|
Αυτό το
«γιατί» είναι το κενό που μας λείπει πάντα από
το συστημικό σκηνικό, από την μεγάλη εικόνα.
Είναι η
αδυναμία μας ως υποκείμενα να κατανοήσουμε τι
ακριβώς σημαίνει «κυρίαρχη εξουσία», που
τοποθετείται η σχέση δούλου-αφέντη μέσα στην
σχέση κράτους-υπηκόων.
Δουλειά
και συμφέρον της εξουσίας είναι να επιβάλλεται,
να ασκεί βιοπολιτική, να κυριαρχεί στα σώματα
και στα μυαλά.
Να
υπαγορεύει νόρμες και να δομεί μια συνθήκη
φτιασιδωμένης κανονικότητας.
Ας
επισκεφθούμε λοιπόν πρώτα τους ορισμούς που
αποφεύγουμε επειδή θυμίζουν δόγματα, θεωρίες ή
μυρίζουν ναφθαλίνη από τα παλιά σεντούκια της
ιστορίας.
Ας
ζυγίσουμε τις έννοιες ξανά πριν αναρωτηθούμε τα
αυτονόητα στο κοινωνικό γίγνεσθαι: ποιος
καταλαμβάνει στην πραγματικότητα την εξουσία,
ποιες κυρίαρχες ομάδες της άρχουσας τάξης την
νέμονται, ποιοι ιδεολογικοί μηχανισμοί δουλεύουν
υπόγεια και στηρίζουν την μεγαμηχανή που παράγει
αλλοτρίωση και ανισότητες.
Η
επίσκεψη στις λέξεις και τα νοήματα τους είναι
απαραίτητη πριν τις τοποθετήσουμε στο γλιστερό
έδαφος του καθημερινού βίου, πριν τις εντάξουμε
στο σήμερα, στο «εικονικό πραγματικό» που
υφαίνεται γύρω μας.
Ηλίας
Καραβόλιας – European Business Review |
