|
Εξίσου
θεαματική είναι και η συμφωνία να στηρίξει η
Ελλάδα την υποψηφιότητα της Τουρκίας για τον
Διεθνές Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ) με τη δεύτερη
να υποστηρίζει την υποψηφιότητα της πρώτης για
μια θέση μη μόνιμο μέλους στο Συμβούλιο
Ασφαλείας του ΟΗΕ. Το αν είναι αμοιβαία επωφελής
η πρόταση θέλει πολλή συζήτηση.
Για
κάποιους αναλυτές ο ΙΜΟ, τα επόμενα χρόνια έχει
να πάρει πολύ σημαντικές αποφάσεις για τη
ναυτιλία που έχουν να κάνουν με το τι καύσιμα θα
καίνε τα πλοία, πως θα μειώσουν τις εκπομπές
ρύπων, που έχουν άμεσο αντίκτυπο στην
αποτελεσματικότητα και το μέλλον της ναυτιλιακής
αγοράς. Άρα αν σε λίγο καιρό η Τουρκία γυρίσει
στις παλιές συνήθειες της αντιπαλότητας και των
επιθέσεων, κάτι που είναι πιθανόν να συμβεί,
καθώς δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη για
ουσιαστική αλλαγή στάσης, η Ελλάδα θα έχει πολλά
να χάσει, έχοντας απέναντί της ένα εχθρικό
κράτος σε ένα τομέα που σημαίνει πολλά για την
οικονομία της.
Από την
άλλη δεν πρέπει να υπάρχουν πολλοί ακόμα που
υπολογίζουν τον ΟΗΕ, αφού πρόκειται κατά γενική
ομολογία για ένα διεφθαρμένο και ανίκανο
οργανισμό. Και καλύτερη απόδειξη για αυτό από το
Κυπριακό δεν υπάρχει. Δεκάδες ψηφίσματα, άλλες
τόσες σχετικές αποφάσεις αλλά ουσία τίποτα. Τα
Ηνωμένα Έθνη έχουν μετατραπεί σε ένα καφενείο,
που ξένοι ηγέτες και αξιωματούχοι συζητούν,
καταδικάζουν και υποστηρίζουν και στη συνέχεια
επιστρέφουν στις πατρίδες τους, χωρίς να αλλάζει
οτιδήποτε. Για να το πούμε απλά, όση δύναμη έχει
ένας γονιός σήμερα να πείσει τα παιδιά του να
μείνουν μακριά από το κινητό τους τηλέφωνο, άλλη
τόση έχει και ο ΟΗΕ να πείσει τα μέλη του να
σεβαστούν τις αποφάσεις του.
Η Ελλάδα
υπήρξε και στο παρελθόν μη μέλος του ΟΗΕ. Το
1952 που μάλιστα μοιράστηκε τη διετή θητεία της
με την Τουρκία και το 2005-2006. Οι δύο θητείες
δεν έκαναν καμία διαφορά ούτε στα ελληνοτουρκικά
ούτε στο κυπριακό. Ναι η αλλαγή κλίματος είναι
εντυπωσιακή. Αν θα είναι όμως και ουσιαστική
είναι άλλη ιστορία.
Ξένια
Τούρκη (Φιλελεύθερος της Κύπρου) |
