Υστερα από
μια μακρά περίοδο σιωπής ο πρώην πρωθυπουργός
Κ. Καραμανλής αποφάσισε να μιλήσει. Και μάλιστα
σε μια περίοδο που η τουρκική προκλητικότητα
έχει ξεφύγει από κάθε όριο και ο Ρετζέπ Ταγίπ
Ερντογαν τα έχει βάλει όχι μόνο με την Ελλάδα,
αλλά με τους πάντες. Από τους Αμερικανούς και
την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ έως τους
Σουηδούς και τους Φινλανδούς, ενώ ετοιμάζεται να
εισβάλει και πάλι στη Συρία για να πλήξει τις
κουρδικές περιοχές. Με αποτέλεσμα το γνωστό
πρόβλημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων να
εντάσσεται πλέον στο γενικότερο αναθεωρητικό
σχέδιο της Αγκυρας, που αποσκοπεί να μετριάσει
τις τεράστιες εσωτερικές αντιδράσεις που έχει
προκαλέσει η συνεχώς επιδεινούμενη οικονομική
κρίση, τις παραμονές των προεδρικών εκλογών.
Οπου οι δημοσκοπήσεις
δείχνουν μια σημαντική
πτώση της δημοτικότητας
του Ερντογάν και άνοδο
του δημάρχου της
Κωνσταντινούπολης, ο
οποίος απειλείται τώρα
με φυλάκιση και στέρηση
των πολιτικών του
δικαιωμάτων, ώστε να μην
μπορεί να μετάσχει στις
επικείμενες εκλογές.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ο
κ. Καραμανλής, χωρίς να
κατονομάσει ποιους
εννοεί, προέβαλε τη θέση
ότι »με εκπτώσεις σε
θέματα εθνικής
κυριαρχίας δεν
εξαγοράζεται η ειρήνη»
και αντίθετα «εντείνονται
η βουλιμία και ο
επεκτατισμός των
γειτόνων». Και μπορεί η
διαπίστωση αυτή να
θεωρηθεί ορθή, αλλά δεν
δίνει απάντηση στο
καίριο ερώτημα για το
πώς θα πρέπει να
αντιμετωπιστεί ένας
τέτοιος γείτονας. Εκτός
αν θεωρηθεί ως απάντηση
η «πολιτική της
ακινησίας» (δηλαδή ότι
δεν πρέπει να κάνουμε
τίποτα και να
περιμένουμε) που ίδιος
ακολούθησε την περίοδο
της πρωθυπουργίας του.
Με αποτέλεσμα να χαθούν
τότε οι πιο σημαντικές
ευκαιρίες που
παρουσιάστηκαν για την
επίλυση των
ελληνοτουρκικών διαφορών
και του Κυπριακού. Οπως
η Συμφωνία του Ελσίνκι
του 1999, που προέβλεπε,
σε αντάλλαγμα για την
άρση του βέτο στην
τουρκική ένταξη στην ΕΕ,
την έναρξη
ελληνοτουρκικών
διαραγματεύσεων, οι
οποίες αν δεν κατέληγαν
σε συμφωνία έως το 2004,
θα γινόταν κοινή
προσφυγή στο Διεθνές
Δικαστήριο της Χάγης. Ο
κ. Καραμανλής όμως τότε
αποδέχθηκε την έναρξη
των ενταξιακών
διαπραγματεύσεων με την
Τουρκία χωρίς να έχουν
επιλυθεί οι διαφορές και
να έχει προχωρήσει η
προσφυγή στη Χάγη.
Και ως προς το Κυπριακό,
ενώ είχε τονίσει ότι «τα
θετικά στοιχεία του
σχεδίου Αναν μπορούν να
θεωρηθούν υπέρτερα των
αρνητικών και η
ευρωπαϊκή προοπτική της
Κύπρου μπορεί να
βελτιώσει τις όποιες
δυσκολίες», μετά την
απόρριψη του σχεδίου από
τους Ελληνοκυπρίους
δήλωσε ότι η ελληνική
πλευρά θα σεβαστεί την
απόφαση του κυπριακού
λαού. Αν θυμάστε, ήταν
εκείνο το βολικό «δόγμα»
πως «η Κύπρος αποφασίζει
και η Ελλάς
συμπαρίσταται». Ετσι
χάθηκε η τελευταία
ευκαιρία να ενταχθεί
ενωμένη η Κύπρος στην ΕΕ,
με αποτέλεσμα σήμερα η
Τουρκία να απειλεί με τη
δημιουργία
τουρκοκυπριακού κράτους.
Γεγονός που αποδεικνύει
ότι είναι η ακινησία που
επιτρέπει στην Τουρκία
να αποθρασύνεται και όχι
η προσπάθεια να τα
βρούμε με βάση το
Διεθνές Δίκαιο και μόνο.
