|
Κι όλα
αυτά λέγονται στην Άγκυρα από τον Ερντογάν ενώ
θα μπορούσε να ήταν… προσεκτικός ενόψει της νέας
προσπάθειας στο Κυπριακό, με το διορισμό
απεσταλμένης από τον ΟΗΕ. Γιατί, όμως, να είναι
προσεκτικός; Δεν τον ενοχλεί κανείς.
Παραμένει στο απυρόβλητο η κατοχική Τουρκία. Γι
αυτό και μπορεί να… παραπονιέται ότι άφησαν στα
μισά του δρόμου το… όραμα κατάληψης του νησιού.
Τις
προάλλες, ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας
στα Ηνωμένα Έθνη, Σεντάτ Ονάλ, ενοχλήθηκε επειδή
ο Έλληνας συνάδελφός του, Ευάγγελος Σέκερης, σε
συζήτηση για την κατάσταση στην Ουκρανία, έκανε
παραλληλισμό ανάμεσα στη ρωσική επιθετικότητα
και την τουρκική εισβολή το 1974 στην Κύπρο. Ο
Ονάλ απάντησε γραπτώς στον Έλληνα συνάδελφό του.
Σε αυτή την επιστολή, ο Τούρκος Αντιπρόσωπος,
χωρίς να εκπλήττει κανένα, επαναλαμβάνει τη
γνωστή πολιτική της κατοχικής δύναμης για «δύο
ανεξάρτητα, αυτοδιοικούμενα κράτη, καθένα από τα
οποία ασκεί κυριαρχία και δικαιοδοσία εντός της
αντίστοιχης επικράτειάς του».
Στην
επιστολή, που έφερε στο φως ο Βασίλης Νέδος της
αθηναϊκής «Καθημερινής», ο Τούρκος πρέσβης
προβαίνει, κατά τη συνήθη πρακτική, σε μια
εκτενή ιστορική αναδρομή αναδεικνύοντας ένα
κατασκευασμένο αφήγημα. Με μπόλικο 1963 δεν
παρέλειψε να αναφερθεί και στη «δραματική δήλωση
που έγινε στο Συμβούλιο Ασφαλείας στις 19
Ιουλίου 1974 από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον
Ελληνοκύπριο ηγέτη εκείνης της εποχής, στην
οποία κατηγόρησε ανοιχτά την Ελλάδα και όχι την
Τουρκία για την εισβολή και την κατοχή της
Κύπρου, ως αποτέλεσμα του διαβόητου
πραξικοπήματος του ελληνικού στρατού, που είχε
στόχο την ένωση του νησιού με την Ελλάδα στις 15
Ιουλίου 1974».
Ο
Μακάριος μίλησε στο Συμβούλιο Ασφαλείας την
19η Ιουλίου, το απόγευμα ( ώρα Νέας Υόρκης),
όταν τα τουρκικά αποβατικά πλοία ήταν ορατά από
την Κερύνεια, οπότε το επιχείρημα αυτό δεν
μπορεί να θεωρηθεί σοβαρό. Ούτε και μπορούσε
προφανώς να κατηγορήσει την Τουρκία εκείνη την
ώρα καθώς δεν είχε εκδηλωθεί η εισβολή!
Σημειώνεται ότι το επιχείρημα για την ομιλία του
Μακάριου χρησιμοποιούν και στην ελληνική πλευρά
εκείνοι που θα έπρεπε να σιωπούν και να
κρύβονται για την καταστροφή που έφεραν στον
τόπο: Οι χουντικοί και Εοκαβητατζίδες.
Σημειώνεται πως η Άγκυρα δεν επικαλέστηκε τότε
την ομιλία Μακαρίου, καθώς οι συζητήσεις με το
Λονδίνο και την Ουάσινγκτον ξεκίνησαν από νωρίς,
μετά το πραξικόπημα ενώ η εισβολή προετοιμαζόταν
από πολύ πριν. Ο Τούρκος Διοικητής του 230ου
Συντάγματος Συνταγματάρχης Νεζίχ Σιράλ στις
αναμνήσεις του για το 1974 αναφέρει τα εξής:
«Τελικά στις 25 Μαΐου του 1974 οι τουρκικές
ένοπλες δυνάμεις τέθηκαν σε επιφυλακή.
Ανακλήθηκαν οι άδειες. Στο Σύνταγμα και στη
Μεραρχία και σε κάποιες Μονάδες κλήθηκαν πίσω οι
στρατιώτες οι οποίοι υπηρετούσαν στη διοίκηση.
Πήραμε μέτρα κατά της κατασκοπείας και για την
ασφάλεια. Περιορίσαμε τις επισκέψεις για τους
στρατιώτες. Στις 18 Ιουνίου 1974 κάναμε ασκήσεις
με το Τάγμα Ελικοπτέρων του 2ου Σώματος Στρατού.
Στις 19 και 20 Ιουνίου κάναμε όλη μέρα ασκήσεις
για τη φόρτωση εφοδίων και βαρέως εξοπλισμού».
Την ίδια
περίοδο- όχι τυχαία αλλά σε συνεννόηση-
προετοιμαζόταν στην Αθήνα και το πραξικόπημα
κατά του Μακαρίου.
Το
1974 θα μας κυνηγά για πάντα. Τον Ερντογάν
επειδή ο Ετζεβίτ δεν προχώρησε μέχρι τέλους, την
ελληνική πλευρά επειδή θα πρέπει να ανατρέψει τα
κατοχικά δεδομένα, που επέβαλε η τουρκική
εισβολή. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει με
προσαρμογή στα αποτελέσματα της εισβολής, ούτε
με φόρμουλες, που θα επιτρέψουν στον Ταγίπ να
υλοποιήσει τα σχέδια του.
Κώστας
Βενιζέλος (philenews.com) |
