|
Όπως έγραψε σε άρθρο
της στο Project Syndicate
η Antara Haldar (Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Εμπειρικών Νομικών
Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, είναι επισκέπτρια
μέλος ΔΕΠ στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και η κύρια
ερευνήτρια για μια επιχορήγηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου
Έρευνας για το δίκαιο και τη γνώση), πριν από δέκα
χρόνια, ο Eugene Fama και ο Robert J. Shiller τιμήθηκαν με
το Νόμπελ Οικονομικών (μαζί με τον Lars Peter Hansen) «για
την εμπειρική τους ανάλυση των τιμών των περιουσιακών
στοιχείων». Οι Fama και Shiller, ωστόσο, έχουν εκ διαμέτρου
αντίθετες απόψεις σχετικά με τις κινήσεις των τιμών των
περιουσιακών στοιχείων, από αυτό που οδηγεί τις αποφάσεις
των οικονομικών παραγόντων στο εάν οι αγορές είναι εγγενώς
αποτελεσματικές. Δεκαπέντε χρόνια μετά την παγκόσμια
οικονομική κρίση, είναι μια διαφωνία που αξίζει να
επανεξετάσουμε.
Ο Fama είναι μέλος
της Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Σικάγου, τόσο
κυριολεκτικά – είναι καθηγητής στο Booth School of Business
– όσο και πνευματικά. Η Σχολή του Σικάγου υποστηρίζει ότι οι
οικονομικοί παράγοντες είναι ορθολογικοί παράγοντες
μεγιστοποίησης της χρησιμότητας , ικανοί να αναπτύξουν
άπειρη γνωστική ικανότητα και πλήρεις πληροφορίες ανά πάσα
στιγμή, προκειμένου να λάβουν αποφάσεις που θα εξυπηρετήσουν
καλύτερα τα υλικά τους συμφέροντα. Με την εξαιρετικά
επιδραστική « υπόθεσή του για την αποτελεσματική αγορά », ο
Fama το προχωρά περαιτέρω, υποστηρίζοντας ότι οι τιμές
ενσωματώνουν σχεδόν αμέσως όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες
σχετικά με τις μελλοντικές αξίες και επομένως
αντικατοπτρίζουν με ακρίβεια τα θεμελιώδη οικονομικά μεγέθη.
Ο Shiller, ένας
οικονομολόγος συμπεριφοράς με έδρα το Yale, δεν θα μπορούσε
να διαφωνήσει περισσότερο. Υιοθετώντας μια κεϋνσιανή άποψη
για τις αγορές, υποστηρίζει ότι, σε αγορές που
διαμορφώνονται από «ζωώδη ένστικτα», οι μεμονωμένοι φορείς
έχουν παράλογες τάσεις, οι οποίες μπορούν να ενισχυθούν από
τη συλλογική διάθεση της αγοράς. Αυτό μερικές φορές οδηγεί
σε παράλογα και μη βέλτιστα αποτελέσματα, όπως κερδοσκοπικές
φούσκες περιουσιακών στοιχείων.
Η επιτροπή Νόμπελ
δικαιολόγησε το κοινό βραβείο διαφοροποιώντας τους χρονικούς
ορίζοντες στους οποίους ισχύουν οι θεωρίες της Fama και του
Shiller.
Η εργασία του Fama
υποδηλώνει ότι οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων είναι
εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθούν βραχυπρόθεσμα (καθιστώντας
τις χρηματοοικονομικές αγορές δύσκολες στο παιχνίδι), επειδή
ενσωματώνουν νέες πληροφορίες πολύ γρήγορα, ενώ η εργασία
του Shiller αποδεικνύει ότι είναι πιο προβλέψιμες
μακροπρόθεσμα (καθιστώντας τη χρηματοδότηση επιδεκτική
ανθρώπινη χειραγώγηση).
Ο Shiller δεν
πείστηκε. Κατά την άποψή του, ακόμη και η ίδια η έρευνα του
Fama δείχνει ότι οι αγορές δεν είναι αποτελεσματικές. Αλλά η
πίστη του Fama στη laissez-faire Σχολή του Σικάγου είναι
βαθιά. Όπως το έθεσε ο Shiller, «Είναι σαν να είσαι
καθολικός ιερέας και μετά να ανακαλύπτεις ότι ο Θεός δεν
υπάρχει ή κάτι που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις, οπότε
πρέπει με κάποιο τρόπο να το εκλογικεύσεις».
Άρα, υπάρχει θεός;
Είναι οι αγορές προικισμένες με κάποια θεϊκή δύναμη που
εγγυάται αποτελεσματικά αποτελέσματα; Ή μήπως οι απλοί
θνητοί πρέπει να κάνουν τη σκληρή δουλειά για να
εξασφαλίσουν την καλή λειτουργία των οικονομικών συστημάτων
και θεσμών τους; Για να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα,
πρέπει να βουτήξουμε σε αυτό που αποκαλώ «ζώνη του λυκόφωτος
των οικονομικών», το ακόμη ακαθόριστο βασίλειο των
οικονομικών στη διεπαφή μικροσκοπίου και μακροοικονομικού.
Η άποψη της
ορθόδοξης Σχολής του Σικάγου εμμένει στον αποκαλούμενο
μεθοδολογικό ατομικισμό : οι οικονομικοί παράγοντες
λαμβάνουν τις αποφάσεις τους για τη μεγιστοποίηση της
χρησιμότητας εντελώς ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον και τις
κοινωνικές δυνάμεις, αν και το συλλογικό αποτέλεσμα
εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.
