|
Τελικά
μήπως η Ακροδεξιά νίκησε;
Το μικρό
χρονικό διάστημα που μεσολάβησε έκτοτε απέδειξε
ότι η ανακούφιση των Βρυξελλών δεν θα διαρκούσε
για πολύ. Οι δυσκολίες που εξακολουθεί να
συναντά η Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν προκειμένου να
συγκροτήσει τη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι
ενδεικτικές. Κι αυτό γιατί, εκτός από τις λεπτές
ισορροπίες στο εσωτερικό της φιλοευρωπαϊκής
συμμαχίας πρέπει να καθησυχάσει και τις
ανησυχίες των «ήπιων» ακροδεξιών τύπου Μελόνι, η
στήριξη των οποίων σε ορισμένες αποφάσεις
θεωρείται σημαντική. Την ίδια στιγμή οι
πολιτικές εξελίξεις στις χώρες-πυλώνες της
Ευρωπαϊκής Ένωσης κάθε άλλο παρά αισιόδοξα
μηνύματα στέλνουν για την πορεία προς την
ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Η
απόφαση του Εμμανουέλ Μακρόν να προκηρύξει
πρόωρες εκλογές, μετά το αποτέλεσμα των
ευρωεκλογών, προκειμένου να ανακόψει την επέλαση
της ΛεΠέν προς την εξουσία αποδείχτηκε σωστή μια
και η «Εθνική Συσπείρωση» αναδείχτηκε τρίτη
κοινοβουλευτική δύναμη. Ωστόσο, η πρωτιά που
κέρδισε το «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» - το οποίο μόνο
κατ’ όνομα θυμίζει το «Λαϊκό Μέτωπο» του Λεόν
Μπλουμ το 1936 - και η αδυναμία σχηματισμού
κυβερνητικής πλειοψηφίας, βάζει τη Γαλλία σε
νέες περιπέτειες αφού η κυβέρνηση Μπαρνιέ θα
κυβερνήσει όσο της επιτρέψει η ανοχή της ΛεΠέν
και του Μελανσόν. Τελικά, οι προεδρικές εκλογές
του ‘27 θα είναι οι πιο κρίσιμες και
καθοριστικές για το μέλλον της Γαλλίας και
πιθανώς και της Ευρώπης.
Το
γεγονός που προκάλεσε πραγματικό σεισμό και
ταρακούνησε τα δημοκρατικά θεμέλια της Ευρώπης
ήταν τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών στα
δύο ομόσπονδα κρατίδια, τη Θουριγγία και τη
Σαξονία. Οι επιδόσεις του ξενοφοβικού AfD έθεσαν
επί τάπητος τα προβλήματα της βαθιάς οικονομικής
και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει τη Γερμανία
οδηγώντας, όπως και στο παρελθόν, τους Γερμανούς
πολίτες στην κάλπη της Ακροδεξιάς. Ο θάνατος που
σκόρπισε ο τρομοκράτης στο Ζόλινγκεν δεν ήταν
παρά η θρυαλλίδα για όσα ακολούθησαν. Τα μέτρα
«ελέγχου και προστασίας των συνόρων που
ανακοίνωσε η κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς θέτουν σε
άμεση αμφισβήτηση τόσο το νέο «Σύμφωνο για τη
μετανάστευση και το άσυλο» όσο και τη συνθήκη
Σέγκεν που αποτελεί τη σημαντικότερη ίσως
κατάκτηση που σηματοδότησε εμφατικά την πορεία
προς το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Το
«Σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο» του
οποίου τώρα τόσο η Γερμανία όσο και άλλες
χώρες-μέλη ζητούν την αναθεώρηση αποτέλεσε την
μεγάλη επιτυχία με την οποία ολοκληρώθηκε η
Ισπανική προεδρία το β´εξάμηνο του ´23. Για τη
συμφωνία αυτή ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της
Ισπανίας Σάντσεζ ανέφερε πως είναι "μια
θεμελιώδης συμφωνία που θα μας επιτρέψει κάτι
πολύ σημαντικό: να βελτιώσουμε την διαχείριση
των συνόρων μας και να διαχειριστούμε με πιο
ανθρώπινο και συντονισμένο τρόπο τις
μεταναστευτικές ροές". Η συμφωνία αυτή
χαρακτηρίστηκε ως "ιστορική "από την πρόεδρο της
Επιτροπής Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν. Η πιθανή
αναθεώρηση του συμφώνου θα αποτελέσει σοβαρή
υπαναχώρηση της ΕΕ από τις διακηρυγμένες αρχές
της.
Είναι
χαρακτηριστική η έκφραση με την οποία ο
ακροδεξιός Ούγγρος πρωθυπουργός Όρμπαν
υποδέχθηκε τα νέα μέτρα συνοριακών ελέγχων που
ανακοίνωσε η Γερμανική κυβέρνηση καθώς και την
απόφασή της να επιστρέφει τους αιτούντες άσυλο
μετανάστες στην ευρωπαϊκή χώρα προέλευσής τους:
«Ακόμα και ο καγκελάριος ξύπνησε, καλώς ήρθατε
στο κλαμπ». Ας σημειωθεί ότι ο Όρμπαν αποφάσισε
να στέλνει στις Βρυξέλλες με λεωφορεία τους
αιτούντες άσυλο στη χώρα του. Στην ίδια γραμμή
και η Ολλανδική κυβέρνηση με επικεφαλής το
εθνικιστικό κόμμα του Βιλντερς ζήτησε εξαίρεση
από το νέο σύμφωνο για το άσυλο. Είναι φανερό
ότι η σπασμωδική αντίδραση του Όλαφ Σολτς
απέναντι στον εκλογικό κατήφορο των Γερμανών
Σοσιαλδημοκρατών δεν θα φέρει τα προσδοκώμενα
αποτελέσματα. Αντίθετα, το ακροδεξιό κόμμα της
Γερμανίας όπως και τα «αδελφά» του κόμματα στην
Ευρώπη θα εξαπολύσουν ακόμα σκληρότερη επίθεση
ενάντια στις θεμελιώδεις αρχές και αξίες της
Ενωμένης Ευρώπης.
Γιάννης
Μεϊμάρογλου (Athens Voice) |
