Η επιλογή του Μαξίμου είναι «φορσέ». Κανείς πολιτικός δεν θα αυτοκτονούσε διοργανώνοντας εκλογές εντός του 2023. Ο λόγος είναι ξεκάθαρος. Ο χειμώνας του 2022 - 2023 θα είναι, ως φαίνεται, εφιαλτικός για μία πολύ μεγάλη μερίδα των ευρωπαϊκών κοινωνιών, της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης. Ελλείψεις σε αποθέματα υδρογονανθράκων, εφιαλτικές τιμές για το φυσικό αέριο, στρατηγικά ελλείμματα στην επισιτιστική αλυσίδα παγκοσμίως, κομβικό πρόβλημα στην παραγωγή αζωτούχων λιπασμάτων, αφύσικα υψηλή τιμή του Χρυσού.

Και βεβαίως πέρα από τον πόλεμο της Ουκρανίας, η κλιματική αλλαγή, η οποία καταδικάζει ολόκληρες γεωγραφικές περιοχές. Μπροστά μας, και όχι μόνον λόγω πολέμου, οι μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών λόγω ξηρασίας ή φυσικών καταστροφών πάσης φύσεως.

Οι ευρωπαϊκές Καγκελαρίες έχουν στη διάθεση τους πολύ περισσότερα ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία για τον επερχόμενο χειμώνα. Ήδη κάποιες από αυτές, στο Παρίσι ή το Βερολίνο προειδοποιούν τους πολίτες περί εκτάκτων σχεδίων εξοικονόμησης ενέργειας κατά τους χειμερινούς μήνες. Όλα τα παραπάνω δεν οδηγούν παρά σε γενικευμένη ύφεση σε όλη την Δύση με το χρήμα να ακριβαίνει όλο και περισσότερο, την κατανάλωση να μειώνεται δραστικά, τα όρια της φτώχειας να εκτοξεύονται και τις κοινωνικές ανισότητες εντός των ευρωπαϊκών κοινωνιών να οξύνονται.

Η κατάσταση θα συνεχιστεί ως έχει και το 2023 σε όλη την Ευρώπη και ως φαίνεται και στις ΗΠΑ. Οι τιμές των υδρογονανθράκων δεν θα μειωθούν. Είναι απλό. Η παγκόσμια ζήτηση φυσικού αερίου υπερβαίνει τα διαθέσιμα αποθέματα και τις δυνατότητες της παγκόσμιας παραγωγής. Δεν ευθύνεται αποκλειστικά ο πόλεμος στην Ουκρανία. Απλώς η ρωσική εισβολή «απασφάλισε» τις δικλίδες ασφαλείας της διεθνούς αγοράς. Οι κολοσσιαίες ανάγκες της Κίνας και της Ινδίας σε ενέργεια βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της βουλημικής ενεργειακής πραγματικότητας. Οι Αμερικανοί είχαν προβλέψει από το 1996 αυτή τη σταδιακή μετάβαση της διεθνούς αγοράς ενέργειας σε καθεστώς ανεπάρκειας. Παρόλα αυτά δεν καταγράφηκε καμία σοβαρή προσπάθεια εξ ολοκλήρου υιοθέτησης ενός νέου ενεργειακού μοντέλου πέρα από τα ευχολόγια περί ΑΠΕ. Με την πρώτη κρίση (πόλεμος στην Ουκρανία) τα δυτικά συστήματα σήμαναν συναγερμό. Η επαναφορά στον άνθρακά, τον λιγνίτη και βεβαίως την πυρηνική ενέργεια ήταν αυτονόητη. Τα περί κλιματικής αλλαγής πήγαν περίπατο. Η οικονομία του Υδρογόνου είναι ακόμη άπιαστο όνειρο.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες οι πολιτικοί είναι υποχρεωμένοι να προσαρμόσουν τους προγραμματισμούς τους και τις ταχύτητές τους. Στην Ελλάδα, τόσο το Μαξίμου όσο και η Κουμουνδούρου, συμφωνούν ως προς την επιτάχυνση των διαδικασιών. Η σημερινή κυβέρνηση δεν διανοείται να οργανώσει εκλογές αργότερα και εντός του 2023 με την βενζίνη στα 3 ευρώ το λίτρο και το πετρέλαιο θέρμανσης να ξεπερνά τα 2 ευρώ. Ούτε είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κοινωνική οργή με την προοπτική η φρατζόλα των 500γρ. να φθάσει στον πάγκο το 1,5 ευρώ. Με το «τυλιχτό με γύρο χωρίς τζατζίκι» στα 4,6 ευρώ, εκλογές δεν γίνονται στην Ελλάδα.

