|
Φανταστείτε για μια στιγμή πίσω από τις
τελευταίες πυρκαγιές να κρύβονταν Τούρκοι,
Ρώσοι, Κινέζοι, Κονγκολέζοι ή κάθε λογής
διεθνείς εμπρηστές. Ποιες θα ήταν οι συνέπειες;
Θα
γινόταν θυελλώδεις συζητήσεις για την εθνική
ασφάλεια και δραματικές εκκλήσεις για ριζικό
αναπροσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής και
της διπλωματίας. Λόγω της απειλής, θα υπήρχε
εσωτερική πολιτική εκεχειρία και όλα τα κόμματα
θα αναλάμβαναν από κοινού αποφασιστική και άμεση
δράση! Ευτυχώς! Τίποτα δεν συμβαίνει απ’ όλα
αυτά. Αν και κάποιοι καλοθελητές σπεύδουν να
«ανακαλύψουν» την «εύκολη λύση» για να κρύψουν
την ανικανότητα του κράτους. Να καλύψουν την
ανυπαρξία πρόληψης και λήψης αυστηρών μέτρων για
την αντιμετώπιση της κλιμακούμενης κλιματικής
κρίσης. Θέλουμε δε θέλουμε, οι καύσωνες και οι
δασικές πυρκαγιές είναι μόνο η αρχή.
Αλλά
δυστυχώς, πρακτικά, ουδείς ασχολείται. Για να
διατηρήσουμε το όριο της υπερθέρμανσης του
πλανήτη κατά 1,5 βαθμό Κελσίου που ζητούν όλοι,
πρέπει να μειώσουμε στο μισό τις παγκόσμιες
εκπομπές αερίων στα επόμενα εξίμισι χρόνια. Για
να γίνει αυτό πρέπει τα επικίνδυνα αέρια να
μειώνονται κατά 7% ετησίως. Μέχρι στιγμής όμως
οι εκπομπές αυξάνονται αλόγιστα. Το σπίτι
καίγεται, αλλά αντί να σβήσουμε τη φωτιά
περιμένουμε όπως λέει ο Βάρναλης: «Δειλοί,
μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως,
κάποιο θάμα!»
Φανταζόμαστε ότι η κλιματική κρίση θα φύγει
ξανά. Από μόνη της.
Το
αντίθετο ισχύει. Αυτό που βιώνουμε τώρα είναι η
νέα κανονικότητα: Ακραία ζέστη και ξηρασία στη
μισή Ελλάδα, καταιγίδες στην άλλη μισή. Οι
επιστήμονες προειδοποιούν: «Κάθε ζεστό καλοκαίρι
που ζούμε τώρα θα το θυμόμαστε ως ένα δροσερό
καλοκαίρι από το 2030/40 και μετά». Και όμως.
Δεν αλλάζουμε ούτε σκέψη ούτε συμπεριφορά.
Συνηθίζουμε τον κίνδυνο και αναζητούμε προσφορές
για φθηνά κλιματιστικά. Κάνει πολλή ζέστη για
διακοπές στη Μεσόγειο; Κανένα πρόβλημα! Σε λίγο
θα πηγαίνουμε τα καλοκαίρια για μπάνια στη
Βαλτική. Γιατί όχι και στον Αρκτικό Κύκλο, αφού
θα λιώνουν οι πάγοι…
Μιχάλης
Ψύλος (Ναυτεμπορική) |
