Ομως, ας μην είμαι άδικος. Αλλιώς σε ακούει η Ιστορία όταν είσαι ΚΚΣΕ και αλλιώς όταν είσαι ΣΥΡΙΖΑ – κι ας είσαι το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα στον κόσμο, όπως αποκάλυψε τις προάλλες ο κ. Μπίστης. Το ζήτημα είναι να μην πάψεις να συνομιλείς μαζί της. Το θέμα είναι όταν παίρνεις τον λόγο για να συμμετάσχεις στη «ζύμωση», να μην ξεχάσεις να καταδικάσεις τον Μητσοτάκη απ’ όπου κι αν προέρχεται. Η Ιστορία έχει τεντώσει το αυτί της για να σε ακούσει. Ο κ. Μανιός τον συνέκρινε με τον Ιμπραήμ. Κάλεσε, μάλιστα, καραβανάδες και πολιτικούς να μας απαλλάξουν από δαύτον. Ξέχασε, βέβαια, πως τον Ιμπραήμ τον έδιωξαν από την Πελοπόννησο οι τρεις στόλοι των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής, όμως, όταν ζυμώνεις ιδεολογία για να την ξεροψήσεις στον φούρνο, τέτοιες λεπτομέρειες δεν έχουν σημασία. Οι περισσότεροι έμειναν στην επίκληση των καραβανάδων, ξεχνώντας πως ο κ. Μανιός πριν από μισό περίπου αιώνα είχε πολεμήσει τη χούντα. Λογικά, θεωρεί τη δημοκρατία ιδιοκτησία του, οπότε δικαιούται να την κάνει ό,τι θέλει. Αν δεν ήταν ιδεολογική ζύμωση, οι κακόβουλοι θα τον κατηγορούσαν για σεξισμό.

Αλλοι πάλι, πιο κεφάτοι ακροατές του συνεδρίου, απόλαυσαν την κλωτσοπατινάδα των διαφόρων ομάδων που συμμετείχαν στη γιορτή της δημοκρατίας. Ηταν μια καθαρή κλωτσοπατινάδα, που μπορούσες να την απολαύσεις χωρίς να σε απασχολεί τι ζητάει ο ένας και ο άλλος και γιατί τσακώνονται μεταξύ τους. Τσακώνονταν για το μέλλον της χώρας; Αυτό θα μπέρδευε τους ακροατές διότι θα τους ανάγκαζε να ενδιαφερθούν για τα λεγόμενα. Και θα νόθευε την ωραία ένταση που προκάλεσε το συνέδριο. Ενώ τώρα μπορούσες να απολαύσεις ανενόχλητος τους καβγάδες, ξέροντας ότι δεν αφορούν ούτε το παρόν ούτε το μέλλον της ζωής σου. Με τον Πούτιν και τη Σαγκάη κινδυνεύαμε να πάρουμε τον κόσμο μας στα σοβαρά. Ευτυχώς, οι σύνεδροι μας θύμισαν πως η χώρα μας δεν έχει χάσει την ικανότητά της να κοπιάζει για να παράγει το τίποτε. Πόσες φορές έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις τη συγκέντρωση τόσων ανθρώπων οι οποίοι τσακώνονται για το ανύπαρκτο;

Τάκης Θεοδωρόπουλος (Καθημερινή)