Οι προαναφερόμενες τιμές είναι εκείνες που αναμένεται να ισχύσουν στις πρώτες εβδομάδες του επερχόμενου χειμώνα. Άρα η ευνοϊκότερη στιγμή διεξαγωγής εκλογών είναι όταν η αγορά και άρα ένα ικανό ποσοστό των πολιτών έχει ενσωματώσει στην καθημερινότητα του τις θετικές επιπτώσεις από την ροή των τουριστικών εσόδων στη χώρα, Αυτό το διάστημα διαρκεί περίπου δύο μήνες. Από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως τα μέσα Νοεμβρίου.

Στη γενική εικόνα θα πρέπει να προστεθούν κάποιες ακόμη παράμετροι. Με γνώμονα την πραγματιστική προσέγγιση της Πολιτικής, το Μαξίμου εντέχνως τις τελευταίες ημέρες διοχετεύει προβλέψεις και ερμηνείες που αφορούν το σενάριο διεξαγωγής και δεύτερων εκλογών ακόμη και τρίτων, προκειμένου να σχηματιστεί μία αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής πώς κάθε σκέψη για τρίτες εκλογές αποτελεί μοχλό πίεσης και φόβητρο προς όλους εκείνους οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν εξ αρχής διέξοδο με αυτοδύναμη κυβερνητική πλειοψηφία. Ποιος άραγε αμφιβάλει πώς μία τόσο ευάλωτη Οικονομία σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία δεν θα άντεχε σε μία παρατεταμένη, επί τρίμηνο τουλάχιστον, εκλογική διαδικασία μόνον και μόνον για να εκλεγεί μία αυτοδύναμη και όχι μία κυβέρνηση συνεργασίας; Πρόκειται για έντονα εκβιαστικό δίλημμα που αργά η γρήγορα τιμωρείται από τους ψηφοφόρους.

Κατόπιν όλων τούτων, είναι δυνατόν να υπάρξει κυβερνητική πλειοψηφία ικανή να διασφαλίσει κυβερνησιμότητα στο εξαιρετικά πολύπλοκο διεθνές περιβάλλον του χειμώνα του 2023; Το ελληνικό πολιτικό σκηνικό οφείλει να συμφιλιωθεί με την ιδέα πως ούτε η χώρα ούτε και η κοινωνία της είναι σε θέση να αντέξουν επί μακρόν μία πολιτική κόντρα με μοναδικό διακύβευμα την αυτοδυναμία. Ακούγεται παράταιρο και είναι δυσεξήγητη η ιδεοληπτική εμμονή στην αυτοδυναμία. Αν οι ψηφοφόροι επιθυμούν να δώσουν αυτοδυναμία σε έναν πολιτικό χώρο το κάνουν με την ψήφο τους. Τελεία. Ο εκβιασμός της ψήφου με φόβητρο την πολιτική αστάθεια οδηγεί αναπόφευκτα σε εκτροπές.

Οι πολιτικές ηγεσίες θα πρέπει επιτέλους να καταδείξουν με πειστικότητα πώς είναι διατεθειμένες να εξαντλήσουν όλες τις δυνατότητες και τα περιθώρια που προσφέρει  το πολιτικό σύστημα για κυβερνητικά σχήματα που διασφαλίζουν κυβερνησιμότητα. Οι συνθήκες που θα επικρατούν σε λίγους μήνες δεν θα είναι τέτοιες που θα επιτρέπουν ανέξοδη καταφυγή σε πολιτικούς ελιγμούς με πρόσχημα την σταθερότητα που προσφέρει η κυβερνητική αυτοδυναμία. Αν ήταν τόσο αυτονόητη (και αναγκαία) αυτή η σταθερότητα τότε προς τι η πρόωρη καταφυγή στις κάλπες και μάλιστα με ανοικτό το μείζον εθνικό θέμα;

Νίκος Γεωργιάδης (Athens Voice)