Και στο διπλωματικό και στο στρατιωτικό πεδίο, η αμερικανική κυβέρνηση βρίσκεται σε στενό συντονισμό με τους Ευρωπαίους συμμάχους και εταίρους της καθ’ όλη τη διάρκεια της ρωσοουκρανικής κρίσης. Η τελευταία, άπελπις προσπάθεια του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν μπορεί να μην απέδωσε καρπούς, καθώς ο στόχος να επανεκκινήσει τη διαδικασία του Μινσκ κατέρρευσε μετά την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ από τη Ρωσία, αλλά μέχρι και την τελευταία στιγμή η αμερικανική κυβέρνηση προσπαθούσε να διατηρήσει ανοιχτούς τους διπλωματικούς διαύλους – μέχρι να αρχίσουν να κινούνται τα τανκς, όπως το έθεσε χαρακτηριστικά αξιωματούχος του Λευκού Οίκου.

Οι δραματικές προειδοποιήσεις των Αμερικανών για την επικείμενη εισβολή και τις ανθρώπινες απώλειες μπορεί να παρερμηνεύονται με τη βοήθεια και της ρωσικής προπαγάνδας ως επιδίωξη ενός πολέμου, αλλά όλες οι πράξεις και οι δηλώσεις των Αμερικανών έχουν στόχο την αποτροπή του.

Ακόμη και μετά την απόφαση για την αποστολή του ρωσικού στρατού στις δύο αποσχισθείσες περιοχές ως… «ειρηνευτική δύναμη», ο Λευκός Οίκος περίμενε μέχρι να δει και να αξιολογήσει ότι πρόκειται για εισβολή (κάτι που έκανε χθες το απόγευμα) για να προχωρήσει στις πιο σημαντικές κυρώσεις. Εκτός από το πάγωμα του αγωγού Nord Stream 2, που πλέον δρομολογείται, αυτές στοχεύουν το Κρεμλίνο αν όχι άμεσα, τότε έμμεσα, μέσω των ολιγαρχών που οι Αμερικανοί θεωρούν ότι εξυπηρετούν τα οικονομικά συμφέροντα του προέδρου Πούτιν.

Χωρίς αμφιβολία το ψυχροπολεμικό σκηνικό που διαμορφώνεται θα έχει οικονομικό κόστος και για τις ΗΠΑ και για την Ευρώπη, η οποία έχει μεγαλύτερη αλληλεξάρτηση με τη Ρωσία – οι κυρώσεις είναι πιθανό να προκαλέσουν ρωσικά αντίποινα, τα οποία εκτός από τη ροή του φυσικού αερίου μπορεί να πλήξουν το τουριστικό συνάλλαγμα, τις επενδύσεις και συγκεκριμένες κατηγορίες της ευρωπαϊκής αγοράς.

Πέρα από την ουκρανική κρίση, ο ρεβιζιονισμός του Ρώσου προέδρου αναμένεται να στρέψει τη γεωστρατηγική προσοχή των ΗΠΑ πίσω στην ανατολική Ευρώπη, από τη Βαλτική μέχρι τα Βαλκάνια. Η στρατηγική του ΝΑΤΟ επίσης θα προσαρμοστεί στους κινδύνους της νέας εποχής, και το ψυχροπολεμικό χάσμα θα περιορίσει τη διπλωματική ευελιξία των Ευρωπαίων, ενώ θα φέρει προ στρατηγικού διλήμματος χώρες όπως η Τουρκία, που τα τελευταία χρόνια εξαρτάται όχι μόνο οικονομικά αλλά και γεωπολιτικά από τη Ρωσία.

* H κ. Κατερίνα Σώκου είναι Nonresident Senior Fellow στο Atlantic Council.

Πρώτη δημοσίευση στην Καθημερινή