Απέμειναν μόνο κάποιοι γραφικοί που χθες διαδήλωσαν με σύνθημα «Οχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.-Ρωσίας». Στην Ελλάδα της αριστερής ιδεολογικής ηγεμονίας, οι λέξεις έχουν χάσει εδώ και χρόνια τη σημασία τους. Για παράδειγμα: Οταν Ελληνες αξιωματικοί με ελληνικά τεθωρακισμένα κατέλυσαν τη δημοκρατία το 1967 είχαμε «αμερικανοκίνητο πραξικόπημα». Οταν σοβιετικά τανκς με Ρώσους χειριστές ανέτρεψαν την κυβέρνηση του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ στην Τσεχοσλοβακία το 1968 είχαμε «σοσιαλιστική διόρθωση».

Ετσι και τώρα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. «Ιμπεριαλιστικό πόλεμο» κάνει η Ρωσία εις βάρος της Ουκρανίας. Οποιος λοιπόν είναι κατά αυτού του πολέμου (και του ιμπεριαλισμού γενικώς) έχει την υποχρέωση να βοηθά τους αμυνομένους παντί τρόπω. Ακόμη και αν υπήρχαν αυτοί οι μεταφυσικοί «ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.» που λέει το ΚΚΕ. Σιγά τους σχεδιασμούς, εδώ που τα λέμε. Από το 2014 οι Ουκρανοί παρακαλάνε να γίνουν… θύμα αυτών των σχεδιασμών, αλλά ΝΑΤΟ και Ε.Ε. τούς έχουν κλείσει την πόρτα στα μούτρα.

Το ΚΚΕ ήταν πάντα υπέρ της ειρήνης, εκτός αν έκαναν πόλεμο οι Σοβιετικοί. Αυτό, πριν από το 1990, έβγαζε νόημα αφού τα κομμουνιστικά κόμματα ήταν ταγμένα στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και στην υπεράσπιση της μητέρας πατρίδας τους, δηλαδή της ΕΣΣΔ. Ομως μετά την «καπιταλιστική παλινόρθωση», όπως βάφτισε το ΚΚΕ την κατάρρευση των κομμουνιστικών δικτατοριών, ποιος ο λόγος στήριξης του αιματοβαμμένου καθεστώτος Πούτιν, έστω διά της πλαγίας, βάζοντας δηλαδή στον ίδιο τορβά Ευρωπαϊκή Ενωση και Ρωσία;

Φταίει άραγε «ότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι»; Οτι έχουν έτοιμες τις αφίσες για «ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.» και απλώς πρόσθεσαν τη Ρωσία; Παραμένουν τα παλιά γινάτια της ήττας και το γεγονός ότι «ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα, τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο»; Υπάρχει κάτι πιο σκοτεινό; Μένει να δούμε…

Πάσχος Μανδραβέλης (Καθημερινή)