|
Η ταχεία ανάδυση των
funds τα οποία χορηγούν απευθείας δάνεια σε συμφωνίες
εξαγοράς και άλλες υπερχρεωμένες εταιρείες - η λεγόμενη
αγορά ιδιωτικών πιστώσεων - είναι από τα πιο καυτά θέματα
στον ευρύτερο χρηματοοικονομικό κλάδο. Έχει δημιουργήσει
νέους δισεκατομμυριούχους, ενώ αποκαλείται φούσκα από
παραδοσιακούς χρηματιστές όπως ο πρόεδρος της UBS, Colm
Kelleher και προσελκύει προειδοποιήσεις για τους κινδύνους
τους οποίους θα μπορούσε να εγκυμονεί.
Όπως σε πρόσφατο
άρθρο του έγραψε το Bloomberg, οι
επενδυτές πρέπει βεβαίως να είναι προσεκτικοί σχετικά με το
τι κάνουν οι διαχειριστές ιδιωτικών πιστώσεων με τα χρήματά
τους. Πρόκειται, σε τελική ανάλυση, για χρέος υψηλής
απόδοσης και υψηλού κινδύνου. Η τρελή κούρσα για νέες
επιχειρηματικές δραστηριότητες θα μπορούσε εύκολα να
οδηγήσει σε πολλές κακές αποφάσεις δανεισμού, όπως συνέβαινε
πάντα στην ιστορία της τραπεζικής.
Οι φόβοι, ωστόσο,
ότι η ιδιωτική πίστη θα μπορούσε να απειλήσει το
χρηματοπιστωτικό σύστημα θα πρέπει να αξιολογηθούν πιο
νηφάλια. Η δομή των περισσότερων ιδιωτικών πιστωτικών funds
διαθέτει δικλείδες ασφαλείας και αποφυγής των πιστωτικών
πανικών που δημιουργήθηκαν από την κατάρρευση του 2008,
επειδή συνήθως χρηματοδοτούν τον δανεισμό τους με
μακροπρόθεσμης δέσμευσης κεφάλαια τα οποία δεν μπορούν
εύκολα να κάνουν "φτερά".
Το ενδιαφέρον για
διαχειριστές ιδιωτικών πιστώσεων έχει εκτοξευθεί καθώς τα
χρήματα ρέουν άφθονα, ενώ η προσέγγιση των συγκεκριμένων
funds στον δανεισμό διαθέτει πλεονεκτήματα έναντι της
παραδοσιακής χρηματοδότησης εξαγορών, ιδιαίτερα φέτος. Τα
συνολικά υπό διαχείριση περιουσιακά στοιχεία στον κλάδο
έχουν σχεδόν διπλασιαστεί από το 2019 σε περισσότερα από 1,6
τρισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την Preqin Pro, πάροχο
δεδομένων. Η αυξανόμενη κλίμακα έχει οδηγήσει σε ολοένα
μεγαλύτερα μεμονωμένα δάνεια, όπως το ρεκόρ αυτού του μήνα
των 4,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την εταιρεία
διαδικτυακών αγγελιών Adevinta.
Φέτος, οι δημιουργοί
συμφωνιών ιδιωτικών επιχειρηματικών κεφαλαίων έχουν
δυσκολευτεί να αντλήσουν χρέος μέσω δανείων με μόχλευση από
τράπεζες ή μέσω χρεογράφων, ανοίγοντας περισσότερες πόρτες
για τους διαχειριστές ιδιωτικών πιστωτικών κεφαλαίων. Οι
επενδυτές ομολόγων έχασαν την όρεξη για χρέος υψηλής
απόδοσης, ενώ οι μεγάλες τράπεζες έχουν ζητήσει πρόσθετη
ευελιξία ως προς τις τιμές κατά την ανάληψη δανείων για
εξαγορές, προκειμένου να προστατευτούν από το να βρεθούν με
μη πωλήσιμο χρέος στα χέρια τους, όπως π.χ. τα 13
δισεκατομμύρια δολάρια που βοήθησαν στη χρηματοδότηση της
αγοράς της Twitter, νυν X, από τον Έλον Μασκ πέρυσι.
Αντίθετα, οι
διαχειριστές ιδιωτικών πιστώσεων μπόρεσαν να προσφέρουν
περισσότερη βεβαιότητα σε εταιρείες ιδιωτικών
επιχειρηματικών συμμετοχών που προσπαθούν να χρηματοδοτήσουν
εξαγορές, επειδή καθορίζουν οι ίδιοι την τιμή και διατηρούν
τα δάνεια αντί να προσπαθούν αργότερα να τα πουλήσουν.
