|
Έχουμε
άλλωστε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε για να
οικοδομήσουμε ως χώρα ένα ελκυστικό περιβάλλον
για τις επιχειρήσεις και τις επενδύσεις.
Ειδικά
στην ταχύτητα απονομής της Δικαιοσύνης είμαστε
πολύ πίσω από τις προηγμένες χώρες του δυτικού
κόσμου.
Κάτι που
επισημαίνει και η συντριπτική πλειονότητα των
διεθνών επενδυτών όταν τίθεται το ερώτημα για τα
κυριότερα εμπόδια στην Ελλάδα.
Έχει
απόλυτο δίκιο ο πρωθυπουργός όταν λέει
ότι «απαιτείται ένα ορμητικό κύμα αλλαγών», το
οποίο θα ξεβολέψει πολλούς.
Οι
μεταρρυθμίσεις, για όσους γνωρίζουν στοιχειώδη
οικονομικά είναι το «διαβατήριο» για τη
δημιουργία νέου πλούτου.
Αντίθετα, η στασιμότητα μόνο προβλήματα
προκαλεί.
Σε έναν
κόσμο που αλλάζει με καταιγιστικούς ρυθμούς, ο
εφησυχασμός μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικός.
Κάτι που
μάθαμε με τον… άσχημο τρόπο εμείς οι Έλληνες,
πληρώνοντας σκληρά τις κραυγαλέες αδυναμίες του
αναπτυξιακού μας μοντέλου.
Η έμφαση
στην ενίσχυση της παραγωγικότητας πρέπει να
διαρκής.
Ωστόσο,
κάπου εδώ μπαίνει ένα μεγάλο «αλλά».
Δεν
μπορεί να δηλώνεις υπέρμαχος της ανάπτυξης και
να αυξάνεις τους φόρους. Όπως έγινε για
παράδειγμα με τον κλάδο της εστίασης.
Έναν
κλάδο με τεράστια συμβολή στο ΑΕΠ και στην
απασχόληση και «βασικό κύτταρο» του τουριστικού
μας προϊόντος.
Η αύξηση
του ΦΠΑ στα σερβιριζόμενα αναψυκτικά στο 24%,
από 13% είναι το λιγότερο ακατανόητη.
Τη
στιγμή που το σύνολο των λειτουργικών εξόδων
έχει εκτοξευθεί, καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολη
τη συγκράτηση των τιμών
Είναι
ζωτικής σημασίας να μην πληγεί η
ανταγωνιστικότητα της «βαριάς βιομηχανίας» της
χώρας, η οποία φέρνει πολύτιμο συνάλλαγμα στα
δημόσια ταμεία.
Γιατί η
χρονιά που μόλις μπήκε προμηνύεται απαιτητική,
με τις αβεβαιότητες να υπερτερούν τις σταθερές.
Η μείωση
των φορολογικών βαρών είναι αναπτυξιακό μέτρο.
Λιγότεροι φόροι, περισσότερα έσοδα για το
Κράτος. Και λιγότερο το κίνητρο για φοροδιαφυγή.
Είναι
κάτι χιλιοειπωμένο, που στην κυβέρνηση γνωρίζουν
καλά. Ας το κάνουν λοιπόν και πράξη.
Γιώργος
Μανέττας (Οικονομικός Ταχυδρόμος) |