Αλλά πως; Ενώ η
συγκέντρωση μεμονωμένων πληροφοριών συμβάλλει στην
ακριβέστερη τιμολόγηση και, ως εκ τούτου, σε καλύτερες
αποφάσεις κατανομής πόρων, ο μηχανισμός που μετατρέπει
αμέτρητες μεμονωμένες αποφάσεις μικροεπιπέδου με συμφέροντα
σε ευρέως κοινά οφέλη είναι εξίσου ξεκάθαρος όπως η
αλχημεία. Πέρα από το «αόρατο χέρι» του Άνταμ Σμιθ, η
περιγραφή του τρόπου με τον οποίο ο ορθολογισμός των αγορών
υπερβαίνει αυτόν των μεμονωμένων παραγόντων παραμένει εκτός
οπτικής γωνίας.
Ο Shiller, αντίθετα,
προσφέρει μια πραγματική ανάλυση της σχέσης μεταξύ
μικροαποφάσεων και μακροοικονομικών αποτελεσμάτων. Σύμφωνα
με την έρευνά του, η τιμολόγηση περιουσιακών στοιχείων
μοιάζει συνήθως με ένα είδος κεϋνσιανού διαγωνισμού ομορφιάς
στον οποίο οι συμμετέχοντες καλούνται να επιλέξουν τα έξι
πιο όμορφα πρόσωπα από εκατό φωτογραφίες, γνωρίζοντας ότι το
άτομο του οποίου οι επιλογές ευθυγραμμίζονται καλύτερα με
τις πιο δημοφιλείς επιλογές συνολικά θα κερδίσει ένα
βραβείο. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι λογικό για τους
συμμετέχοντες να αγνοούν τις προσωπικές προτιμήσεις και να
επιλέγουν τα πρόσωπα που πιστεύουν ότι θα επιλέξουν οι
άλλοι.
Παρόμοιες
ψυχολογικές δυνάμεις, εξηγεί ο Shiller, διαμορφώνουν τις
τιμές των περιουσιακών στοιχείων, από τις μετοχές
τεχνολογίας μέχρι τα ακίνητα. Πίσω στο 2005, λίγα μόλις
χρόνια πριν από την πτώση της τιμής των κατοικιών στις
Ηνωμένες Πολιτείες πυροδοτήσει την παγκόσμια οικονομική
κρίση του 2008, ο Shiller προειδοποίησε ότι η « παράλογη
πληθωρικότητα » τροφοδοτούσε μια φούσκα των ακινήτων – και
ότι ήταν προορισμένη να τελειώσει άσχημα. (Συγκρίνετε αυτό
με την εξήγηση του Fama για εκείνη την κρίση: «Η οικονομία
δεν είναι πολύ καλή στο να εξηγεί τις διακυμάνσεις της
οικονομικής δραστηριότητας».)
Όπως εξηγεί ο
Shiller στο πιο πρόσφατο έργο του , οι αφηγήσεις είναι ο
βασικός παράγοντας. Οι ιστορίες μπορούν να αναγκάσουν τους
ανθρώπους να συμπεριφέρονται με όλους τους τρόπους, και αν
τις πιστέψουμε αρκετά ευρέως, μπορούν να διαμορφώσουν
οικονομικά αποτελέσματα. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να ληφθούν
υπόψη οι γνωστικές και συναισθηματικές ιδιότητες των
μεμονωμένων οικονομικών παραγόντων και οι τρόποι με τους
οποίους αυτοί οι παράγοντες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Η
ομαδική ψυχολογία διαφέρει αναλυτικά από την ατομική λήψη
αποφάσεων και στις σύγχρονες οικονομίες κανείς δεν
αποφασίζει τίποτα στο κενό.
Ενώ ο Fama λέει ότι
οι άνθρωποι δεν μπορούν να νικήσουν τις αγορές, ο Shiller
επιμένει ότι οι άνθρωποι είναι αυτοί που κάνουν τις αγορές,
πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να προσπαθήσουν
να βελτιώσουν τη λειτουργία τους. Ποιος ισχυρισμός πιστεύετε
ότι έχει σημαντικές επιπτώσεις για την οικονομική θεωρία και
τη χρηματοπιστωτική ρύθμιση – από το πόσο είναι κατάλληλο
μέχρι το αν οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να προσπαθήσουν
να εντοπίσουν και να σκάσουν φούσκες τιμών.
Εάν ο θεός που
διαμορφώνει την αγορά της Σχολής του Σικάγο δεν υπάρχει, θα
πρέπει να αντιμετωπίζουμε την οικονομία ως έναν κοινωνικά
κατασκευασμένο θεσμό, που δημιουργήθηκε από και για τους
ανθρώπους, με όλες τις προκαταλήψεις, τους περιορισμούς, τα
ήθη και τις αξίες μας.
Στην ομιλία του για
το Νόμπελ , ο Σίλερ εξήγησε ότι το πρωταρχικό θέμα της
δουλειάς του είναι ότι πρέπει να «εκδημοκρατίσουμε και να
εξανθρωπίσουμε τη χρηματοδότηση». Αν θέλουμε να αποφύγουμε
την επανάληψη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008 –με
όλα τα δεινά που προκάλεσε– αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε.
Για να το κάνουμε καλά, δεν πρέπει να φοβόμαστε να μπούμε
στην οικονομική ζώνη του λυκόφωτος. Η κατανόηση των αγορών
απαιτεί κατανόηση της ανθρώπινης κοινωνικής δυναμικής. |
