Το γεγονός που έσκασε ως χιονοστιβάδα εν μέσω πολιτικού και κλιματικού θέρους γίνεται η αφορμή και όχι η αιτία για αλλαγή του εγχώριου πολιτικού σκηνικού. Μια κυβέρνηση που αντιμετώπισε με επιτυχία υβριδικές επιθέσεις στα ανατολικά σύνορα, πανδημία, μεταρρυθμίσεις στην κρατική μηχανή, πόλεμο στην Ουκρανία, πληθωρισμό μέχρι και τις αναμενόμενες καλοκαιρινές φωτιές - εμπρησμούς των δασών μας βρίσκεται ξαφνικά στα δύσκολα εξ αιτίας μιας μυστικής παρακολούθησης. Μιας παράλογης, γελοίας, εξωφρενικής παρακολούθησης. Της οποίας τα όποια οφέλη είναι ασήμαντα για όποιον την επιχειρεί μπροστά στο βαρύ πολιτικό και ηθικό κόστος που θα πληρώσει για την αποκάλυψή της. Όποιοι την επιχείρησαν μένουν στάσιμοι στο μάθημα της πολιτικής αν δεν είναι προβοκάτορες. Διότι παρήλθαν οι εποχές της αθωότητας που τα σημαντικά λέγονται από το τηλέφωνο. Όπως και οι εποχές που η πολιτική μιας κυβέρνησης καθορίζεται από τις συζητήσεις που γίνονται τηλεφωνικά μεταξύ των στελεχών του 3ου κόμματος.

Η αποκάλυψη τραυματίζει σοβαρά την εικόνα ενός ικανότατου και άκρως επιτυχημένου πρωθυπουργού του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και το περίφημο «επιτελικό κράτος». Και αυτό είναι κρίσιμο. Ήξερε, δεν ήξερε, αυτός είναι πολιτικά αλλά και διοικητικά υπεύθυνος για την ΕΥΠ και φυσικά αυτός γίνεται στόχος από εχθρούς και φίλους. Δική του επιλογή ήταν ο διοικητής της. Πώς δικαιολογείται το γεγονός ότι αυτός αυτονομήθηκε σε ένα τόσο σημαντικό πολιτικό, πέρα από ηθικό, θέμα; Πώς και δεν σήκωσε το τηλέφωνο να τον ενημερώσει ένας από αυτούς που, θεσμικά ή όχι, έμαθε για την κρίσιμη επισύνδεση; Σήμερα, ακόμα και πολιτικοί παράγοντες που ο ίδιος τίμησε δημόσια, στρέφονται ενστικτωδώς εναντίον του. Φυσικά για δικούς τους λόγους, αλλά στρέφονται. Και αυτό θαμπώνει την εικόνα του μετά από μια σειρά διεθνών επιτυχιών σε ΗΠΑ και ΕΕ. Και στο φινάλε όσοι τον εκτιμούν και τον υποστηρίζουν πολιτικά σήμερα βρίσκονται σε άμυνα. Αναγκαστικά.

Η τηλεφωνική επισύνδεση δίνει την ευκαιρία να γίνει μια καθαρά πολιτική σύνδεση. Αυτή του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίο αντιπολιτευτικό μπλοκ πλέον. Οι σπόντες περί προοδευτικής ή σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης που ακούστηκαν κατά την προεκλογική περίοδο των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ, έχουν τώρα έδαφος να πατήσουν και να αναδειχτούν σε πολιτική επιλογή. Ο Αλέξης Τσίπρας, που όλο το προηγούμενο διάστημα και σε ήσσονος σημασίας θέματα δεν έχανε την ευκαιρία να προβάλλει ως ηγέτης του νέου αντιδεξιού αγώνα, βρίσκει τώρα στο πρόσωπο του Νίκου Ανδρουλάκη έναν σύμμαχο αλλά και έναν εν δυνάμει ανταγωνιστή. Ωστόσο, δεν νομίζω να κινδυνεύει, προς το παρόν. Θα πορευτεί μαζί του σε μια προσπάθεια επαναφοράς κλίματος 2014 πιέζοντας την κυβέρνηση σε παραίτηση και ευελπιστώντας ότι το χάος που θα προκύψει από τις 3 συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις θα τον ωφελήσει. Το ίδιο πιστεύουν και στο ΠΑΣΟΚ αφού δείχνουν να μη φοβούνται την απορρόφηση από τον ηγέτη του καταγγελτισμού και της στείρας αντιπολίτευσης, τον ΣΥΡΙΖΑ.

Από εδώ και μετά θα βλέπουμε καθημερινά πολιτικούς και πολίτες από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ανεβασμένους στα κάγκελα να καταγγέλλουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά και να ζητούν εκλογές «εδώ και τώρα». Διότι αυτός είναι ο κύριος στόχος. Οι μεταρρυθμίσεις θα καταγγέλλονται από όλους ως «νεοφιλελευθερισμός», κάθε θέμα που άπτεται ηθικής, δικαστηρίων κ.λπ. θα εκτοξεύεται, οι αλλαγές στην παιδεία θα γίνονται αιτία για στήσιμο καταλήψεων και διαδηλώσεων και γενικώς θα γίνει απόπειρα για ένα νέο κύμα «αγανακτισμένων» σε μπαχαλοειδές πολιτικό κλίμα με τη ΝΔ σε απομόνωση. Θα γίνει απόπειρα να επαναληφθεί η ιστορία, μιας και τότε ανέδειξε την αριστερά στην εξουσία. Το αν θα επαναληφθεί ως φάρσα είναι κάτι που μένει να το δούμε. Το «αντισύριζα μέτωπο», που ανέδειξε τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην ηγεσία της χώρας, δηλαδή το δημοκρατικό - μεταρρυθμιστικό μέτωπο, δείχνει σήμερα τραυματισμένο. Χάνει στελέχη από τον κεντροαριστερό χώρο, αλλά είναι άγνωστο αν θα διαλυθεί. Αυτό θα εξαρτηθεί από μια σειρά παράγοντες που θα έχουν έναν χειμώνα για να καθορίσουν τις εξελίξεις μέχρι τις εκλογές.

Λεωνίδας Καστανάς (Athens Voice)