|
Αυξήθηκαν οι επιλογές μας και πάσχουμε από την
κόπωση των αποφάσεων.
Όλα τα
δεδομένα και όλες οι επαφές κουβαλούν οιονεί
δυνητικότητα και μοιάζουν ως πηγές ωφέλειας και
εισοδήματος.
Όμως
τελικά πρέπει να μην αφήνουμε τα σημαντικά
πράγματα στο έλεος των ασήμαντων.
Ψευδοπεποιθήσεις ότι «μπορώ να κάνω τα πάντα και
κάτι θα βγει τελικά» είναι μυθολογικές σειρήνες
που μας αφαιρούν αποτέλεσμα και κέρδος.
Ο Greg
McKeon μας θυμίζει ότι «μια επιλογή είναι μια
ενέργεια, δεν είναι απλώς κάτι που έχουμε άλλα
κάτι που κάνουμε».
Η ζωή
τελικά μας μπουκώνει αφού αθόρυβα και γρήγορα
συσσωρεύονται καλοπροαίρετες δεσμεύσεις λόγω
υπερδικτύωσης και φαντασιακής αναμονής
αποτελεσμάτων.
Αυτές οι
δεσμεύσεις δεν έχουν ημερομηνία λήξης, αντέχουν
στο διηνεκές και στην ουσία τους δεν αποφέρουν
τίποτα.
Πρέπει
λοιπόν να απαλλαγούμε από το υποκειμενικό
αίσθημα της δήθεν αποτελεσματικής δαπάνης για
κάτι που φτιάξαμε (project, δίκτυο, συνεργασία,
αρχείο).
Πρέπει
να επωμιστούμε το κόστος της μη ανακτήσιμης
δαπάνης: δηλαδή να μάθουμε ότι μπορεί και να μην
αποσβεσθούν όλες οι ώρες που αφιερώσαμε σε
κάποιους στόχους.
Ο
σύγχρονος μηχανισμός επικέντρωσης στην ψηφιακή
«οικονομία της προσοχής» είναι εκείνος που
ακυρώνει την «απείθαρχη επιλογή του
περισσότερου» και βοηθάει στην επικράτηση της
«πειθαρχημένης επιλογής του σημαντικού».
Έτσι, η
ψυχολογική απελευθέρωση ξεκινάει με την
συνειδητοποίηση του παράδοξου της επιλογής (why
more is less) που πρώτος μας δίδαξε ο Barry
Schwartz (για να μην χαθούμε με το φιλτράρισμα
μέσα στον θόρυβο των data και των απατηλών
επαφών).
ΥΓ: Το
priority εντάχθηκε στην αγγλική γλώσσα πριν έξι
αιώνες και έγινε priorities μόλις πριν ένα
αιώνα.
Ηλίας
Καραβόλιας (EBR) |
