|
Το ζητούμενο σε κάθε
περίπτωση είναι πως θα
λειτουργήσουν οι
ψηφοφόροι και όχι πώς
σκέφτονται και συζητούν
στελέχη και γενικά οι
κομματικές ελίτ. Οι
κομματικές αποφάσεις
επηρεάζουν μεν τους
οπαδούς αλλά όχι όμως
στο ίδιο βαθμό όπως στο
παρελθόν. Άλλωστε, σε
αυτές τις εκλογές, αλλά
και στις προηγούμενες,
επιβεβαιώθηκε πως η
ψήφος των πολιτών έχει
μια χαλαρή κομματική
ταύτιση. Επιβεβαιώνεται
τούτο και από τη
«σύνθεση» των ψηφοφόρων,
οι οποίοι στήριξαν στις
εκλογές της περασμένης
Κυριακής, τους
Χριστοδουλίδη και
Μαυρογιάννη. Γενικά,
υπάρχει μια προσέγγιση
των ψηφοφόρων στη βάση
διαφόρων κριτηρίων. Ένα
κριτήριο είναι ασφαλώς
το Κυπριακό, η
οικονομία, η
καθημερινότητα, η
προσωπικότητα του
υποψηφίου. Πάντα,
ωστόσο, ένα «κομμάτι»
των ψηφοφόρων
τοποθετείται στη βάση
μιας διαχρονική
αντίληψης, που
καθορίζεται από κόκκινες
γραμμές. Σε ότι αφορά
αυτή την τελευταία
κατηγορία, πρέπει να
αναφερθεί πως δεν είναι
η κοινωνία, που έχει
ποδοσφαιροποιήσει την
πολιτική και επιμένει με
όρους κερκίδας να
καθορίζει «ιδεολογικές»
αποχρώσεις. Είναι,
κυρίως, τα δυο μεγάλα
κόμματα, που ανέπτυξαν
αυτές τις… διαφορές.
Ανεξάρτητα τι
επιχειρήματα ή
«επιχειρήματα»
επιστρατεύονται για να
πείσουν ή να επηρεάσουν
τις εξελίξεις και τους
ψηφοφόρους, είναι
προφανές πως εκείνο που
ο καθένας θα πρέπει να
λαμβάνει υπόψη είναι ότι
υπάρχει και η επόμενη
ημέρα των εκλογών. Δεν
ξέρω ποιον εξυπηρετεί να
μαίνεται τόσος πόλεμος
υπόσκαψης, την ώρα που
άπαντες γνωρίζουν πως το
βράδυ της 12ης
Φεβρουαρίου θα εκλεγεί
Πρόεδρος, που θα
κυβερνήσει τη χώρα για
τα επόμενα πέντε χρόνια.
Το να γίνεται
προσπάθεια, για
παράδειγμα, να
αμφισβητείται η
αξιοπιστία του, τι
μηνύματα στέλνονται,
κυρίως, εκτός Κύπρου;
Κάποιους προφανώς δεν
τους ενδιαφέρει.
Παράλληλα, είναι γνωστό
ότι πριν τον πρώτο γύρο
των εκλογών αλλά και την
εβδομάδα που διανύουμε,
αναπτύσσεται μια
κινδυνολογία. Η
κινδυνολογία αποτελεί
πάντα εργαλείο για τις
ελίτ, που θεωρούν πως οι
πολίτες μπορούν εύκολα
να παρασυρθούν και πως
δεν είναι ικανοί να
αντιληφθούν την αλήθεια,
την πραγματικότητα. Οι
κινδυνολόγοι,
λειτουργούν
πατερναλιστικά, αλλά
εκείνο που δεν κατανοούν
είναι πως πάντα οι
πολίτες είναι ένα βήμα
μπροστά από αυτούς. Αυτό
επιβεβαιώνεται
διαχρονικά, αλλά
επιμένουν να μην το
αντιλαμβάνονται.
ΣΗΜ: Δεν μπορώ να
αντιληφθώ τη δυσκολία
του αγαπητού Στέφανου,
Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, να
αναφερθεί σε συμμετοχή
του κόμματος στην
κυβέρνηση σε περίπτωση
εκλογής του Ανδρέα
Μαυρογιάννη. Δεν είναι
μίασμα η συμμετοχή του
κόμματος στη
διακυβέρνηση, για την
εφαρμογή, όπως λέγεται,
του προγράμματος του
υποψήφιου, τον οποίον
υποστηρίζει. Είναι ή δεν
είναι κόμμα εξουσίας το
ΑΚΕΛ; Είναι.
Κώστας Βενιζέλος
(philenews.com) |
