|
Λίγο
πριν παραιτηθεί από τη θέση του προέδρου της
προσωρινής κυβέρνησης της Γαλλικής ∆ηµοκρατίας
τον Ιανουάριο του 1946, ο στρατηγός Σαρλ ντε
Γκωλ αρνήθηκε να εμπιστευθεί στο Κομμουνιστικό
Κόμμα Γαλλίας οποιοδήποτε υπουργείο που, όπως
είπε τότε, καθορίζει τη χάραξη της εξωτερικής
πολιτικής. Και ανέφερε τρία εργαλεία του κράτους
που δεν ήθελε να παραχωρήσει (κατά τη δική του
ορολογία): τη διπλωματία, η οποία εκφράζει την
εξωτερική πολιτική, τον στρατό που την
υποστηρίζει και την αστυνομία που την καλύπτει. |
|
Ο Ντε
Γκωλ με τον διανοουμενίστικο τρόπο του
περιέγραψε λίγο πιο περίπλοκα το λεγόμενο «βαθύ
κράτος», μάλιστα σε μια περίοδο κατά την οποία
έπρεπε να «στηθεί» από την αρχή η Γαλλική
Δημοκρατία έπειτα από τέσσερα χρόνια διχοτόμησης
της χώρας ανάμεσα στον κατεχόμενο Βορρά και στο
ανδρείκελο του Βισύ.
Σε αυτόν
τον μάλλον γενικώς αποδεκτό ορισμό του «βαθέος
κράτους» αξίζει να διερωτηθούμε αν ένα κράτος
όπως η σημερινή Ελλάδα, που δεν αντιμετωπίζει
τις προκλήσεις κάποιας μεταπολεμικής
ανασυγκρότησης, αλλά τις υφίσταται αδιάκοπα τις
τελευταίες οκτώ δεκαετίες (από το 1944-45 και
έπειτα), διαθέτει κάποια από αυτές τις
λειτουργίες. Τις προηγούμενες εβδομάδες, το
«βαθύ κράτος» της Ελλάδας έδωσε εξετάσεις και
δεν έδειξε σημαντικές επιδόσεις. Σίγουρα δεν
είναι «βαθύ» και κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι
πολλές φορές δεν προσομοιάζει ούτε σε κράτος.
Διαφορετικά, δεν εξηγείται για ποιο λόγο μια
φωτιά έφτασε στις αποθήκες πυρομαχικών μιας
κρίσιμης Πτέρυγας Μάχης της Πολεμικής
Αεροπορίας, ένας λόχος από ακροδεξιούς χούλιγκαν
διέσχισε τη μισή χώρα σε ένα επεισόδιο που
κατέληξε στη δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, στον
Εβρο οι πυρκαγιές συνεχίζουν σήμερα να
καταστρέφουν δάση και περιουσίες για 11η
συνεχόμενη ημέρα, η πρόληψη έχει αποτύχει και
πλήρως. Αντί απαντήσεων βλέπουμε στυλιζαρισμένες
ανακοινώσεις, περίτεχνες διαρροές και, δυστυχώς,
την προσπάθεια δημιουργίας ενός διχασμού:
Ανάμεσα σε όλους όσοι θεωρούν ότι οι πυρκαγιές
είναι αποτέλεσμα ελλιπούς πρόληψης, αποτυχίας
στην καταστολή, και σε εκείνους που πιστεύουν
ότι πρόκειται για οργανωμένη επιχείρηση
υβριδικού πολέμου κατά της Ελλάδας.
Είναι
πιθανόν να ισχύουν και τα δύο. Ωστόσο, είτε
ισχύει η πρώτη άποψη είτε η δεύτερη, ο
παρονομαστής είναι κοινός. Το κράτος που έχουμε
δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια φυσική
καταστροφή, ούτε όμως και είναι έτοιμο για το
ενδεχόμενο έγκαιρου εντοπισμού, προετοιμασίας
και αντιμετώπισης μιας υβριδικής απειλής. Το
2023, το ελληνικό κράτος είναι μια σκιά του 20ού
αιώνα. Και επιτυγχάνει μόνο με το φιλότιμο και
την προσωπική προσήλωση κάποιων λίγων που δεν
τιμούν τόσο τον μισθό τους (που είναι άλλωστε
μικρός), αλλά το εθνόσημο που υπηρετούν. Δεν
φτάνουν όμως μόνον αυτοί.
Βασίλης
Νέδος (Καθημερινή) |
