Το πιο περίεργο σε όλην αυτή τη σύγκρουση είναι, ότι τα κράτη-μέλη της ΕΕ που πρωτοστάτησαν-με πρώτη και ευπειθέστατη στο Αμερικανο-Νάτο την Ελλάδα-έσπευσαν, χωρίς να ρωτήσουν τους λαούς τους μ’ ένα δημοψήφισμα, ούτε και την πλειοψηφία των κοινοβουλίων τους σε ειδική, ad hoc ολομέλεια, για τη σκοπιμότητα αυτής της συστράτευσής τους, στο άρμα του αμερικανο-νατοϊκού μετώπου.

Έτσι, η περιφρόνηση των περισσότερων κυβερνήσεων της ΕΕ προς τους θεμελιώδεις θεσμούς της λαϊκής κυριαρχίας (Δημοψήφισμα, ολομέλειες κοινοβουλίων), μετέτρεψε το αμερικανικό Πεντάγωνο και το στενά συνδεδεμένο με αυτό ΝΑΤΟ, σε πολιτικο-στρατιωτικό κυρίαρχο μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης με αδρανείς και γεμάτους από αργόμισθους υπαλλήλους τους δικούς της μηχανισμούς άμυνας και ασφάλειας. Ή με λίγα λόγια, το αμερικανικό far west, στις ημέρες μας δρα ανενόχλητο εναντίον της Ρωσίας και μάλιστα με όπλα και πολεμικούς συμβούλους του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στις κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ!

Η μετατροπή της ΕΕ σε στρατολογημένο από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ πολεμικό αντίπαλο της Ρωσίας, χωρίς αμφιβολία, ανέδειξε τον Βλαντιμίρ Πούτιν σε κυρίαρχο μιας αντιευρωπαϊκής επίθεσης με ακαταμάχητα όπλα του τις στρόφιγγες του φυσικού αερίου και των υδρογονανθράκων, αλλά και την με το σταγονόμετρο προμήθεια της ΕΕ με τα δημητριακά από τους ρωσικούς σιτοβολώνες.

Στα ίχνη της τουρκικής λιτότητας

Η ίδια αυτή μετάλλαξη της ΕΕ, σε αυτόβουλο υποχείριο της ενεργειακής και επισιτιστικής ανεπάρκειας, οδηγεί καθημερινά τους περισσότερους λαούς των κρατών-μελών της ΕΕ, σε περιστολή των δαπανών για τη θέρμανση και τη διατροφή τους, δηλαδή σε κατάσταση που προοιωνίζεται την αγωνία και τις στερήσεις των κατοίκων της Τουρκίας, λόγω της αυτοκαταστροφικής οικονομικής πολιτικής του κοινοβουλευτικού της δικτάτορα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Θα ήταν πραγματικά αστείο, εάν πιστεύαμε ότι τα μέτρα σφιξίματος στις λουρίδες των πανταλονιών των λαών, που εξαγγέλλουν κάθε τόσο οι επιτελείς των ισχυρότερων χωρών-μελών, για την αντιμετώπιση των ρωσικών αντι-κυρώσεων κατά των … «τιμωρών» του μικτού αντιρωσικού μετώπου (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ), θα ήταν λοιπόν αφέλεια να πιστεύουμε ότι οι στενάζουσες από ενεργειακή και επισιτιστική ανεπάρκεια χώρες της ΕΕ, θα έμεναν με σταυρωμένα χέρια.

Ήδη, η μία χώρα μετά την άλλη γλιστράει από τα μέτρα αυτοπειθαρχίας που εξαγγέλλει ο γερμανός καγκελάριος Σολτς και άλλοι ηγέτες με προμήθειες φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων από τις διάφορες εν κρυπτώ λειτουργούσες κερκόπορτες της Ρωσικής Ομοσπονδίας και μάλιστα με ελληνικά εμπορικά πλοία…

Αυτές οι κεντρόφυγες τάσεις από την επικυριαρχία του αμερικανο-νατοϊκού παράγοντα στα εσωτερικά πράγματα της ΕΕ, αποτελούν μια ακόμη απόδειξη της έλλειψης εμπιστοσύνης προς τα παραγγέλματα της αξιότιμης κυρίας Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν, Προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για εθελοντική συμμόρφωση των λαών της ΕΕ στα πρωτοφανή μέτρα λιτότητας της ΕΕ.

Νομοτελειακά πλέον η ΕΕ αυτοδιασπάται, με αφορμή τη λιτότητα, σε αυτοσχέδιους ομίλους «αιρετικών» κρατών, στα κελεύσματα της Ευρωπαϊκής Commission.

Το πού θα οδηγήσει αυτή η πορεία των αντιρρησιών της ΕΕ είναι προδιαγεγραμμένο: Σε ανεξέλεγκτες διαλυτικές κινήσεις ή ορθότερα σε μέλλον ζοφερό…

Πέτρος Μακρής (Το Βήμα)