|
Ο
Ιούλιος είναι ένας μήνας που εγκλωβίστηκε από
παρεξήγηση μέσα στο καλοκαίρι. Σπέρνει γεγονότα,
δεν είναι για διακοπές. Τα Ιουλιανά, η εισβολή
στην Κύπρο και η αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Το Euro του 2004. Το δημοψήφισμα του Τσίπρα και
η πυρκαγιά στο Μάτι. Και η εκλογική νίκη
της Νέας Δημοκρατίας. Σαν σήμερα, πριν από πέντε
χρόνια. Εχει κάποια σημασία αυτή η επέτειος;
Ναι, για να συγκρίνεις τις φωτογραφίες πριν και
μετά. Πώς έκαναν τα ινστιτούτα αδυνατίσματος; Ε,
το αντίστροφο. |
|
Στη
φωτογραφία που αντιπροσωπεύει το «πριν» έχουμε
μία κυβέρνηση φρέσκια, με πρόσωπο που αστράφτει
από διάθεση και αριστεία. Με ωραίο, καλοβαλμένο
ρούχο που αναδεικνύει ρωμαλέο, σφριγηλό σώμα.
Στη λήψη που αποτυπώνει το «μετά» βλέπουμε τη
σημερινή εικόνα. Δεν χρειάζεται περιγραφή, είναι
εδώ, μπροστά μας. Τα προβλήματα και οι ατέλειες
δεν κρύβονται. Διότι ακόμα και αν προστρέξεις
στον καλύτερο πλαστικό χειρουργό για να σου
αφαιρέσει τους Αυγενάκηδες, δεν μπορείς να
κάνεις πολλά για τα σημάδια που αφήνουν.
Πάντως η
πρώτη δημοσκόπηση μετά τις εκλογές κατέγραψε
μικρή άνοδο της Νέας Δημοκρατίας, γεγονός που
παραξένεψε αρκετούς και το υποδέχθηκαν με
ειρωνικά σχόλια. Δεν θα έπρεπε. Πρώτον, επειδή
το ερώτημα αφορούσε εθνική κάλπη και δεύτερον,
όταν τα πράγματα σοβαρεύουν, προτιμάς το δράμα
από την κωμωδία. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της
συγκεκριμένης δημοσκόπησης βρίσκεται στην
αυξημένη εκλογική επιρροή του ΠαΣοΚ. Το 48% των
ερωτηθέντων δηλώνει ότι θα μπορούσε να το
ψηφίσει. Είδατε τι κάνει ο πλουραλισμός των
υποψηφιοτήτων; Μόνο τα σόγια των υποψηφίων
αρχηγών να βάλεις στη σειρά, έχεις μπροστά σου
ένα σημαντικό κομμάτι του εκλογικού σώματος. Και
όλοι τους έχουν στην τσέπη μία «εναλλακτική
πρόταση προοδευτικής διακυβέρνησης». Διότι
σήμερα, όπως όλοι γνωρίζουν, δεν πας πουθενά
χωρίς το κινητό σου και μία εναλλακτική πρόταση
προοδευτικής διακυβέρνησης, έτοιμη για κάθε
ενδεχόμενο.
Υπάρχουν
φυσικά και οι παραδοσιακές προτάσεις
διακυβέρνησης που πατούν σε παραταξιακές αξίες
με ρίζες στα χρόνια του Παπάγου. Για αυτό και
παρουσιάστηκαν στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, όπου
και διαχρονικά εκτίθεται παροπλισμένο υλικό. Το
οποίο, παρεμπιπτόντως, θα ήταν εξαιρετικά
χρήσιμο στην περίπτωση που απλώναμε κάτω τους
χάρτες και στήναμε τη «Γραμμή Σαμαρά» κατά μήκος
των συνόρων. Νομίζω δε ότι μόνο τυχαία δεν ήταν
και η παρουσία του Κώστα Πρέκα στην εκδήλωση.
Βέβαια στον πυρήνα της συντηρητικής παράταξης
δεν εντοπίζεται ούτε μικρή ποσότητα φαντασίας,
όμως θα ήταν πολύ ωραία ιδέα αν, την ώρα που
μιλούσαν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, στο φόντο
έπαιζε η σκηνή με τον Κώστα Πρέκα και το
πολυβόλο στο οχυρό του Ρούπελ. (Θα ήταν
συγκινητική μία συνάντηση του Πρέκα με το
πολυβόλο σε αίθουσα του μουσείου, υπό το ζεστό
βλέμμα του Αντώνη Σαμαρά.) Τέλος πάντων, αυτό
που μάθαμε είναι ότι έτσι και δεν καταργηθεί ο
γάμος των ομοφύλων, δεν βάλουμε την gay friendly
Σακελλαροπούλου να κηρύξει κανέναν πόλεμο και
δεν διδάξουμε στις κοπέλες μας τις αρετές της
παρθενίας, κάποιοι μπορεί να κρατήσουν την
αναπνοή τους μέχρι να σκάσουν.
Συναρπαστικές εξελίξεις δεν έχουμε μόνο εδώ.
Συμβαίνουν και εκτός συνόρων. Ας πούμε ο
πρόεδρος Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι δεν θα κάνει
πολιτικές εκδηλώσεις μετά τις 8 το βράδυ
προκειμένου να κοιμάται νωρίς. Δεν διασαφήνισε
πότε ακριβώς θα είναι ξύπνιος, αλλά πρόκειται
για ένα σημαντικό βήμα. Το αστείο είναι ότι όλος
ο πλανήτης θα ένιωθε πιο ασφαλής με έναν
αμερικανό πρόεδρο μονίμως κοιμισμένο. Δυστυχώς
αυτό δεν είναι εις θέση να το εκτιμήσουν οι
αμερικανοί ψηφοφόροι. Ακριβώς απέναντι, στη
Βρετανία, ο Ρίσι Σούνακ πέτυχε αυτό που
δεν κατάφεραν εδώ και δεκαετίες οι ηγέτες των
Εργατικών. Βύθισε τους Συντηρητικούς στον πάτο
του Τάμεση. Και μένει να δούμε ποια θα είναι η
θέση του νέου πρωθυπουργού στο θέμα των Γλυπτών
του Παρθενώνα διότι, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν
μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο.
Είδατε,
λοιπόν, πόσα έχει ο Ιούλιος; Λες και θέλει να τη
γλιτώσει από αυτό που κάποτε λέγαμε «ελληνικό
καλοκαίρι» και τώρα είναι γεμάτο ζέστη, στάχτες
και αναθέματα. Οι περισσότεροι μετράμε μέρες για
τις διακοπές. Και όταν έρθουν, θα μετράμε τις
μέρες για την επιστροφή. Κάποτε περιμέναμε το
καλοκαίρι. Τώρα περιμένουμε πότε θα
ξεμπερδέψουμε μαζί του.
Κώστας
Γιαννακίδης (Το Βήμα) |
