|
Το
πρόβλημα της λειψυδρίας και της έλλειψης πόσιμου
νερού λαμβάνει δραματικές διαστάσεις. Σύμφωνα με
έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό
περιοδικό Science, τουλάχιστον 4,4
δισεκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 50% του
παγκόσμιου πληθυσμού, δεν έχουν σήμερα ασφαλή
πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Ο αριθμός αυτός είναι
υπερδιπλάσιος από εκείνο που είχαν δώσει στη
δημοσιότητα το 2020, σε δική τους έρευνα, ο
Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η UNESCO.
Τα
στοιχεία δείχνουν πως η έλλειψη πόσιμου
νερού επηρεάζει περισσότερο τις φτωχότερες
χώρες. Μπαγκλαντές, Σρι Λάνκα και υποσαχάρια
Αφρική υποφέρουν δυσανάλογα, με εκατομμύρια
κατοίκους να χρησιμοποιούν ακατάλληλο νερό.
Το
πρόβλημα, όμως πλέον, δεν περιορίζεται σε αυτές
τις χώρες αλλά αφορά και τις ανεπτυγμένες. Η
Καταλονία, για παράδειγμα, αναγκάστηκε να
επιβάλει αυστηρούς περιορισμούς προκειμένου να
καταφέρει να τα βγάλει πέρα με τα αποθέματα που
διαθέτει. Το ίδιο έκανε και η Σικελία. Άλλες
πάλι σκέφτονται σοβαρά να το κάνουν και απλά
περιμένουν να δουν αν η παρτίδα μπορεί να σωθεί
φέτος με ικανοποιητικές βροχοπτώσεις.
H κρίση
του νερού τροφοδοτείται από την κλιματική κρίση,
την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού και της
κατανάλωσης, την κακή διαχείριση των πόρων, την
ρύπανση. Σημαντικό ρόλο παίζει η λειψυδρία, όπως
και η έλλειψη πολιτικών και μέτρων για την
αντιμετώπισή της. Περιοχές ξηρές και άνυδρες,
για παράδειγμα, δεν κάνουν τα απαραίτητα έργα,
για παράδειγμα αφαλατώσεις, ώστε να μην
εξαρτούνται από τις βροχοπτώσεις.
Από την
άλλη σε πολλές περιπτώσεις νερό υπάρχει αλλά
είναι ακατάλληλο. Η μόλυνση του νερού δεν
αποκλείεται να οφείλεται σε φυσικά αίτια, όπως η
μορφολογία του εδάφους. Αυτό συμβαίνει, για
παράδειγμα, στο 80% των περιστατικών μόλυνσης με
αρσενικό. Σε άλλες περιπτώσεις, ωστόσο, το νερό
μολύνεται από χημικές ουσίες που εκλύονται σε
εμπορικές και βιομηχανικές δραστηριότητες.
Η
ασφάλεια του νερού, δηλαδή η αξιόπιστη πρόσβαση
σε επαρκείς ποσότητες προκαλεί κοινωνικές
αναταραχές και διακρατικές
συγκρούσεις. Τουλάχιστον 228 συγκρούσεις για το
νερό καταγράφηκαν το 2022, που σημαίνει αύξηση
87% από το 2021, σύμφωνα με έρευνα του Pacific
Institute. Για παράδειγμα, η Αίγυπτος, η
Αιθιοπία και το Σουδάν βρίσκονται στα μαχαίρια
για τη διαχείριση των υδάτων του Νείλου. Προς το
παρόν, η διαμάχη είναι μόνο διπλωματική.
Η
επιδεινούμενη κρίση του νερού πυροδοτεί
περισσότερες συγκρούσεις και συμβάλλει στην
αστάθεια. Η βία που σχετίζεται με την πρόσβαση
στο νερό αυξάνεται και οι ελλείψεις επιδεινώνουν
παλιές συγκρούσεις για τη γη, την ιδεολογία και
τη θρησκεία, την οικονομία και την κυριαρχία.
Ξένια
Τούρκη (Φιλελεύθερος της Κύπρου) |
