Εκεί τη γνώρισα. Αρχισα να την ακολουθώ. Eγινα και εγώ µάρτυρας της καθηµερινής ζωής της. Τη «συνόδευσα» στα µαγαζιά όπου αγοράζει τα βίντατζ ρούχα της, «γνώρισα» τον σύζυγό της, τους τελευταίους µήνες παρακολούθησα και την εγκυµοσύνη της, καθώς ανέβαζε όλες τις επισκέψεις της στον γυναικολόγο. Κάποια στιγµή γέννησε. Επιµένοντας να κοινοποιεί τα εν οίκω… εν δήµω, ζήτησε από τους διαδικτυακούς φίλους της να προτείνουν ονόµατα για το µωρό.

Την ηµέρα που ανακοίνωσε πως τελικά το παιδί θα το βαφτίσουν «Midnight», δηλαδή «Μεσάνυχτα», δέχθηκε εκατοντάδες µηνύµατα που την κορόιδευαν και που την κατηγορούσαν πως χρησιµοποιεί το βρέφος για να κάνει καριέρα στα social media. Αντεπιτέθηκε µε ακόµα περισσότερα βίντεο, όπου µε υγρό βλέµµα και σέξι, ελαφρώς βραχνή (α λα Μέριλιν) φωνή, ζητούσε να σταµατήσει το µπούλινγκ. Εξακολουθώ, τα βράδια που κάθοµαι στον καναπέ µε το tablet µου (την ώρα της χαλάρωσης και της σαχλαµάρας), να χαζεύω τις αναρτήσεις της.

Παρακολουθώ και τις αναρτήσεις µιας ευκατάστατης Κινέζας και ενός ευκατάστατου Κινέζου που είχαν τέσσερα παιδιά και που προσφάτως απέκτησαν πέµπτο. Και αυτοί γέννησαν σχεδόν σε live διαδικτυακή µετάδοση, και αυτοί ανεβάζουν λεπτοµέρειες της καθηµερινότητάς τους. Πολλοί θεωρούν απαράδεκτη αυτού του είδους την έκθεση. Καταλαβαίνω γιατί. Είµαι άνθρωπος που, αν και ενηµερώνοµαι από τα social media, δεν ανεβάζω βίντεο από την ούτως ή άλλως αδιάφορη για τους τρίτους καθηµερινότητά µου.

Oµως παρατηρώ πως ορισµένοι, σκηνοθετώντας τη δική τους αδιάφορη καθηµερινότητα και προβάλλοντάς την επίµονα, τελικά καταφέρνουν να την κάνουν κάτι. Αυτός ο σχεδόν πειραµατικός τρόπος «επικοινωνίας» που ξεκίνησε πριν από µερικά χρόνια σήµερα χτίζει καριέρες. Οι χρήστες των social media αποκτούν χορηγούς, µικρές αλλά και µεγάλες εταιρείες που διαφηµίζουν µέσω αυτών τα προϊόντα τους. Αρχίζουν ακόµα και να πληρώνονται για το θέαµα που παρέχουν.

Οποιος παρακολουθεί τι συµβαίνει καθηµερινά στο Διαδίκτυο εύκολα καταλαβαίνει πως, τώρα πια, όλα είναι εικόνα. Η νέα κοινωνία δίνει τα διαπιστευτήριά της µέσω Internet: Μια οικογένεια Τούρκων µε νανισµό, διάφορες τρανσέξουαλ από την Ελλάδα, από την Κύπρο και από άλλες χώρες, ένας άνδρας χωρίς άκρα που βάφεται και ντύνεται µε ακριβά ανδρικά και γυναικεία ρούχα, δύο αδέλφια που κάνουν πλάκες στους γονείς τους, µια εύσωµη Αµερικανίδα που χορεύει µε µικροσκοπικά µαγιό, ένας Ισπανός που λατρεύει την Ελλάδα και χορεύει ελληνικά σκυλάδικα…

Ολους αυτούς τους παρατηρώ καθηµερινά, σαν να βλέπω σίριαλ, θεατής της εποχής που ανατέλλει. Ολα γύρω µου αλλάζουν. Πριν από 30 χρόνια δεν είχα Internet. Πριν από 15 χρόνια δεν είχα tablet. Τώρα ανάβω τα φώτα του σπιτιού µου από µακριά µέσω του τηλεφώνου µου, διαβάζω στην οθόνη του τους υπέρηχους της εγκύου «Μέριλιν» και κατεβάζω applications που µετρούν τον κορεσµό του οξυγόνου στον οργανισµό µου. Stranger things!

Βίδος Κοσμάς (Το Βήμα)