Σενάρια επί σεναρίων κυκλοφορούν τις ημέρες αυτές για το πως θα τελειώσει όχι μόνον ο πόλεμος που εξαπέλυσε ο αυταρχικά ακραίος Βλαντίμιρ Πούτιν, αλλά και για το ποιο θα είναι το τέλος και του ιδίου, καθώς μάλιστα έχει ακόμη ακουστεί και η άποψη ότι δεν αποκλείεται να ανατραπεί από τους περιώνυμους ολιγάρχες, τους οποίους είχε καλέσει πριν από μία εβδομάδα στο Κρεμλίνο για να ζητήσει τη στήριξή τους, προφανώς ανησυχώντας για το αν εξακολουθεί να την έχει. Και τούτο διότι, καθώς φαίνεται, οι σκληρές κυρώσεις που αποφάσισαν, για πρώτη φορά επιτέλους, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, τους πλήττουν καίρια και αντιλαμβάνονται ότι τα προνόμια που απολάμβαναν στις δυτικές χώρες παύουν να ισχύουν. Παραμένει όμως το ερώτημα αν και πώς θα μπορέσουν να προχωρήσουν σε μια τέτοια ενέργεια.

Εκεί όμως που δεν υπάρχει ερώτημα είναι για τη στάση που αποφάσισαν να κρατήσουν οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί. Εστω και αν χρειάστηκε ένα ολόκληρος πόλεμος για να τους αναγκάσει να άρουν τις επιμέρους επιφυλάξεις τους, που για τόσα χρόνια υπήρξαν η αφορμή μιας συνεχούς εσωτερικής διχόνοιας. Τώρα όλοι ενωμένοι όχι μόνον υποστηρίζουν τις αυστηρότερες δυνατές κυρώσεις σε συνεργασία με τους Αμερικανούς, αλλά και στέλνουν στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία. Και σε όλα αυτά πρωτοστατεί τώρα η Γερμανία, που από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υπό το βάρος του ναζιστικού της παρελθόντος, απείχε από κάθε στρατιωτική εμπλοκή και συζήτηση για την κρίσιμη πτυχή της αμυντικής διάστασης της Ευρώπης. Ετσι τώρα ανοίγει ο δρόμος να εξετασθεί το κρίσιμο αυτό ζήτημα και δεν είναι τυχαίο ότι ο Εμανουέλ Μακρόν, που η χώρα του ασκεί την προεδρία της ΕΕ, κάλεσε τους ευρωπαίους ηγέτες να συζητήσουν για όλα αυτά σε μια Σύνοδο Κορυφής στις 10 Μαρτίου.

Θλιβερή όμως εξαίρεση σε αυτό το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται αποτελεί η Τουρκία, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά ότι γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις συμμαχικές της υποχρεώσεις, στο όνομα της εξυπηρέτησης των στενών εθνικών της συμφερόντων. Το αποδέχθηκε ανοιχτά ο ίδιος ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας επισημαίνοντας ότι δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε κυρώσεις επειδή «από τη Ρωσία προμηθευόμαστε αέριο, έχουμε τουριστικά έσοδα, καθώς και εμπορικές σχέσεις και συνεργασία στον αγροτικό τομέα». Χωρίς όμως να αναφερθεί στην προμήθεια των S-400 και στον πυρηνικό σταθμό Ακουγιού, τον οποίο κατασκευάζει η Ρωσία. Ας τα βλέπουν λοιπόν αυτά οι αμερικανοί φίλοι μας που συνεχίζουν να κάνουν τα στραβά μάτια και για τις υπόλοιπες εκτός Διεθνούς Δικαίου ενέργειες της αποδεδειγμένα αναξιόπιστης Τουρκίας, στο όνομα της περιώνυμης γεωστρατηγικής θέσης που κατέχει και την οποία εκμεταλλεύεται προς ίδιον όφελος.

Γιάννης Καρτάλης (in.gr)