Ο τότε
υπουργός Οικονομίας Domingo Cavallo είχε γίνει
από καιρό αντικείμενο δυσαρέσκειας και οι
διαδηλωτές τον αποδοκίμαζαν συγκεντρωμένοι έξω
απο το Υπουργείο φορώντας καρναβαλικές μάσκες με
το πρόσωπο του.
Όταν ο
Cavallo βρέθηκε εγκλωβισμένος στο υπουργείο να
κινδυνεύει από λιντσάρισμα, τότε βρίσκει την
απόλυτη λύση : φόρεσε μια από τις μάσκες με το
πρόσωπο του (που φορούσαν οι διαδηλωτές) και
δραπετεύει ανενόχλητος μέσα απο το πλήθος
Ο
Cavallo δεν έγινε τότε παρα μια καρικατούρα του
εαυτού του, η απόλυτη μιμητική εκδοχή του ίδιου
που ξεφτίλιζαν οι μάζες. Και ήταν τελικά αυτός ο
συμβολικός «καρναβαλικός» εαυτός του που τον
διέσωσε από την οργή του πλήθους !
Ο
εκκεντρικός Σλοβένος διανοητής Zizek είχε δώσει
τότε μια εναλλακτική ( σχεδόν λακανική) εξήγηση
: ο Cavallo γνώριζε ως γνήσιο νεοφιλελεύθερο
πολιτικό υποκείμενο που «υποτίθεται ότι γνωρίζει
καλά» πως να ασκεί βιοπολιτική, ότι απέναντι
στην κοινωνική απόρριψη «η μάσκα είναι τελικά η
καλύτερη εκδοχή του προσώπου»….
Ε λοιπόν
αυτή η «μάσκα του εαυτού» σήμερα – εποχή
εκστατικής επικοινωνίας με τις μάζες στα δίκτυα
και στις οθόνες – είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη στην
πολιτική είτε ασκείς εξουσία είτε διεκδικείς
ηγετικό ρόλο.
Ειδικά
όταν ως πολιτικός πρέπει να δραπετεύσεις (αν το
αντιληφθείς έγκαιρα) από την εικόνα εκείνη που
δεν πείθει πλέον. Και που σήμερα φυσικά δεν
χρειάζεται να συγκεντρωθούν πλήθη για να σε
διώξουν επειδή «απέτυχες» ( αρκεί να το
αντιληφθείς και αυτό, είτε εντός είτε εκτός των
social media…)
Πρώτη
δημοσίευση New Ideas |