|
Με τους πολέμους να
μαίνονται στον Λίβανο, στη Γάζα και στην Ουκρανία, είναι
εύκολο να αναπτύξει κανείς απαισιόδοξα σενάρια για τον
κόσμο. Ο γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες μίλησε
πρόσφατα για μια «πυριτιδαποθήκη που κινδυνεύει να
κατακλύσει τον κόσμο», λίγο πριν το Ισραήλ σκοτώσει τον
ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα. Υπάρχει όμως και ένα πιο
αισιόδοξο σενάριο όπου οι HΠΑ θα συνεργαστούν με συμμάχους
για την επίλυση κοινών προβλημάτων. Η Κάμαλα Χάρις θα
μπορούσε να το κάνει αυτό αν γίνει πρόεδρος. Κανείς δεν
ξέρει με βεβαιότητα τι θα έκανε η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ αν
κέρδιζε τις εκλογές του Νοεμβρίου. Στον τρέχοντα ρόλο της,
ακολούθησε τη γραμμή του προέδρου Τζο Μπάιντεν για τις
διεθνείς σχέσεις, ενώ από τον Ιούλιο, όταν έγινε υποψήφια
των Δημοκρατικών, έχει πει ελάχιστα για το πώς θα χειριζόταν
τις εξωτερικές υποθέσεις. Επιπλέον, ακόμη και αν κερδίσει
τον Τραμπ, θα χρειαστεί την υποστήριξη του Κογκρέσου. Αυτό
έχει σημασία γιατί πολλά από αυτά που μπορεί να θέλει να
κάνει, όπως η παροχή όπλων στην Ουκρανία και η βοήθεια προς
τις αναδυόμενες οικονομίες για τη μετάβαση σε πράσινες
μορφές ενέργειας, απαιτούν χρήματα.
Οι κύριοι στόχοι της
θα είναι πιθανώς ίδιοι με εκείνους του Μπάιντεν, όπως η νίκη
στον «ανταγωνισμό» με την Κίνα και ο τερματισμός της ρωσικής
επιθετικότητας. Είναι επίσης πιθανό να συνεχίσει ένα από τα
βασικά του μέσα για την επίτευξη αυτών των σκοπών: την
ενίσχυση των συμμαχιών των ΗΠΑ που είχαν διαβρωθεί
επί προεδρίας Τραμπ. Ο Μπάιντεν επένδυσε στο ΝΑΤΟ, στην
ομάδα G7 και σε μια σειρά συνεργασιών στην περιοχή Ασίας –
Ειρηνικού, όμως δεν άκουγε πάντα τι λένε οι σύμμαχοί του για
την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Η ελπίδα για αυτούς είναι
ότι η Χάρις θα είναι πιο ανοιχτή στις απόψεις τους.
Η πιο δίκαιη
μεταχείριση των φίλων στην οικονομική πολιτική θα βοηθούσε
επίσης. Αυτή ήταν μια από τις αδυναμίες του Μπάιντεν. Η
νομοθεσία-ορόσημο για το κλίμα, ο νόμος για τη μείωση του
πληθωρισμού (IRA) πρόσφεραν προστατευτικές επιδοτήσεις και
φορολογικές ελαφρύνσεις που εξόργισαν τους συμμάχους, ειδικά
στην Ευρώπη. Είναι αλήθεια ότι η υπουργός Οικονομικών των
ΗΠΑ Τζάνετ Γέλεν υποστήριξε το περίφημο «friendshoring», ένα
σχέδιο για την εξάπλωση της παραγωγής σε χώρες-εταίρους
σύμφωνα με το συγκριτικό τους πλεονέκτημα για τη μείωση της
εξάρτησης των ΗΠΑ από κινεζικά προϊόντα, όπως οι ηλιακοί
συλλέκτες. Τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικανοί
επικεντρώνονται στην προστασία των θέσεων εργασίας στη
βιομηχανία στο εσωτερικό και στην αποτροπή της Κίνας. Πολλά
θα εξαρτηθούν από το ποιους θα επιλέξει η Χάρις για βασικούς
ρόλους, όπως τα υπουργεία Οικονομικών και Εξωτερικών, εάν
γίνει πρόεδρος. |
