Παρασκευή, 00:01 - 14/02/2025

Το ότι έναν φόρο τον αποκαλούμε «τέλος», ανεξάρτητα από το αν από πίσω κρύβεται μια ευγενής ιδέα όπως η προστασία του περιβάλλοντος, δεν σημαίνει ότι δεν είναι φόρος. Οι οικονομίες της Ευρώπης έχουν γεμίσει από τέτοιους φόρους, που έχουν μπει για σωστούς λόγους, την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, αλλά επιβαρύνουν με πρόσθετα βάρη, μειώνοντας την ανταγωνιστικότητα ολόκληρων κλάδων της οικονομίας.

Επιπλέον οδηγούν σε επιβάρυνση των τιμών, συντηρώντας συνθήκες αυξημένου πληθωρισμού στην οικονομία. Σημείο προβληματισμού αποτελεί και το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς τον προορισμό όλων αυτών των χρημάτων που μαζεύονται. Γνωρίζουμε επιμέρους προγράμματα, όπως ότι επιδοτούν για παράδειγμα την αγορά ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου.

Ολα αυτά όμως βρίσκονται ξανά στο μικροσκόπιο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στην εποχή Τραμπ και των εμπορικών πολέμων, καθώς δεν είναι λογικό να επιδοτείται η αγορά ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου αμερικανικής προέλευσης, τη στιγμή που απειλούνται με δασμούς τα δικά μας προϊόντα που πωλούνται στις ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα, επίσημα στοιχεία, δηλαδή ένα ευκρινές τμήμα στον κρατικό προϋπολογισμό ώστε να παρακολουθούμε την εξέλιξη των συγκεκριμένων φόρων, δεν έχουμε διαθέσιμα σε παρόντα χρόνο. Ούτε καν σε σχετικά κοντινό. Τα τελευταία στοιχεία, όπως τα κατέγραψε η Ελληνική Στατιστική Αρχή και τα δημοσίευσε πριν από μερικούς μήνες, αφορούν το 2022.

Αθροισαν για εκείνη τη χρονιά σε πάνω από 11,5 δισεκατομμύρια ευρώ τα έσοδα από τους περιβαλλοντικούς φόρους παρουσιάζοντας ετήσια αύξηση 50,3% σε σύγκριση με το 2021. Συνολικά αποτέλεσαν το 13,6% των συνολικών φόρων και κοινωνικών εισφορών της ελληνικής οικονομίας, παρουσιάζοντας αύξηση (έστω και συγκυριακή λόγω του μηχανισμού φορολόγησης της παραγωγής ρεύματος) κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2021.

Αλλά και αφαιρώντας την έκτακτη συνθήκη και πάλι τα ποσά που πληρώνονται είναι σημαντικά, και μάλιστα έχουν αυξηθεί έκτοτε, γιατί έχουν προστεθεί και νέοι περιβαλλοντικοί φόροι, όπως το τέλος κλιματικής αλλαγής που επιβαρύνει τις ενοικιάσεις τουριστικών καταλυμάτων.

Οι κυβερνήσεις, όπως είναι λογικό, έχουν βολευτεί. Μπορούν να βάζουν έναν φόρο και να μην τρέχει και τίποτα. Από φέτος, για παράδειγμα, μια σειρά από νέοι κανονισμοί έρχονται στην ελληνική ακτοπλοΐα, αυξάνοντας το βάρος τους. Τα ήδη πανάκριβα εισιτήρια θα γίνουν ακριβότερα. Η επίπτωση των συγκεκριμένων κανονισμών, επί της ουσίας έμμεσων φόρων, εκτιμάται στα 73 εκατ. ευρώ για φέτος, οδηγώντας σε μια αύξηση (αν περάσει στα εισιτήρια) της τάξης του 12% στα καθαρά ναύλα των πλοίων.

Εκτιμάται μάλιστα ότι θα ανέβει στα 99 εκατ. το 2026 και στα 200 εκατ. ευρώ το 2030. Ολα αυτά πρέπει κάποιος να τα πληρώσει. Είτε θα φορτωθούν με ζημιές οι εταιρείες, είτε θα αυξηθεί το μεταφορικό κόστος προς τα νησιά μας.

Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα της ακρίβειας που φέρνουν θα «σκάσει» με βρόντο τους επόμενους μήνες και η περίπτωση της ακτοπλοΐας αποτελεί μόνο έναν από τους «ευγενείς» φόρους.

Νίκος Φιλιππίδης (in.gr)

Greek Finance Forum Team

Σχόλια Αναγνωστών