Απομένουν
17 ημέρες έως τον πρώτο γύρο των γαλλικών
προεδρικών εκλογών και ο Εμανουέλ Μακρόν
εμφανίζεται ως το μεγάλο φαβορί. Οι τελευταίες
δημοσκοπήσεις τον δείχνουν νικητή στον πρώτο
γύρο με περίπου 28% των ψήφων, έναντι 18% της
ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, 13% του αριστερού
Ζαν-Λικ Μελανσόν και του έτερου ακροδεξιού Ερίκ
Ζεμούρ, και 11% της υποψήφιας της παραδοσιακής
Δεξιάς, Βαλερί Πεκρές.
Στον δεύτερο γύρο, ο
Μακρόν κερδίζει όλους
τους αντιπάλους του και
επανεκλέγεται με άνεση,
εξασφαλίζοντας 56% των
ψήφων έναντι της Λεπέν
και άνω του 60% έναντι
της Πεκρές, του Μελανσόν
και του Ζεμούρ.
Με δεδομένη την
ιδιαίτερα στενή σχέση
που έχει αναπτυχθεί με
τον Εμανουέλ Μακρόν –μετά
και την υπογραφή της
συμφωνίας αμυντικής
συνεργασίας με ρήτρα
αμοιβαίας συνδρομής και
την προμήθεια γαλλικών
φρεγατών και μαχητικών–
η συνέχιση της παρουσίας
του στο Μέγαρο των
Ιλισίων καθίσταται εκ
των πραγμάτων μια θετική
εξέλιξη για τα ελληνικά
συμφέροντα.
Είναι γεγονός ότι όλοι
οι Γάλλοι πρόεδροι των
τελευταίων ετών έχουν
στηρίξει την Ελλάδα.
Εχουν, δε, αναπτυχθεί
και προσωπικές φιλίες με
τους εκάστοτε Ελληνες
πρωθυπουργούς.
Δεν χρειάζεται να
ανατρέξει κανείς στον
Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν
και στη σχέση του με τον
Κωνσταντίνο Καραμανλή,
στον ρόλο του στην
επάνοδο της Δημοκρατίας
το 1974 και στην ένταξη
της Ελλάδας στην ΕΟΚ το
1981.
Το 2008, ο Νικολά
Σαρκοζί διαδραμάτισε τον
πλέον κρίσιμο ρόλο υπέρ
της Αθήνας στο θέμα των
Σκοπίων, στη σύνοδο
κορυφής του ΝΑΤΟ στο
Βουκουρέστι.
Ακολούθησε ο Φρανσουά
Ολάντ, ο οποίος καθ’ όλη
την πενταετή θητεία του,
με αποκορύφωμα τη στάση
του το δύσκολο καλοκαίρι
του 2015, υπήρξε
ένθερμος υποστηρικτής
της Ελλάδας και συνέβαλε
στην παραμονή της χώρας
μας στο ευρώ.
Αντίστοιχα, ο Εμανουέλ
Μακρόν βρίσκεται ενεργά
στο πλευ-ρό της Αθήνας
με την πρόσφατη
ελληνογαλλική αμυντική
συμφωνία, αλλά και το
ευρύτερο στρατηγικό
αποτύπωμα που προβάλλει
στις εξελίξεις στην Ανατ.
Μεσόγειο: τη στάση του
έναντι της Τουρκίας και
την προώθηση ενός
ευρωπαϊκού τείχους
απέναντι στην τουρκική
επιθετικότητα, και τη
στήριξη της συνεργασίας
Ελλάδας, Κύπρου,
Αιγύπτου. Η στάση του
Γάλλου προέδρου αποκτά
επιπρόσθετη αξία καθώς
διεκδικεί μεγαλύτερο
χώρο στο ηγετικό δίδυμο
του γαλλογερμανικού
άξονα.
Σε μια δύσκολη συγκυρία,
γεωπολιτικά και
οικονομικά, η σταθερά
στενή σχέση με τη
σημαντικότερη
στρατιωτική δύναμη και
δεύτερη ισχυρότερη
οικονομία της Ευρώπης
είναι εξαιρετικά χρήσιμη.
Και η διαφαινόμενη
παραμονή στην ηγεσία της
ενός φίλου της Ελλάδας
αποτελεί ένα επιπλέον
πλεονέκτημα.
