Το 1941
στις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες της
κατεχόμενης Ελλάδας εισήχθη από το Υπουργείο
Εργασίας νομοθεσία «περί αυξήσεως των αποδοχών
των μισθωτών». Βάσει αυτής κατέστη υποχρεωτική η
χορήγηση του 13ου μισθού όπου αυτός
προηγουμένως καταβαλλόταν οικειοθελώς από
συνήθεια ή έθιμον ή συλλογική σύμβαση εργασίας.
Το 1942
στις επιδεινούμενες οικονομικές συνθήκες της
κατεχόμενης Ελλάδας η καταβολή του Δώρου
Χριστουγέννων έγινε, με απόφαση Υπουργού
Εργασίας, υποχρεωτική για όλες τις επιχειρήσεις
και για όλους τους μισθωτούς. Αρχικά σε ποσόν
8 ημερομισθίων, εν συνέχεια σε ποσόν 15
ημερομισθίων. Έτσι ίσχυσε η καταβολή του Δώρου
Χριστουγέννων και το 1943.
Με την
απελευθέρωση το 1944 ίσχυσε νέος νόμος που όριζε
οι Υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας να
αποφασίζουν «περί χορηγήσεως εις τους μισθωτούς
της χώρας εκτάκτου χρηματικής παροχής επ’
ευκαιρία των εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα».
Το 1947 με
δύο Εθνικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, μία
για τους υπαλλήλους και μία για τους
εργατοτεχνίτες, προβλέφθηκαν το Δώρο
Χριστουγέννων σε έναν μηνιαίο μισθό (και το
Δώρο Πάσχα σε μισό μηνιαίο μισθό). Ζητήματα
εφαρμογής της καταβολής ρυθμίστηκαν εκ νέου με
νόμους του 1951 και του 1955. Και με
αλλεπάλληλες υπουργικές αποφάσεις χορηγούνταν
ετησίως.
Σημειωτέον
ότι μόνον από το 1960 και μετά το Δώρο
Χριστουγέννων θεωρήθηκε από την νομολογία μέρος
των τακτικών αποδοχών των εργαζομένων – ώστε να
υπάγεται σε ασφαλιστικές εισφορές και φορολογία
και να λαμβάνεται υπόψιν στον υπολογισμό των
αποζημιώσεων. Δεν εξέλιπαν όμως τα ζητήματα
ερμηνείας και εφαρμογής. Καταβαλλόταν επί
δεκαετίες με τον συνδυασμό ετησίων υπουργικών
αποφάσεων και εθνικών συλλογικών συμβάσεων
εργασίας.
Ήταν το
1980 και το 1981 που ρυθμίσθηκε συνολικά με
νόμο, ο οποίος συμπλήρωνε και ενημέρωνε εκείνον
του 1951, και με υπουργική απόφαση του 1981, η
καταβολή του «επιδόματος» πλέον, εορτών
Χριστουγέννων και Πάσχα.
Ο 14ος
μισθός ως Δώρο ή Επίδομα Χριστουγέννων δεν είναι
κάτι συνηθισμένο στην εργατική νομοθεσία
διεθνώς. Συναντάται στις Νοτιοευρωπαϊκές χώρες.
Στην Ισπανία και την Πορτογαλία όπου είναι
νομοθετικά κατοχυρωμένος ο 13ος και ο 14ος
μισθός. Στην Ιταλία προβλέπεται από συλλογικές
συμβάσεις εργασίας. Αναλόγως στην Αυστρία
χορηγούνται 13ος και 14ος μισθός με συλλογικές
συμβάσεις εργασίας, και υπάγονται σε ειδική
χαμηλή φορολογία. Διεθνώς εφαρμόζεται επίσης σε
επίπεδο επιχειρήσεων ως 13ος μισθός ή μέρος
αυτού.
Ενδιαφέρον
είναι ότι εκτός Ευρώπης Δώρο Χριστουγέννων
καταβάλλεται υποχρεωτικά, από τον νόμο, στην
Λατινική Αμερική, στην Βραζιλία και την
Αργεντινή, αλλά εκεί ως 13ος μισθός. Εκεί τα
Χριστούγεννα είναι καλοκαιρινά. Στην Βενεζουέλα
ο 13ος μισθός είναι υποχρεωτικός για τις
επιχειρήσεις που έχουν κέρδη. Στην Κεντρική
Αμερική, στο Μεξικό το Δώρο Χριστουγέννων είναι
μισός μηνιαίος μισθός. Το έχουν επίσης η
Γουατεμάλα και η Κόστα Ρίκα. Στο Πουέρτο Ρίκο
έχουν ένα περίπλοκο σύστημα νομοθετημένου Δώρου
Χριστουγέννων από το 1969.
Σε άλλα
μέρη του κόσμου δεν έχουν Δώρο Χριστουγέννων
στους μισθούς διότι δεν έχουν… Χριστούγεννα.
Έχουν ωστόσο μισθολογικές παροχές συνδεόμενες
με θρησκευτικές εορτές και το τέλος του έτους.
Το Δώρο
Χριστουγέννων όπου καταβάλλεται, είτε ως 13ος
είτε ως 14ος μισθός, επηρεάζει την οικονομική
δραστηριότητα στον ετήσιο οικονομικό κύκλο. Η
υψηλή καταναλωτική δαπάνη τον μήνα Δεκέμβριο
είναι κοινό χαρακτηριστικό στις οικονομίες της
Νότιας Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής.
* Ο κ.
Χρήστος Α. Ιωάννου είναι οικονομολόγος.
Πηγή: Money
Review
|