|
ΣΥΡΙΖΑ:
Πώς φτάσαμε ως εδώ;
Η
συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επισημοποίησε τη
συγκρότηση μιας εκτρωματικής ιδεολογικοπολιτικής
συμμαχίας χάρη στην οποία το αντιμνημονιακό
συνοθύλευμα παρέμεινε επί χρόνια στο τιμόνι της
χώρας. Ήταν το πρώτο καθαρό σήμα ότι η ηγεσία
του ΣΥΡΙΖΑ είχε
αποφασίσει να θυσιάσει το «ηθικό πλεονέκτημα»
της Αριστεράς στο βωμό της «πάσει θυσία
εξουσίας». Άλλωστε, τα γεγονότα που σημάδεψαν τη
συνέχεια - η υπογραφή του τρίτου μνημονίου, ο
τυχοδιωκτισμός του δημοψηφίσματος για την
παραμονή στην Ευρώπη και η αποπομπή των στελεχών
που επέμεναν στο αντιμνημονιακό σενάριο - δεν
άφησαν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης των
προθέσεων του Αλέξη Τσίπρα που περιορίστηκε
κάποια στιγμή, αντί ουσιαστικής αυτοκριτικής, σε
μια γενικόλογη αναγνώριση των «αυταπατών» του.
Η
διαγραφόμενη ήττα στις εθνικές εκλογές του 2019
υποχρέωσαν τον «ιστορικό ηγέτη» του ΣΥΡΙΖΑ σε
μια σειρά οβιδιακές ιδεολογικές μεταμορφώσεις
προκειμένου να επιβιώσει πολιτικά. Την
«αδιαπραγμάτευτη» αριστερή του ταυτότητα
διαδέχτηκε η κεντροαριστερή και μετά ακολούθησε
η σοσιαλδημοκρατική με κεντρώες προεκτάσεις. Οι
μεταμφιέσεις αυτές επέτρεψαν την ένταξη στον
ΣΥΡΙΖΑ - πέραν των στελεχών των ΑΝΕΛ που είχαν
ήδη ενταχθεί - και «φιλόδοξων» στελεχών του
καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ αλλά και πρώην κυβερνητικών
στελεχών της φιλικά διακείμενης προς τον Τσίπρα
πλευράς της Νέας Δημοκρατίας.
Κυρίως
όμως επέτρεψαν την επιστροφή στελεχών που είχαν
αποχωρήσει κατά καιρούς συγκροτώντας διαφορετικά
σχήματα (ΑΕΚΑ-ΔΗΜΑΡ) και που αποφάσισαν να
ρίξουν «γέφυρες» σε ένα παρελθόν που είχαν
καταγγείλει και αποκηρύξει με τον πιο
κατηγορηματικό τρόπο. Σημαντικά πολιτικά στελέχη
που είχαν εμπνευστεί από το εκσυγχρονιστικό
εγχείρημα του Κώστα Σημίτη και το είχαν στηρίξει
με όλες τους τις δυνάμεις, στελέχη που είχαν
πρωτοστατήσει στη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ ως
«κυβερνώσας Αριστεράς» στην τρικομματική
κυβέρνηση του 2012 για την αποτροπή της
πτώχευσης και τη σωτηρία της χώρας, επανέκαμψαν
στον ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα μιας θολής και
αδιευκρίνιστης ιδεολογικά Κεντροαριστεράς.
Το
αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών του ‘23
εκμηδένισε κάθε πιθανότητα επιστροφής μιας
«Δεύτερη φορά Αριστερά» στη διακυβέρνηση της
χώρας σηματοδοτώντας την αρχή της διάλυσης του
ΣΥΡΙΖΑ εις τα εξ ων συνετέθη. Ο Αλέξης Τσίπρας
επέλεξε να παραιτηθεί αφήνοντας τον απολιτικό
Κασσελάκη να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά,
φιλοδοξώντας να επανέλθει κάποια στιγμή ως
παράκλητος των κομματιών της αποσύνθεσης. Αυτό
που έγινε το 2014 και έφερε τη «Ριζοσπαστική
Αριστερά» στην εξουσία γίνεται ξανά το 2024,
αντίστροφα, και με τους ίδιους ρυθμούς,
οδηγώντας την αξιωματική αντιπολίτευση στα προ
κρίσης ποσοστά του «Συνασπισμού». Χαρακτηριστικό
της εικόνας διάλυσης είναι το γεγονός ότι από
τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ του 2015 έχουν προκύψει
ήδη - συμπεριλαμβανομένου και του ιδρυόμενου
τώρα από τον Κασσελάκη - έξι διαφορετικά
κόμματα.
Οι
εικόνες ντροπής που ξετυλίγονται μπροστά μας τις
τελευταίες μέρες ξεγυμνώνουν, με τον πιο
δραματικό τρόπο, τη σύνθεση του συνοθυλεύματος
που αποτέλεσε τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα
χρόνια. Η ευθύνη βαραίνει διαχρονικά τον Αλέξη
Τσίπρα αλλά και τα στελέχη που έκλειναν τα μάτια
όσο βρισκόντουσαν στην εξουσία, ή ήλπιζαν σε
αυτήν, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που
«πήδηξαν από το καράβι» όταν έχασαν τα
κυβερνητικά και κομματικά τους αξιώματα. Ο
Κασσελάκης είναι η συνέπεια και όχι η αιτία της
γελοιοποίησης η οποία συμπαρασύρει, δυστυχώς,
και πολιτικά στελέχη που αγωνίστηκαν στο
παρελθόν για τις ιδέες και τις αξίες της
Αριστεράς. Η «Πρώτη φορά Αριστερά» πληρώνει το
τίμημα του τυχοδιωκτισμού της.
Συμπληρώθηκε πριν λίγες μέρες ένας αιώνας από
την γέννηση του Λεωνίδα Κύρκου. Αποτίοντας φόρο
τιμής στον αξέχαστο ηγέτη-σύμβολο της
Ανανεωτικής Αριστεράς, ο Σπύρος Λυκούδης έγραψε
χαρακτηριστικά σε σχετική του ανάρτηση στα μέσα
κοινωνικής δικτύωσης: «Συμπληρώθηκαν 100 χρόνια
απ’ τη γέννηση του Λεωνίδα Κύρκου. Είμαστε
τυχεροί που βρεθήκαμε στο δρόμο του. Αυτές τις
μέρες που διασύρεται η Αριστερά από τους
γελοίους που μιλάνε στο όνομά της ας κρατήσουμε
στη μνήμη μας όσα ζήσαμε μαζί του». Μια δήλωση
που έρχεται να υπενθυμίσει με εμφατικό τρόπο την
ύπαρξη μιας άλλης Αριστεράς, ανέστιας δυστυχώς
στις μέρες μας, που συνεχίζει να υπερασπίζεται
με αξιοπρέπεια την ιστορία και τις αρχές της.
Γιάννης
Μεϊμάρογλου (Athens Voice)
|
