|
«Εδώ
επιτρέψτε μου να ανοίξω μία παρένθεση που αφορά
τη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Αγαπητέ μου φίλε
Νίκο Χριστοδουλίδη, θα γνωρίζεις πάντα ότι η
Ελλάδα στέκεται δίπλα στο πλευρό του κυπριακού
λαού για τη δίκαιη και βιώσιμη επίλυση του
Κυπριακού προβλήματος, της κυπριακής τραγωδίας.
Πρέπει να κλείσει αυτή η τραγωδία, πρέπει να
κλείσει. Πενήντα χρόνια. Γιατί, μην ξεχνάμε,
υπάρχει και μία ακόμα επέτειος, «μαύρη»
επέτειος, το 2024. Αυτή είναι τα 50 χρόνια από
την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Και
να γνωρίζουν, όλες και όλοι, κάτι ακόμα: όσο πιο
ισχυρή είναι η Ελλάδα στην Ευρώπη, τόσο πιο
ισχυρός είναι ο Ελληνισμός στην Ευρώπη, τόσο πιο
ισχυρή είναι η Κύπρος στην Ευρώπη, διότι Ελλάδα
και Κύπρος είναι ένα…»
Οι
αναφορές του γενικές, χωρίς συγκεκριμένες
τοποθετήσεις για τι σημαίνει «ισχυρός Ελληνισμός
στην Ευρώπη» και τι «Ελλάδα και Κύπρος είναι
ένα». Στην πράξη κι όχι σε μια ξεκάρφωτη
παράγραφο, που διατυπώθηκε από τους συντάκτες
της ομιλίας, οι οποίοι γνώριζαν το γεγονός ότι ο
Κύπριος Πρόεδρος είχε προσκληθεί στο συνέδριο
και το προσφώνησε.
Η
κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει να παρουσιάσει
ιδιαίτερες… επιδόσεις σε ό,τι αφορά την Κύπρο
και το Κυπριακό. Θέλει να κρατά αποστάσεις,
αντιμετωπίζει το εθνικό θέμα ως πονοκέφαλο και
εκεί που μπορεί το αποφεύγει. Υπάρχουν πολλά
παραδείγματα, τα οποία έχουν αναφερθεί στο
παρελθόν.
Η
διαχείριση, που έγινε σε σχέση με τη θέση της
Γενικής Γραμματείας του Διεθνούς Ναυτιλιακού
Οργανισμού ( ΙΜΟ) και πώς η Κύπρος δεν τη
διεκδίκησε και γιατί η Ελλάδα ψήφισε τον Τούρκο
υποψήφιο.
Το
γεγονός ότι με συντεταγμένες αναφέρεται η Κύπρος
στο ΝΑΤΟ μετά από απαίτηση της κατοχικής
Τουρκίας.
Η
παράκαμψη του Κυπριακού στην προσπάθεια
ελληνοτουρκικής προσέγγισης. Μια τέτοια
προσέγγιση μπορεί να βελτιώσει τα δεδομένα στο
Κυπριακό, εάν και εφόσον αυτό είναι στο κάδρο κι
όχι εκτός. Σημειώνεται ότι στις δυο ομιλίες του,
στην εναρκτήρια και σ΄αυτή στο κλείσιμο του
συνεδρίου, απουσίαζαν οι ουσιαστικές αναφορές
στην κατοχική Τουρκία. Στην εναρκτήρια υπήρξε
μια έμμεση, που αναφερόταν στις «απειλές των
γειτόνων μας στο Αιγαίο», που δεν
κατονομάζονταν. Και η άλλη αφορούσε την τουρκική
εισβολή στην Κύπρο και τη συμπλήρωση 50 χρόνων
από τότε.
Η…
απάθεια για την «Αμάλθεια».
Οι
κινήσεις της Αθήνας- στο πεδίο της
Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της
Ευρώπης- για αναγνώριση του Κοσσόβου. Κινήσεις
που προδήλως θα επηρεάσουν την Κύπρο καθώς
μπορεί να θεωρηθεί προηγούμενο.
Το
συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας συνδέθηκε και με
τα 50χρόνα της μεταπολίτευσης και της ίδρυσης
του κόμματος της συντηρητικής παράταξης.
Ο
Κυριάκος Μητσοτάκης, ήταν έξι χρονών το 1974 και
δεν κουβαλά οποιαδήποτε βαρίδια για το τι έγινε
τότε. Γιατί ως γνωστό η μεταπολίτευση, που
ξεκίνησε με την κατάρρευση της δικτατορίας, δεν
έγινε επειδή «ωρίμασε ο καιρός», αλλά με την
τραγωδία στην Κύπρο. Θα μπορούσε, μισό αιώνα
μετά, να είχε αναφερθεί ως Πρωθυπουργός πλέον,
στα όσα διαδραματίσθηκαν και να γίνει και μια
«ενδοσκόπηση» του ελλαδικού κράτους. Και ο ίδιος
χωρίς να κουβαλά τα βαρίδια των όσων έγιναν, να
προχωρήσει σε πολιτικές που θα ανατρέψουν τα
κατοχικά δεδομένα, θα αποκαταστήσουν την ενότητα
της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γιατί η πορεία που
ακολουθείται αφορά τη διαχείριση των
αποτελεσμάτων της εισβολής και συνεχιζόμενης
κατοχής.
Η Κύπρος
ένα σταθερό και μόνιμο στήριγμα διαθέτει κι αυτό
το αναγνωρίζουν όλοι, την Ελλάδα. Χρειάζεται την
Ελλάδα, όπως και η Ελλάδα την Κύπρο. Η στήριξη,
όμως, θα πρέπει να είναι πλήρης και όχι
μεσοβέζικη.
Κώστας
Βενιζέλος (Φιλελεύθερος της Κύπρου) |
