ορφανό που λέγεται Ουκρανία πώς θα νεκραναστηθεί; Θα αναλάβουν οι «Μεγάλες Δυνάμεις» να το αποκαταστήσουν, μια και αυτές είναι που το οδήγησαν στην καταστροφή; Εάν το ερώτημα αυτό τίθεται στον γράφονται η απάντηση, χωρίς ντροπαλές υποχωρήσεις είναι:

Αλληλεγγύως και απεριορίστως την ευθύνη αυτής της αποκατάστασης φέρουν οι ΗΠΑ και η Ρωσική Ομοσπονδία.

Όχι στα δακρύβρεχτα σόου…

Κανένας μα κανένας, μηδέ του γράφοντος εξαιρουμένου, δεν φέρνουμε αντίρρηση να επικοινωνήσει με ένα μήνυμά του προς το ελληνικό κοινοβούλιο ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι. Αλλά χωρίς τις παρωδίες των μέχρι σήμερα μηνυμάτων του μέσα από γιγαντοοθόνες προς την ΕΕ, τις ΗΠΑ και σε μεμονωμένες χώρες.

Ο Ζελένσκι ας αρκεσθεί στην πρωτοφανή ανθρωπιστική αλληλεγγύη από αμέτρητες χώρες. Αλλά χωρίς υπαινιγμούς ανοιχτές προκλήσεις για εξαφάνιση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, διότι έτσι ρίχνει διαρκώς λάδι στη φωτιά! Ο ίδιος ας αποφύγει τις … πατρικές παραινέσεις προς τις άλλες χώρες να τον συνδράμουν στρατιωτικά, κατά της Ρωσίας, την Ουκρανία, ή με απευθείας πρόσκληση προς το ΝΑΤΟ για να θανατώσει τον Πούτιν, διότι έτσι θα ισοπεδωθεί με την καταστροφική μανία του Πούτιν και το ίδιο το Κίεβο!

Τέλος, ο κύριος Ζελένσκι ας φροντίσει στην επικείμενη εμφάνισή του δια της γιγαντοοθόνης στο εθνικό μας κοινοβούλιο ν’ αλλάξει αυτό το μπεμπεκίστικο μπλουζάκι με μια ευπρεπέστερη ένδυση. Κάτι είναι κι αυτό, διότι όπως το πάει, σε λίγο θα εμφανιστεί και με πυζάμες.

Υ.Γ. Διαβάζω πάντα με ιδιαίτερη προσοχή την τεκμηριωμένη αρθρογραφία του αγαπητού καθηγητή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κυρίου Γρηγόρη Καλφέλη. Θα μου επιτρέψει μια διαφωνία. Δεν συμφωνώ, ότι η αναφορά στα εγκλήματα πολέμου κατά του Ιράκ, Σερβίας κ.α. από το ΝΑΤΟ δεν υπόκεινται σε συμψηφισμό με την εγκληματική εισβολή στην Ουκρανία. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση μιλάμε για σοβαρά εγκλήματα πολέμου που δεν υπόκεινται σε παραγραφή. Με την έννοια αυτή, τόσο οι εγκληματίες κατά του Ιράκ, της Σερβίας, της Λιβύης, όσο και κατά της Ουκρανίας, είναι διαρκώς υπόδικοι ενώπιον των Διεθνών Δικαστηρίων.

Αλήθεια, πόσοι από όλους αυτούς έχουν οδηγηθεί σήμερα στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο;

Πέτρος Μακρής (in.gr)