Διαφορές και
κίνδυνοι
Τα funds μπορούν να
έχουν μια πιο μακρόπνοη οπτική, εν μέρει λόγω του τρόπου με
τον οποίο συγκεντρώνουν τα χρήματά τους. Οι περισσότερες
ιδιωτικές πιστώσεις υποστηρίζονται από μεγάλους θεσμικούς
επενδυτές, όπως ασφαλιστές ή παρόχους συντάξεων, οι οποίοι
συμφωνούν να κλειδώνουν τα χρήματά τους για αρκετά χρόνια τη
φορά. Εάν υπάρξει πανικός, δεν μπορούν απλώς να ζητήσουν τα
μετρητά τους πίσω, όπως οι καταθέτες σε μια τράπεζα. Αυτό
σημαίνει ότι το αμοιβαίο κεφάλαιο δεν θα χρειαστεί να
προσπαθήσει να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια των
δανειοληπτών του ή να πουλήσει τα δάνειά τους γρήγορα και
δεν θα καταρρεύσει εάν ξαφνικά δεν μπορεί να επιστρέψει τα
χρήματα στους επενδυτές.
Εν ολίγοις, η αγορά
ιδιωτικών πιστώσεων δεν φαίνεται να μπορεί να δημιουργήσει
το είδος του συστημικού κινδύνου που εξερράγη το 2008 - τα
funds υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν μπορούν να υποστούν
μαζική φυγή κεφαλαίων ή να περίπέσουν σε σπιράλ πωλήσεων και
απωλειών περιουσιακών στοιχείων, όπως εκείνες που
κατακλύζουν περιοδικά τις τράπεζες.
Όπως πάντα στα
χρηματοοικονομικά, ορισμένοι διερευνούν καινοτομίες οι
οποίες θα μπορούσαν να υπονομεύσουν αυτά τα θετικά
χαρακτηριστικά. Μια ανησυχητική τάση είναι οι προσπάθειες
πώλησης τέτοιων funds στο κοινό των μικροεπενδυτών, το οποίο
συνήθως απαιτεί κάποια δυνατότητα να μπορεί να αντλήσει
μετρητά προώρα, εάν το θελήσει. Κακή ιδέα. Στα τέλη του
περασμένου έτους, ένα ιδιωτικό πιστωτικό fund της Blackstone
για εύπορους πελάτες έφτασε στα τριμηνιαία όρια αναλήψεών
του, καθώς οι επενδυτές προσπάθησαν να μειώσουν τους
κινδύνους και να καταγράψουν πρόωρα κέρδη. Το fund
περιορίζει τις εξαργυρώσεις σε μέγιστο ποσοστό 5% των
περιουσιακών στοιχείων ανά τρίμηνο, επομένως εξακολουθεί να
είναι πολύ πιο σταθερό από μια τράπεζα η οποία
χρηματοδοτείται από καταθέσεις. Ωστόσο, ο αυξανόμενος
ανταγωνισμός για τα χρήματα των μικροεπενδυτών θα μπορούσε
να φέρει μια οδυνηρή διολίσθηση προς πιο χαλαρούς όρους.
Ορισμένα αμοιβαία
κεφάλαια δανείζονται επίσης χρήματα για να αυξήσουν τη
δανειοδοτική τους ισχύ και τις αποδόσεις τους, κάτι που θα
μπορούσε να προκαλέσει όλεθρο εάν οι δανείστριες τράπεζες
νιώσουν κάποιου είδους κίνδυνο και απαιτήσουν άμεση
αποπληρωμή.
Ένας μεγαλύτερος
κίνδυνος θα μπορούσε να προέλθει από έναν από τους
μεγαλύτερους επενδυτές σε τέτοια funds: ασφαλιστές που
πωλούν προϊόντα μακροπρόθεσμης αποταμίευσης γνωστά ως
"ετήσιες πρόσοδοι". Οι άνθρωποι μπορούν να εξαργυρώσουν
νωρίς τις θέσεις τους σε ορισμένες περιπτώσεις. Πληρώνουν
ένα πρόστιμο, ωστόσο το κόστος του μπορεί να μην τους
ενδιαφέρει εάν ανησυχούν για την έκθεση των αποταμιεύσεών
τους σε ιδιωτικά δάνεια ή σε άλλα επικίνδυνα, μη ρευστά
περιουσιακά στοιχεία.
Ο κίνδυνος μεγάλης
κλίμακας σε επιχειρήσεις προσόδου είναι μικρός, θα μπορούσε
ωστόσο να καταστεί εξαιρετικά επιζήμιος για το
χρηματοπιστωτικό σύστημα: πρόσφατο άρθρο του Bloomberg
προειδοποιούσε για ορισμένα πιο επιθετικά επενδυτικά στυλ
ορισμένων ασφαλιστών και στενότερους δεσμούς με μεγάλα
στελέχη διαχείρισης εναλλακτικών περιουσιακών στοιχείων.
Οι ρυθμιστικές αρχές
στις ΗΠΑ και αλλού πρέπει να παρακολουθούν στενά τις
συγκεκριμένες τάσεις. Δικαιολογημένα ζητούν μεγαλύτερη
διαφάνεια από τον κλάδο. Αυτό ωστόσο δε μειώνει τη θεμελιώδη
σταθερότητα της μακροπρόθεσμης δέσμευσης επενδυτών σε funds
ιδιωτικών πιστώσεων. Ακόμη και σε ένα μεγάλο κύμα χρεοκοπιών
ή αθετήσεων χρέους, αυτό το χαρακτηριστικό λογικά περιορίζει
τις ζημίες. |
